De 21e eeuw maakt het steeds duidelijker dat de crisis van de kapitalistische moderniteit zich verdiept in haar bestaan. Oorlogen, natuurrampen, ziekte en geweld zijn slechts enkele kenmerken van deze door mannen gedomineerde wereld. Hieruit blijkt dat het Midden-Oosten zich al in een derde wereldoorlog bevindt, die zijn wortels heeft in de structurele problemen van het patriarchale en kapitalistische systeem. Hoewel deze staat van oorlog misschien een hedendaags probleem lijkt, is het eigenlijk een probleem dat voortkomt uit het systeem van uitbuiting dat begint met de verandering in maatschappelijke waarden die door de mens gedurende duizenden jaren zijn gecreëerd door het gebruik van geweld en bedrog. Met andere woorden, het is de crisis die ontstaat wanneer de man zichzelf transformeert in een heerser die vrouwen begint te koloniseren en geleidelijk geweld uitoefent op de samenleving als geheel.
“De vrouw”, een klein woord waarachter de grootste kracht en tegelijkertijd het grootste leed schuilgaat. Aan dit feit ligt ten grondslag dat vrouwen sinds het begin der tijden een rol en positie bekleedden waarin ze het evenwicht van de hele wereld in stand hielden en over vermogens beschikten die hen in staat stelden extreme tegenstrijdigheden in hun gedrag te harmoniseren. Dit betekent dat vrouwen zoveel dingen zijn, ze zijn liefdevol en strijdlustig, vergevingsgezind en assertief, en rustgevend en rebels, en nog veel meer.
Sindsdien is er over de hele wereld een strijd gaande om de werkelijke maatschappelijke positie van vrouwen op te helderen en in te nemen. Het is een strijd die in opstand komt tegen het mannelijke kapitalistische systeem en daarbij vele offers heeft moeten en zullen brengen. Maar als wij vrouwen niet voor onze eigen waarde opkomen en ons niet organiseren, dan zullen we veel meer offers brengen en dit zonder stand te houden. Omdat het binnen dit systeem normaal is om feminicide te plegen, fysiek en psychisch geweld tegen vrouwen te gebruiken, hun vrijheid in te perken en af te schilderen als lustobjecten.
Daarom is het op een dag als vandaag, namelijk Internationale Vrouwendag, bijzonder belangrijk voor ons om te onthouden dat de waarde van elke vrouw elke dag opnieuw moet worden weerspiegeld in haar gedachten, in haar houding en in haar stem. Als we aanwezig zijn en ons niet tegen elkaar laten uitspelen door kapitalistische en vrouwonvriendelijke politiek, dan zullen de toekomstige geschiedenisboeken vertellen dat vrouwen in staat waren hun eigen weg te vinden en hun ware plek te vinden. Daarom komen vrouwen van over de hele wereld elk jaar op 8 maart samen om solidariteit te tonen en voor elkaar te mobiliseren. De basis voor deze dag werd gelegd door de communiste Clara Zetkin en officieel gelanceerd in Moskou in 1920 op de internationale conferentie van communistische vrouwen. Deze dag is sinds 2019 ook een feestdag in Berlijn.
Maar zelfs als de vrouwenbeweging, zoals de naam al doet vermoeden, het een en ander in beweging heeft kunnen brengen en veranderen, zijn we zelf maar zo vrij als het systeem toelaat met de invoering van zulke feestdagen of het stemrecht voor vrouwen. Daarom zijn we niet alleen bevrijd, niet alleen als vrouwen, maar als samenleving alleen wanneer we ons losmaken van de boeien van het patriarchaat en het kapitalisme. Om deze reden zijn het de vrouwen van de Koerdische vrijheidsbeweging in Rojava die ons nu al laten zien hoe echte vrijheid wordt gevormd en hoe deze kan worden bereikt. Het is het zelfbestuur en de ideologie achter het Koerdische woord Xwebûn (jezelf zijn) die hen in staat stelden om met succes de mannelijke machtsstructuren en de terroristische militie IS tegen te gaan. Het vrouwendorp Jinwar en de hele vrijheidsstrijd van deze strijders is het echte bewijs dat vrij leven geen illusie is en dat deze revolutie bedoeld is voor de hele bevolking. In het afgelopen jaar hebben we gezien hoe de leidende slogan van de Koerdische vrijheidsbeweging “Jin Jiyan Azadî” (Vrouw, Leven, Vrijheid) in alle delen van de wereld werd gepolariseerd en de vrouwen in Oost-Koerdistan en Iran de kracht gaf om op te staan tegen de islamitisch regime in opstand komt en hoe dit een internationale golf van solidariteit heeft veroorzaakt. Dit is een van de redenen waarom het belangrijk is om te vermelden dat, paradoxaal genoeg, een constante criminalisering van de Koerdische vrijheidsbeweging op de voorgrond staat, maar tegelijkertijd profiteren mensen ervan en haar waarden op politiek niveau.
De manier om leven te geven aan verzet en overwinning, aan de strijd van vrouwen en de resultaten ervan als een nieuw model van leven en samenleving, is vechten op basis van geopenbaarde waarden.
In deze crisissituatie hebben vrouwen van Koerdistan tot Afrika, van Afghanistan tot Abya Yala, van Iran tot India, met hun strijd voor vrouwenemancipatie, met hun compromisloze zelfverdediging, alle gegeven waarden, definities en structuren terzijde geschoven en met hun verzet de vrouwen van de wereld de hoop dat vrijheid mogelijk is door strijd.
Het is altijd en overal nodig om onder alle omstandigheden de strijd van vrouwen te versterken, te strijden voor de ontwikkeling van een liberaal perspectief op alle gebieden van verzet en daarin radicaal en resoluut te zijn. In feite geeft de mannelijke heerschappij geen moment zijn agressieve houding ten opzichte van vrouwen op. Het zou daarom een vergissing zijn om het bereikte niveau als voldoende te beschouwen en de behaalde resultaten in twijfel te trekken.
De 21e eeuw vraagt van ons vrouwen dat we het niveau dat we hebben bereikt nog verder moeten verhogen door de verenigde en georganiseerde strijd van alle vrouwen in de wereld en dat we de wijzer van de geschiedenis moeten richten op de vrijheid van vrouwen.
Jin Jiyan Azadi! Leve de internationale vrouwenstrijd! Lang leve de internationale vrouwenorganisatie!