Rewşen Mêrdîn van de Koördinatie van de Gemeenschap van Vrouwen in Koerdistan (KJK) heeft zich uitgesproken over de radicale kritiek op de staat van de Koerdische vrijheidsbeweging en de praktische implementatie ervan in het ecologische, democratische en vrouwenbevrijdende paradigma van Abdullah Öcalan in een interview met de vrouwenzender Jin TV. In de door Arjîn Baysal gemodereerde uitzending “Xwebûn” analyseert Mêrdîn de begrippen moraal en politiek en plaatst deze in de maatschappelijke context.
“Geen moraal zonder bevrijding”
Hoe belangrijk vindt u als vrijheidsbeweging moraliteit en politiek?
Er zijn veel verklaringen van Rêber Apo [Abdullah Öcalan] over hoe de politiek-morele samenleving is ontstaan en hoe de kapitalistische moderniteit de samenlevingen van binnenuit heeft uitgehold. Het universum en de natuur zijn ontstaan over miljarden jaren. De betekenis van het concept moraliteit is veranderd. In een natuurlijke samenleving is moraliteit de som van de regels die binnen de samenleving zijn vastgesteld om te overleven en zichzelf te behouden. Dit was een noodzaak om de samenlevingen in staat te stellen op basis van hun eigen beslissingen voort te bestaan. Deze natuurlijke regels werden ontwikkeld op basis van een collectieve intellectuele inspanning en het geweten van de samenleving. In de natuurlijke samenleving kunnen we moraliteit en politiek niet los van elkaar beschouwen. In de Griekse samenlevingen werd het vermogen van de stad om zichzelf te besturen aangeduid met het begrip politiek. De uitvoerende bevoegdheid is belangrijk om aan de behoeften van de samenleving te kunnen voldoen. Moraal en politiek zijn met elkaar verweven. Als een samenleving niet vrij is, kan ze niet over zichzelf beslissen, ze kan dit zelfs niet denken. Wie zich niet bevrijdt, kan zich niet politiseren en kan ook niet moreel denken. Omdat dergelijke samenlevingen niet de wil hebben om zichzelf te besturen, worden ze geregeerd door krachten van buitenaf.
“Vrouwen nemen de leiding over in de politiek-morele samenleving”
De natuurlijke samenleving werd tienduizenden jaren lang georganiseerd en beheerd onder leiding van vrouwen. Om in een samenleving samen te kunnen leven, moesten ze een basis leggen voor een gezamenlijk en collectief leven. Wetten werden gecreëerd om zich te beschermen tegen de buitenwereld. De natuurlijke samenleving heeft zichzelf gedurende vele jaren in stand gehouden. Met de opkomst van de klassenmaatschappij werd geprobeerd de impact van de natuurlijke samenleving te verzwakken. De eerste aanval was gericht tegen vrouwen, omdat zij de pioniers waren van de politiek-morele samenleving. De triade van krijgers, priesters en sjamanen nam systematisch de innovaties van vrouwen weg. Hoe zwak de natuurlijke samenleving ook geworden mocht zijn, toch heeft ze het tot op de dag van vandaag weten te overleven. In dit opzicht zouden we onszelf allemaal moeten bevragen. De wil van de samenlevingen wordt genegeerd, de regering claimt alle sociale prestaties voor zichzelf. Toen de tijd van nationale staten begon, bestuurden de samenlevingen zichzelf in stammen en grote families. Ze bestuurden zichzelf zelfs nog in een tijd waarin er al een staat was. Vandaag de dag heerst de opvatting in de samenlevingen dat ze zichzelf niet kunnen besturen zonder de staat. Maar in werkelijkheid kon de samenleving honderden jaren lang zonder staat zelf organiseren.
“Waar de staat is, is er geen vrijheid en moraliteit”
Met welke methode probeert de nationale staat de heerschappij over de volkeren te krijgen?
In plaats van moraal werd het rechtssysteem ingevoerd, in plaats van politiek het functioneren van de staat. Om de samenleving te kunnen leiden, werd er van moraal naar justitie overgestapt en zo werd de wil van de mensen geannexeerd. Politiek en moraal als uitdrukking van de wil van de natuurlijke samenleving worden verstikt. De samenlevingen wordt geweigerd om te leven met hun eigen taal, cultuur en identiteit. De wet geldt niet voor iedereen gelijk. De wet is een troefkaart in handen van de staat.
Staten creëren rechtssystemen om hun eigen machtsstructuren te versterken. Dit systeem dat op deze manier tot stand komt, is niet georganiseerd naar de belangen van de samenlevingen. Staten creëren rechtssystemen met de bedoeling zichzelf te legitimeren. De staat wordt een regeringsvorm van enkelen. Hij bouwt zijn systeem op door de samenlevingen van hun wil en hun morele, politieke en sociale waarden te beroven.
“Waar de staat bestaat, bestaat geen vrijheid”
De staat creëert een regeringsvorm van een kleine groep. Hij creëert zijn eigen systeem door de samenlevingen hun wil te ontnemen en ze weg te halen van de basis van de politiek-morele samenleving. Politiek is wanneer de samenlevingen vrij zelf kunnen besturen. Om de politiek uit handen van de samenlevingen te nemen, grijpt de staat naar verschillende politieke methoden. Waar de staat bestaat, bestaat geen vrijheid. Waar er een staat is, is er ook geen moraliteit en geen politiek.
Rêber Apo zegt: “Als een samenleving haar moraliteit en politiek heeft overgelaten aan de bureaucratie en de wet, dan is deze samenleving verlamd.”
Als een samenleving zich heeft overgegeven aan de heerschappij en de jurisdictie, als ze zichzelf wil- en identiteitsloos heeft gemaakt, gaat ze haar ondergang tegemoet. Men is verontwaardigd over de Koerdische samenleving wanneer men daarin een overtuiging tegen de staat vindt. Dit gebeurt uit onwetendheid of onverschilligheid. De Koerdische samenleving had vele jaren lang geen enkele staatsinstelling als basis. Zelfs vandaag worden de belangen van de staten op veel gebieden niet geaccepteerd. Men kent de realiteit van de staat en begrijpt deze. De samenlevingen moeten hun eigen oplossingen ontwikkelen tegen de pogingen van de staat om hen te assimileren en hen weg te halen van hun realiteit. De volkeren moeten zich verzetten tegen een rechtssysteem dat hen hun wil ontneemt, hun bestaan ontkent en geen oplossingen kan bieden voor problemen. Niet elke persoon is in staat om thuis en in zijn buurt te handelen zoals hij wil. Veel mensen plegen zelfmoord, waarom? De oorzaak is de nationale staat. In het door de staat gecreëerde heerschapssysteem zien de mensen zichzelf niet vertegenwoordigd in hun wil. De samenlevingen moeten zichzelf organiseren. De vrouwen zijn de kracht die deze organisatie zal leiden. Vrouwen hebben ook de politiek-morele samenleving geleid. Rêber Apo gaat uit van een democratisch, ecologisch, vrouwelijk bevrijdingsparadigma van de samenleving. Daarom moeten we vrouwen en samenlevingen blijven opleiden. De staat indoctrineert mensen om zijn systeem te versterken. Hij wil de samenleving naar zijn eigen belangen vormgeven. Het is aan ons om de samenlevingen te onderwijzen over geschiedenis, cultuur en taal. We moeten de samenlevingen bewust maken van de realiteit van de vijand.
Ze hebben gezegd: “Waar er een politiek-morele samenleving is, is er geen staat.” Kunnen we hieruit concluderen dat de staat uit angst voor de samenleving aanvalt?
Onze leiding heeft herhaaldelijk wapenstilstanden afgekondigd om de oorlog te beëindigen. Het door Rêber Apo ontwikkelde paradigma van een democratische, ecologische en genderbevrijdende samenleving werd door de volkeren geaccepteerd. De samenlevingen vormden zichzelf dienovereenkomstig verder. Niet alleen de Koerdische samenleving, maar alle samenlevingen hebben geprobeerd zich te organiseren volgens dit paradigma. Natuurlijk is de Koerdische samenleving intensiever in dit proces gestapt, want ze was eeuwenlang onderdrukt, uitgebuit en blootgesteld aan genocide. In dit bewustzijn begreep ze dat ze zichzelf moest organiseren. De staatsinstellingen in Koerdistan werden overbodig. De staat had geen taak meer in deze gebieden. De samenlevingen hebben hun problemen zelf opgelost en zijn niet meer naar de rechtbanken van de staat gegaan. In plaats daarvan creëerden ze hun eigen instellingen en vonden ze daarin ook oplossingen voor hun economische behoeften en problemen. De staat heeft een systeem gecreëerd ter verdediging van zichzelf en de samenlevingen weerloos gemaakt. Het meest fundamentele kenmerk van de natuurlijke samenleving is echter de vorming van zelfverdedigingskrachten tegen externe aanvallen. Vandaag de dag gaat het niet alleen om militaire aanvallen, maar ook om culturele. In de speciale oorlog worden de samenlevingen systematisch gekweld. De identiteit, de wil en de historische cultuur moeten worden vernietigd. Waar een politiek-morele samenleving zich ontwikkelt, is er geen heerschappij, geen uitbuiting en geen plundering. De samenlevingen hebben zich vervolgens ontwikkeld tot zelfbestuur.
Rêber Apo zegt: “Om een systeem te creëren, hoeft men geen ander systeem te vernietigen.” Naarmate samenlevingen hun eigen systemen ontwikkelen, neemt de invloed van het andere systeem af. Zelfs waar er een staat is, kunnen we ons systeem opbouwen binnen het kader van het democratisch-ecologische, vrouwelijke bevrijdingsparadigma. De staat oefent vandaag de dag repressie uit. Maar we kunnen de staat neutraliseren.
De aanvallen op het Koerdische volk gaan nog steeds door. Kan men in dit opzicht zeggen dat de Koerdische samenleving de kenmerken heeft van een politiek-morele samenleving?
De Koerdische samenleving bestaat tot op de dag van vandaag omdat ze haar essentie heeft behouden. Deze wortel heeft de Koerden naar het heden gebracht. Als de kenmerken van een politiek-morele samenleving niet bewaard waren gebleven, zou er vandaag de dag noch het woord Koerdisch, noch Koerdistan zijn. De Republiek Turkije werd opgericht op basis van de ontkenning van alles wat Koerdisch is. De Turkse staat probeerde de Koerdische samenleving te assimileren en gebruikte alle mogelijke methoden tegen het Koerdische volk. Vandaag gaat het voor de Turkse staat om leven of dood en voert hij deze strijd door middel van genocide op het Koerdische volk. Het Koerdische volk neemt een zeer waardige houding aan tegenover deze aanvallen. Hun vastberaden houding komt voort uit de cultuur van de politiek-morele samenleving. In veel dorpen in Koerdistan besturen mensen zichzelf. Ze verwijzen niet naar staatsinstellingen.
“We kunnen de aanvallen stoppen door ons eigen systeem op te bouwen.”
Keer op keer worden de begrippen moraal en eer verward. In dit verband zijn de femiciden in Koerdistan toegenomen. Is het niet ook een reden tot kritiek dat er onvoldoende bewustzijn over is gecreëerd?
De wortels van de natuurlijke samenleving zijn nog steeds effectief. Maar ook assimilatie door de staat is zeer sterk. Er zijn mensen die patriottisch zijn ingesteld, die hun taal en cultuur liefhebben, die verbonden zijn met hun land, en er zijn zij die zich hebben afgewend van het patriottisme en zich hebben onderworpen aan de staatsbureaucratie. Deze personen beschouwen vrouwen als hun eer. Ons land wordt aangevallen en geestelijken zeggen dat als je land wordt aangevallen, je gebed niet zal worden verhoord, zelfs als je bidt. Vandaag de dag is er in Koerdistan geen enkel niet-gekoloniseerd gebied meer over en onze cultuur moet geassimileerd worden. De samenleving wordt aangevallen, vooral vrouwen. Ze ervaren geweld, verkrachting en mishandeling. Er vindt een aanval op het milieu plaats. Dit is een aanval op alle waarden van de samenleving. Op mentaal niveau moeten we deze aanvallen bestrijden door achterlijkheid te bestrijden. Allereerst moeten we ons land verdedigen. Dan, wanneer we ons eigen systeem en onze eigen organisatie binnen de samenleving hebben gecreëerd, kan geen enkele aanval ons schaden. Maatregelen moeten worden genomen voordat de staat vrouwen aanvalt. Dit betekent dat vrouwen zich vooral zelf moeten organiseren. We hebben algemene organisaties, maar deze kunnen de problemen van vrouwen niet volledig oplossen. Daarvoor moeten vrouwen zichzelf in alle gebieden organiseren. De aanvallen op de samenleving zijn divers. Prostitutie en drugshandel vinden plaats als onderdeel van de speciale oorlog in de Koerdische samenleving. Dit gaat over de onderwerping van de eigen wil aan de staat en zijn jurisdictie.
“Hopen op de staat betekent hopen op zijn moordenaar”
Het is noodzakelijk om tegen alle aanvallen op de samenleving te strijden. De staat bundelt zijn krachten om de Koerdische samenleving te vernietigen. We moeten reageren op deze aanvallen met een alomvattende strijd. Op veel plaatsen beschermt de staat heroïnedealers. Het is duidelijk dat de staat zelf de grootste dealer is. Het gaat erom de samenleving te vergiftigen. De geldende wet is een wet gericht op de onderwerping van de Koerden en het beroven van hun wil. Hopen op de staat betekent hopen op zijn moordenaar. Als Koerdische samenleving moeten we dit begrijpen en analyseren. De Koerdische samenleving moet haar eigen sociale contract creëren. Als samenleving zijn we al eeuwen in staat ons leven zonder staat te organiseren. De staat wil de samenleving vernietigen door zijn aanval op vrouwen en hen tot onderwerping te dwingen. Onze taak is ons te organiseren en onszelf te beschermen. We moeten de staat niet te veel overschatten. Vandaag wordt gezegd: “Alles voor de staat”. Maar dit is fout, het moet zijn: “Alles voor de samenleving”.
Bij de aardbevingen in Noord-Koerdistan en Rojava werd opnieuw duidelijk dat de staat de mensen niet te hulp komt. De mensen hebben elkaar geholpen. Een vrouw uit Rojhilat werd vermoord in naam van “eer”. De samenleving is opgekomen voor Jina Amini. Dit heeft nogmaals aangetoond dat volkeren onder het dak van de politiek-morele samenleving kunnen leven.
Na de aardbeving wendden de meeste mensen zich tot de staat. Ze vroegen waar de staat was gebleven. De meerderheid van de mensen die in de door de aardbeving getroffen gebieden woonden, was Koerdisch en Alevitisch. Een andere regio werd voornamelijk bewoond door Arabieren in Hatay. De staat kwam vier, vijf dagen na de aardbeving naar de regio, maar bracht geen technische uitrusting mee. De mensen in het aardbevingsgebied hebben de waarheid over de staat heel duidelijk gezien. De staat heeft niets voor hen gedaan. Niet alleen de Koerden, maar ook de revolutionaire en democratische krachten hebben het ware gezicht van de staat gezien. Vrijheid is verantwoordelijkheid, gebaseerd op moraliteit en geweten. Hier werd duidelijk dat de staat er niet is voor de samenleving. De staat voedt zich met de vernietiging van de samenleving. Sommigen bekritiseren waarom de PKK geen staat wil. Rêber Apo heeft dit begrepen. De staat is altijd gebaseerd op onderdrukking en uitbuiting van samenlevingen.
Wat heeft de duizenden jaren durende geschiedenis van de staat opgeleverd?
De staat werkt voor een kleine groep mensen en onderwerpt hele samenlevingen. Duizenden soldaten van de Turkse staat sterven. Ze zeggen: “Alles voor de staat”. De staat zou niet moeten toestaan dat al deze mensen sterven. De staat zou de samenlevingen en het vrije leven moeten verdedigen. Maar de staat doodt. Hiervoor moeten we de eenheid van volkeren opbouwen.
Hoe bouwt u als KJK een democratisch, ecologisch systeem op?
Als KJK willen we een confederaal systeem creëren. In Rojava heeft een revolutie plaatsgevonden. Er werden gemeenschappen en raden opgericht. Elke wijk en elk dorp beheert zichzelf. Mensen uit elke laag, identiteit en wereldbeeld nemen deel aan deze structuren. In Rojava was er een sterke Arabische assimilatie van de Koerdische samenleving geweest. Sinds de Rojava-revolutie leven Arabieren en Koerden in vriendschap samen. Vrouwen zijn ook daar de leidende kracht. Veel vrouwen bekritiseren dat we dit systeem te laat hebben ingevoerd, waarom het niet eerder is gekomen. Het is een systeem dat broederschap tussen volkeren, vrijheid en democratie bevordert. Al honderden jaren leven mensen onder staatscontrole, onderdrukking en vervolging. Deze uitbuiting en onderdrukking werd tegenover alle samenlevingen beoefend. We noemen de revolutie in Rojava een vrouwenrevolutie. Vrouwen spelen op alle niveaus een leidende rol. Onze moeders kunnen problemen en conflicten in dorpen oplossen. Kinderen, jongeren en vrouwen nemen deel aan educatie. Ze lossen al hun problemen op binnen gemeenschappen en raden. Het is een confederaal systeem. Dit systeem biedt hoop voor de hele wereld. Er is ook een verdedigingssysteem opgebouwd. Vrouwen maken ook deel uit van dit verdedigingssysteem. Vrouwen zijn voorlopers van de politiek-morele samenleving. De door de nationale staat verzwakte politiek-morele samenleving heeft zich opnieuw laten zien door de Rojava-revolutie en heeft in deze revolutie haar vertegenwoordiger gevonden.
Bron: Jin TV