De genocidale aanvallen door het Turkse leger en geallieerde huursoldaten op Noord- en Oost-Syrische gebieden op 9 oktober hebben het leven geëist van honderden burgers, waaronder vrouwen en kinderen, en veroorzaakten een nog groter aantal gewonden. Bovendien raakten meer dan 300.000 mensen ontheemd.
De ontheemde burgers uit Serekaniye (Ras al-Ain) en de omliggende gebieden worstelen om te leven onder uitdagende omstandigheden in leegegemaakte scholen en het Washokani kamp, het nieuwe kamp dat door de autonome administratie van Noord- en Oost-Syrië in de buurt van de stad Heseke werd opgezet.
Duizenden kinderen krijgen geen onderwijs vanwege de invasie. De kleine slachtoffers van het Turkse genocidale offensief proberen de terreur en het trauma dat ze zojuist hebben ervaren te overwinnen.
Nêwîn Xabûr, wiens familie werd gedwongen om van Serekaniye naar Heseke te verhuizen, was getuige van de dood van kinderen en burgers in de luchtaanvallen van de Turkse staat op hun land. Nêwîn was getuige van bombardementen op hun huis en dorp, en zag hoe hun huis gesloopt werd en hun eigendommen geplunderd en in beslag genomen werden.
“Ik mis mijn speelkameraden”
Nêwîn Xabûr vermeldt dat het Europese volk , zelfs wanneer een dier wordt gedood, en zegt het volgende; “Talloze kinderen en burgers zijn hier vermoord. Mijn vrienden werden voor mijn ogen afgeslacht door de Turkse staat. Waarom zwijgt iedereen hierover? ‘
Nêwîn wil zo snel mogelijk naar haar woonplaats en school terugkeren en zei; “Ik mis het spelen met mijn vrienden. Ik vrees dat Turkse jets elk moment bommen op ons kunnen laten vallen.”
Nêwîn eindigt haar woorden met een oproep om zich te verenigen tegen terrorist Erdoğan.
