- Zuid-Afrika
Tussen 28 februari en 1 maart werd een conferentie gehouden in Kaapstad, Zuid-Afrika met de titel “Vrijheid voor Abdullah Öcalan, Vrede en Stabiliteit voor de Wereld”.
De conferentie vond plaats onder leiding van de Koerdische Mensenrechtenwerkgroep en het Vrijheid voor Öcalan-initiatief-Syrië en werd bijgewoond door vertegenwoordigers van politieke partijen en vakbonden in Zuid-Afrika, een van de advocaten van Öcalan, Mazlum Dinç, een delegatie van het Freedom for Öcalan Initiative – Syria, vertegenwoordigers van het Autonome Bestuur van Noordoost-Syrië (AANES), de Democratische Unie Partij (PYD) en de Noordoost-Syrische vrouwenbeweging Kongra Star.
Openingstoespraken werden gehouden door Cameron Dugmore, woordvoerder van het Zuid-Afrikaanse Nationale Congres, Solli Mbella, vertegenwoordiger van de Zuid-Afrikaanse Communistische Partij, woordvoerster van het Zuid-Afrikaanse vakbondscongres Meloyn de Bruyn, woordvoerder van Freedom for Öcalan Initiative – Syria, Ferzende Munzur en de Zuid-Afrikaanse Koerdische werkgroep mensenrechten. Stoel Mahmoud Patel.
In een gesprek met ANF Nieuwsagentschap over de conferentie zei Ferzende Munzur: “De voorbereiding van de conferentie kostte ons 3 maanden. We gingen als delegatie naar Zuid-Afrika. Er was daar een openhartig welkom. Tijdens de conferentie kwamen zeer belangrijke kwesties aan de orde. Het pleidooi van Öcalan stond centraal in de discussies.
Fysieke vrijheid van öcalan besproken
Sprekend over de kwesties die tijdens de conferentie aan bod kwamen, verklaarde Ferzende: “Het kapitalistische systeem van natiestaten, de problemen in het Midden-Oosten, de oorzaken van conflicten in de wereld en in de regio en een democratische oplossing voor het Midden-Oosten en de wereld werden besproken, evenals vrouwenrevolutie, democratisering van de samenleving in Noordoost-Syrië als model, vrouwenstrijd en vrijheidsinspanningen in Zuid-Afrika. Andere kwesties waren onder meer het Democratische Natie-project en het Autonome Bestuur in Noordoost-Syrië, de gemeenschappelijke economie, de campagnes en inspanningen voor de fysieke vrijheid van Öcalan in Koerdistan en Zuid-Afrika, de internationale samenzwering tegen Öcalan, hoe zijn verergerde isolement te verwijderen, het belang van de vrijlating van Öcalan en alle politieke gevangenen en de ervaringen van de gevangenen in eenzame cellen.”
Munzur vervolgde: “De evaluaties met betrekking tot de Koerdische zaak waren positief. Deelnemers benadrukten het feit dat het Koerdische volk en hun land uiteenvielen en dat de bevrijding van het Koerdische volk, net als elk ander volk, een dringende kwestie was. Öcalan werd eerder geprezen als een wereldleider dan als een filosoof en een Koerdische leider. Ze zien Öcalan zelfs als een leider zoals Mandela. Er werd herhaald dat er meer politieke en juridische initiatieven zullen worden genomen om de fysieke vrijheid van Öcalan te waarborgen. Invloedrijke figuren woonden de conferentie bij, waar werd voorgesteld om de ideeën en filosofie van Öcalan te promoten op scholen en universiteiten in Zuid-Afrika.
Seminars en panels te organiseren op universiteiten
Munzur zei dat er in Zuid-Afrika lopende campagnes plaatsvinden voor de fysieke vrijheid van de Koerdische PKK-leideren een daarvan was het protest voor de Turkse ambassade. Hij verklaarde: “We waren behoorlijk onder de indruk van de strijd van intellectuelen, schrijvers, revolutionaire en politieke partijen in Zuid-Afrika voor Öcalan. De sfeer was opmerkelijk. Het is belangrijk dat verschillende linkse/rechtse politieke partijen en religieuze groeperingen bijdragen aan de campagnes en Öcalan omarmen als leider. Op de conferentie zijn belangrijke aanbevelingen gedaan en besluiten genomen.”
Munzur somde de op de conferentie genomen besluiten als volgt op: het vervullen van de vredesmissie die aan de Zuid-Afrikaanse regering was toevertrouwd, het spelen van de noodzakelijke rol bij het waarborgen van de fysieke vrijheid van Öcalan, het doorbreken van het isolement dat hem werd opgelegd en het vergroten van politieke en juridische initiatieven om zijn fysieke vrijheid te waarborgen, onmiddellijk een einde maken aan de Turkse aanvallen op Noordoost-Syrië en de Medya-verdedigingszones, seminars en panels organiseren over de strijd van Öcalan op universiteiten in Zuid-Afrika en zijn ideeën / boeken promoten op openbare scholen.
