De MİT agent (geheime dienst Turkije) die op 9 januari 2013 de moord op drie Koerdische revolutionaire vrouwen in Parijs heeft gepland, is aangemerkt als deelnemer van de commissie die de Oslo-gesprekken met de PKK bij zou wonen.
Op dit punt bestaat er geen twijfel tussen de moord op drie Koerdische revolutionaire vrouwen in Parijs op 9 januari 2013 en de gesprekken tussen de PKK en de Turkse staat. Het doel van PKK en Öcalan was te bemiddelen om een vreedzame oplossing te bereiken, zo blijkt uit het onderzoek. Alle tekens voor de moord op de drie vrouwen wijzen naar Ankara. Een nieuw bewijsstuk suggereert dat de moorden tijdens de vergaderingen van Oslo werden gepland.
Het was vroeg in 2013. De onderhandelingen in Oslo waren mislukt. Na een intense conflictperiode had de Turkse staat vergaderingen met Öcalan opnieuw input gegeven. Een civiele commissie bezocht voor het eerst Imrali . De toenmalige DTK Co-voorzitters Ahmet Türk en BDP politica Ayla Akat Ata hadden op 3 januari een ontmoeting met Öcalan in Imrali.
De moorden op bestelling waren afkomstig uit Ankara
Slechts 6 dagen later was er een dodelijke aanval in Parijs. PKK-stichter Sakine Cansız, KNK Parijs-vertegenwoordiger Fidan Doğan en jeugdbewegingslid Leyla Şaylemez werden met drie kogels in hun hoofd gedood. De moordverdachte Ömer Güney was een jaar eerder reeds geïnfiltreerd binnen de Koerdische diaspora en plande daaropvolgend volgens afspraak de moorden, zo wijst het onderzoek van de Franse officier van Justitie uit. Güney was de enige verdachte die gearresteerd werd. De 34-jarige man was de huurmoordenaar, en de bestelling van de moorden was afkomstig uit Ankara. Alle tekens in het onderzoek van de Franse officier van justitie wijzen naar Ankara.
Na jarenlang strijden voor rechtvaardigheid, begon eindelijk het proces. Het werd in eerste instantie verwacht in december 2016, maar het proces werd om onbekende redenen uitgesteld tot 23 januari. De hoorzittingen zouden doorgaan tot 24 februari.
De moordverdachte zou voor twee misdaden terecht staan. In de zaak die op 13 augustus 2015 naar het hoger gerechtshof is gestuurd, werd hij beschuldigd van “moorden individueel of in samenwerking met een collectieve organisatie om de openbare orde ernstig te verstoren door intimidatie of terreur” en “het plannen van een of meerdere moorden”. Op 28 april 2014 werd een addendum toegevoegd aan betreffende zaak. In dit addendum werd de moordverdachte beschuldigd van het toetreden tot een gewapende groep en van het beramen van plannen om te ontsnappen uit de gevangenis met explosieven of vuurwapens. Güney werd tot 10 jaar gevangenisstraf veroordeeld.
Plotselinge dood
Toen kwam plotseling het nieuws van zijn dood uit de gevangenis waar hij van plan was te ontsnappen. Het was al 4 jaar geleden dat de 3 Koerdische vrouwen werden vermoord. Volgens bronnen die dicht bij het onderzoek stonden stierf Güney op 17 december 2016 in een ziekenhuis in Parijs. Volgens dezelfde bronnen was de moordverdachte met een ernstige hersenconditie opgenomen. Er waren destijds geen uitspraken of ophelderingen over de achteruitgang van de gezondheid van de verdachte . Met zijn dood werd de zaak gesloten. De Franse regering heeft zich niet willig getoond om de politieke moorden op hun eigen grond dieper te onderzoeken. De drie executies in Parijs werden niet volledig aan het licht gebracht, en de dood van de huurmoordenaar bracht nieuwe vragen met zich mee. Er waren geen concrete aanwijzingen dat dit een ‘natuurlijke dood’ was. Was zijn toestand gemanipuleerd en versneld? Of was de hoorzitting opzettelijk uitgeschakeld, wetende dat zijn conditie zou achteruitgaan? Hoe dan ook, er rezen nieuwe vragen op. Een andere grote ontwikkeling was dat de zaak gesloten werd nog voordat de mensen die de moorden hadden besteld, veroordeeld konden worden, ondanks de onderzoeken binnen deze zaak die duidelijk wijzen op de rol van de Turkse geheime dienst (Milli İstihbarat Teşkilatı – MİT).
De vragen snakken naar antwoorden sinds het begin van het onderzoek en zijn nog steeds van belang. Waar exact kwam de bestelling voor de executies die tijdens een proces “historisch” werd genoemd, vandaan? Wie heeft hen goedgekeurd voor de ‘ job’ en wat was exact hun einddoel? Wat hebben ze verbonden aan de onderhandelingen tussen de PKK en de staat? Wat nu duidelijk is met geen enkele twijfel, is dat Güney banden heeft met de Turkse inlichtingendiensten, aldus het onderzoek van de Franse officier van Justitie.
Wie was exact de opdrachtgever voor de moorden?
Ömer Güney is in 1982 in Sivas, Turkije geboren en heeft zich later in Frankrijk gevestigd. Güney is in 2003 in Duitsland getrouwd en verbleef daar 7 jaar, alleen om eind 2011 naar weer naar Frankrijk terug te keren. Maar wie was Ömer Güney echt? Wie leidde deze moordverdachte, die de Koerdische verenigingen geïnfiltreerd had, versleutelde telefoons gebruikte en Turkije verschillende keren in het geheim bezocht?
MIT verantwoordelijk voor uitvoering moorden
In de loop van het onderzoek werden veel feiten bekendgemaakt. Een document dat op 14 januari 2014 in de pers was gelekt, liet zien dat de executiebevel door vier ambtenaren in de Turkse inlichting werd gegeven. Het document van 18 november 2012 werd ondertekend door de ambtenaren van MİT Yüret, U.K. Ayik, S. Asal en H. Özcan.
In een stemopname die tegelijkertijd met het eerdergenoemde document aan de pers was gelekt, stelde Ömer Güney de moorden op met een onbekende MİT-ambtenaar. De doelen waren Sakine Cansız en vele andere Koerdische vertegenwoordigers. Aangezien deze lekkages zich voordeden, was de moordverdachte van plan om zijn ontsnapping uit de gevangenis uit te voeren. Zijn medeplichtige was een man genaamd Ruhi S. Hij was vanuit Duitsland gekomen om het bezoek af te leggen in de gevangenis. Vóór dit bezoek werd de visitatie standaard uitgerust met bewakingsapparatuur op bevelen van de aanklager. Zonder iemand bij naam te noemen, en gebruikmakend van codetaal , vroeg Güney de bezoeker naar het MİT-gebouw in Ankara. Hij vroeg Ruhi S. om de “Gentleman” te bezoeken, sprak over een “lening” en een “moeder”. Volgens het onderzoek van de Franse officier van Justitie verwijst “moeder” naar de MİT en “de heer” naar een lid van de MİT. Dit werd door Ruhi S. zelf bekend. In januari 2014 had hij een getuigenverklaring gegeven in Duitsland. in totaal werden er 3 foto’s van 9 januari 2014 en enkele handgeschreven documenten gevonden tijdens huiszoeking. Deze documenten waren specifiek gericht op een ontsnappingsplan. Hij was van plan om te ontsnappen met een vuurwapen terwijl hij in het ziekenhuis van Salpêtrière in Parijs zou zijn opgenomen. Jaren later, toen zijn dood het nieuws bereikte, was hij in datzelfde ziekenhuis.
Nieuw onderzoek ingesteld
Hoewel de zaak op een technische manier is gesloten, bleven de advocaten van de families hun pogingen voor heropening voortzetten. Ze dienden strafrechtelijke klachten in om de zaak te heropenen. In april 2017 lanceerde de anti-terroristische aanklager een nieuw onderzoek.
Opdracht moorden tijdens Oslo gesprekken gegeven
Er is nog geen informatie over hoe ver dit nieuwe onderzoek is gekomen, maar nieuwe informatie blijft binnenkomen. In zijn boek “2005-2015 Turkije-PKK gesprekken: ‘Oplossingsproces’ operatie tegen de oplossing van de Koerdische kwestie ‘, benadrukt journalist Amed Dicle dat de executie tijdens de Oslo-gesprekken is besteld.
Het boek zegt dat de MİT-leden in de stemopnames die in januari werden gelekt, aanwezig waren in het staatscomité dat naar Oslo ging om de PKK te ontmoeten. Het noemt specifiek een man genaamd Ozan, waarvan de ware identiteit niet bekend is. Deze man, gepresenteerd als MİT-kopstuk, was aanwezig op alle vergaderingen, vanaf de eerste bijeenkomst in Genua op 5 juli 2008 tot de laatste bijeenkomst in Oslo op 5 juli 2011. Volgens Dicle hebben veel van de deelnemers van de Oslo gesprekken beweerd dat een van de stemmen in de opnames behoort tot het MİT-kopstuk genaamd Ozan. Het boek wijst er ook op dat de betrokken man zijdelings werkte met MİT agent ( genoemd ‘beveiliger’) Hakan Fidan tijdens de Oslo-gesprekken. In hoevere deze informatie de zaak zal beïnvloeden, is nog niet bekend, maar dit laat de behoefte aan een diepgaande stemanalyse zien.
Het boek als geheel concentreert zich op het feit dat het hoofddoel van de staat, in vergaderingen met de PKK en Öcalan, inclusief de Oslo-gesprekken, geen pogingen zouden ondergaan voor een vreedzaam en democratische oplossing. De Informatie over de moord op Parijs kan een nieuw dimensie toevoegen aan het onderzoek, als er meer en dieper onderzocht zal worden.
