De speculatie dat de Turkse staat in gesprek is met Abdullah Öcalan in de eilandgevangenis van Imrali, wordt gebruikt voor speciale oorlogsvoering en is bedoeld om verwarring te zaaien, legt Mustafa Karasu (KCK) uit in een ANF-interview.
Mustafa Karasu, lid van de Uitvoerende Raad van de KCK (Unie van Koerdische Gemeenschappen), sprak in een interview met ANF Nieuwsagentschap over de geruchten over vermeende gesprekken in Imrali en een mogelijk bezoek van familieleden aan Abdullah Öcalan.
In een tijd waarin Abdullah Öcalan in strikt isolement zit, wordt in sommige kringen gespeculeerd dat er inderdaad gesprekken gaande zijn in Imrali en dat de AKP-MHP-regering stappen wil ondernemen in de Koerdische kwestie.
Wat heeft het voor zin om dergelijke beweringen te doen en te bespreken als er geen informatie is over de gezondheid en veiligheid van Abdullah Öcalan?
Dergelijke beweringen zijn onlangs geuit. Wie dit ook zegt, de bron is altijd MIT en AKP. AKP en MIT gebruiken deze methode al jaren. Alle verklaringen en berichten over Rêber Apo [Abdullah Öcalan] zijn absoluut uitgegeven voor speciale oorlogsdoeleinden. Rêber Apo is niet zomaar een gevangene. Als het Koerdische volk en de vrijheidsbeweging worden onderdrukt, zal dit beleid ook worden toegepast op Rêber Apo in gevangenisomstandigheden. Als we kijken naar het harde optreden tegen Rêber Apo, kunnen we begrijpen wat voor soort beleid er wordt gevoerd ten aanzien van het Koerdische volk. Dit is het eerste waar u rekening mee moet houden bij het analyseren van de huidige fase.
De AKP-MHP-alliantie voert momenteel een genocide uit op het Koerdische volk. Alle praktijken zijn gericht op genocide. De Koerden zullen in de loop van de tijd verturkt worden en Koerdistan moet een uitbreidingsgebied worden voor het Turkse nationalisme. Zonder dit beleid te begrijpen, kan men de oorlog tegen de Koerden niet begrijpen.
Over Rêber Apo wordt al 24 jaar een speciale oorlogspolitiek gevoerd. Rêber Apo kent de realiteit van de Turkse staat en neemt een standpunt in dat deze speciale oorlog dwarsboomt. Het is om deze reden dat we zeggen dat het grootste en meest significante verzet in de geschiedenis tegen Imrali wordt gevoerd.
De AKP-regering is zich terdege bewust van de grote invloed van Rêber Apo op het Koerdische volk. Om deze reden verschijnt er nieuws over gesprekken met Rêber Apo in een tijd waarin de strijd heviger wordt en de woede van de mensen, jongeren en vrouwen toeneemt. De regering vindt dat de strijd tegen isolement en voor de vrijheid van Rêber Apo en de bevrijdingsstrijd van het Koerdische volk op veel fronten moet worden versoepeld en moet haar toevlucht nemen tot dit soort geruchten. Dit soort nieuws is in het verleden van tijd tot tijd verspreid. De timing is deze keer echter opmerkelijk. De guerrillastrijders hebben de invasie-operatie van het Turkse leger in de Medya-verdedigingsgebieden stopgezet. Ook onze mensen laten zich inspireren door het zelfopofferende verzet van de guerrillastrijders. In deze sfeer is de aankondiging van een bezoek aan Rêber Apo door zijn familieleden bedoeld om de indruk te wekken dat de AKP haar beleid zal wijzigen. Dit is om de patstelling te verdoezelen die is ontstaan door de guerrilla’s en de strijd van het volk voor de AKP-regering.
Het lijdt geen twijfel dat Rêber Apo constant onder druk staat om de guerrilla’s en de Koerden te dwingen de strijd op te geven. Omdat hij niet toegeeft aan deze druk, is hij geïsoleerd. Sinds 2011 zijn er, op één uitzondering na, geen bezoeken van advoctaten goedgekeurd. Tijdens zijn laatste contact met zijn broer in het voorjaar van 2021 bekritiseerde Rêber Apo het feit dat gesprekken met zijn familie geen zin hebben zolang het contact met zijn verdediging wordt geblokkeerd. Hij weet dat zulke bezoeken alleen maar dienen om verwarring te zaaien en de aanvallen op het Koerdische volk te verdoezelen. Het doel is om de indruk te wekken dat de houding van de overheid ten opzichte van Rêber Apo aan het veranderen is. De regering wil argwaan jegens Rêber Apo richten en de democratische krachten in verwarring brengen.
Een columnist die dicht bij het AKP-MHP-regime staat, zei dat een ontmoeting met Abdullah Öcalan zou kunnen plaatsvinden om mogelijk een onderhandelingsproces tussen hem en de AKP te starten. Is het mogelijk dat de AKP-regering, die het Koerdische volk en de democratische krachten gewelddadig aanvalt en Zuid-Koerdistan en Rojava wil bezetten, daadwerkelijk een positieve stap zet in de Koerdische kwestie?
Het om de paar jaar mogelijk maken van gesprekken met Rêber Apo maakt deel uit van de speciale oorlog. Het kan weer gebeuren. Het is verkeerd om er een andere betekenis aan te geven, anders zou het het doel van de speciale oorlog dienen. Zo’n sterk isolement en weigering om Rêber Apo te ontmoeten, lokt niet alleen reacties uit van het Koerdische volk, maar ontruimt de regering in het bijzijn van de internationale democratische krachten. In dit opzicht zeggen we niet per se dat er geen vergadering kan zijn. Als het de speciale oorlog ten goede komt, zullen zelfs gesprekken worden toegestaan. Niemand mag dit echter als een verbetering beschouwen.
In feite was er in het verleden ook geen oplossingsproces. De AKP-regering wilde tijd kopen om haar eigen macht tijdens het besprekingsproces te vergroten, de strijd voor vrijheid van het Koerdische volk te verzwakken en beleid te voeren dat de genocide in de loop van de tijd zou uitbreiden. Rêber Apo, aan de andere kant, wilde de krachten van de democratie versterken en het volk en de politieke krachten van Turkije voorbereiden op een oplossing.
In het besef dat ze hun doelen niet kunnen bereiken, hebben de AKP-regering en de staatsbureaucratie een hardhandig plan opgesteld, en van 2015 tot nu hebben ze een beleid van repressie en oorlog in deze richting gevoerd. Dit beleid gaat nog steeds door. Ze denken aan niets anders dan het liquideren van de vrijheidsstrijd van het Koerdische volk. Je kunt geen toevlucht nemen tot een beleid van afleiding, zelfs niet als de speciale oorlog dat vereist. Rêber Apo accepteert geen aanpak die niet tot een oplossing leidt.
We hebben de de-escalatieprocessen die na 2006 plaatsvonden nooit beschouwd of gedefinieerd als een oplossingsproces. De wapenstilstanden waren pogingen om de AKP-regering en de staat bij het oplossingsproces te betrekken. Rêber Apo uitte al zijn twijfels over Tayyip Erdoğan en de AKP-regering. Met andere woorden, hij regelde geen staakt-het-vuren omdat hij geloofde dat Tayyip Erdoğan en de AKP een stap zouden zetten in de richting van een oplossing van de Koerdische kwestie. Hij probeerde een oplossing te vinden die voornamelijk gebaseerd was op de krachten van de democratie en het Turkse volk. Een nauwkeurige analyse van zijn verdedigingsgeschriften en de transcripties van de gesprekken onthult dit. Hij voorzag zelfs de repressie en waarschuwde de advocaten, de gespreksdelegaties en de HDP ertegen. Hij zei: Ze zullen jullie allemaal in de gevangenis gooien. Hij heeft deze waarschuwing meermaals afgegeven. Als zodanig, in een omgeving waar zoveel vervolging plaatsvindt, besteedt Rêber Apo geen aandacht aan wat deze regering zegt. Omdat zo’n politieke basis en begrip niet bestaat. In 2006 en daarna was er een regering die werd gesteund door de samenleving, politieke kringen en democratische krachten. Nu heeft deze regering zich verbonden met alle vijanden van de Koerden. Deze regering kan alleen worden bestreden. De houding en het gedrag van Rêber Apo en zijn houding ten opzichte van deze regering zijn dienovereenkomstig.
De Koerdische kwestie in Turkije kan alleen worden opgelost door middel van democratisering. Het is een vergissing te denken dat het op een andere manier kan worden opgelost. Het is geen enkel probleem. Het is uniek in de wereld. Allereerst wordt het bestaan van een dergelijk probleem niet erkend. Iedereen die zegt dat er zo’n probleem is, wordt meteen het zwijgen opgelegd. Alles kan iedereen overkomen die ook maar een beetje afwijkt van de klassieke staatspolitiek. Turgut Özal werd om deze reden vermoord. Rêber Apo verklaarde dat Özal de aard van dit probleem niet volledig begreep. Hij had twijfels over hoe bewust hij was van wat hij van dit probleem kon verwachten en hoeveel reacties hij zou krijgen. Özal betaalde zelfs met zijn leven voor het zelfs maar indirect aankaarten van het probleem, laat staan dat hij stappen ondernam om het op te lossen.
Degenen die niet strijden voor democratisering, de ondemocratische mensen, degenen die niet afhankelijk zijn van democratische politieke kringen en democratische delen van de samenleving kunnen dit probleem niet oplossen. Het zou naïef zijn om te denken dat een regering als de AKP-MHP iets positiefs zou doen. In het bijzonder vandaag, wanneer ze volledig gefocust zijn op de liquidatie van de Koerden, zullen ze hun houding niet verzachten, zelfs niet als dat nodig is voor speciale oorlogsvoering. Er is niet zo’n wil en ook niet zo’n politieke sfeer. Daarom is de speculatie dat de AKP in gesprek is met Rêber Apo en dat een proces vergelijkbaar met dat van 2015 zou kunnen beginnen, een lege discussie die niets met de realiteit te maken heeft. Als er één positief aspect te noemen is, dan is het wel dat het bestaan van de Koerdische kwestie onvermijdelijk ter discussie wordt gesteld.