Aqide Ali Osman, geboren in Girkê Legê in 1966, stond sinds de jaren tachtig actief in de voorhoede van patriottische revolutionaire acties.
Na een ontmoeting met de Vrijheidsbeweging van Koerdistan, was Aqide Ana [moeder], zoals ze bekend werd, een leidende figuur in de verspreiding van het idee van de vrije vrouw. Ze verzette zich tot haar laatste ademtocht. Aqide Ana, die tweemaal werd gearresteerd door de regering van Damascus voor de revolutionaire acties die ze had geleid, hervatte haar strijd onmiddellijk nadat ze uit de gevangenis was vrijgelaten.
Aqide Ana, die de liefde van alle segmenten van de samenleving won met haar vriendelijke optreden en persoonlijkheid, nam haar plaats in Kongra Star in om de strijd van de vrouwen te leiden. Aqide Ana, die fel streed tegen de door mannen gedomineerde mentaliteit, nam ook deel aan het bemiddelingscomité van Girkê Legê.
Na de arrestatie van leider Abdullah Öcalan door de Turkse staat in 1999, begon Aqide Ana, gekleed in het zwart, te strijden voor de vrijheid van leider Öcalan.
De binnenvallende Turkse staat en zijn huurlingen voerden op 9 oktober 2019 invasie-aanvallen uit op Serêkaniyê en Girê Spî. Aqide Ana, die opnieuw het verzet leidde tegen de huurlingen die brute misdaden tegen de mensen in beide steden begingen, nam deel aan het civiele konvooi dat op 13 oktober naar Serêkaniyê ging.
Straaljagers van het binnenvallende Turkse leger bombardeerden op brute wijze het burgerkonvooi. Bij het bombardement kwamen tientallen burgers om. Aqide Ana, die tot degenen behoorde die om het leven kwamen, zei enkele minuten voordat ze stierf: “We zullen naar Serêkaniyê gaan en het verzet van ons volk steunen. De bezettende Turkse staat beweert dat we zijn gevlucht. We zijn nooit weggelopen; we zullen nooit vluchten. Iedereen zou goed moeten weten dat we voor niemand buigen. De enige krachten die we vertrouwen zijn de YPG en YPJ.”
Toen Turkije en zijn huurlingen Afrin aanvielen en bezetten in 2018, ging Aqide Ana naar Afrin, ze stonden opnieuw in de frontlinie. Akif Mistefa, zoon van Aqide Ana, die haar kinderen opvoedde met dezelfde patriottische geest, zei: “Vóór de Rojava-revolutie had mijn moeder grote problemen vanwege het beleid van de Syrische regering. Ondanks haar toenemende leeftijd en ziekte heeft ze het verzet nooit opgegeven. Ze liet iedereen zien dat ze haar strijd tegen alle problemen met grote vastberadenheid voortzette.”
