- Noord-Koerdistan
Dilan Güvenç, hoofd van de Mesopotamische Taal- en Culturele Onderzoeksvereniging (MED-DER), zei dat ze hun strijd tegen het harde optreden tegen de Koerdische taal zouden opvoeren.
Güvenç onderstreept dat de aanvallen op en druk op de Koerdische taal niet recentelijk zijn opgedoken, maar eerder systematisch worden voortgezet sinds de oprichting van de republiek in 1923. Dilan zei dat ze de aanvallen op de Koerdische taal beschouwden als een beleid van assimilatie. “De Turkse Republiek is gebaseerd op één natie en één taal. De Koerden zijn nooit als burgers gezien. De Koerdische taal en cultuur zijn systematisch genegeerd. Daarom, hoewel regeringen blijven veranderen, gaat de aanval op de Koerdische taal en cultuur door en verandert niet. We beschouwen dit allemaal als assimilatiebeleid en een grote misdaad. Moedertaal is immers een universeel grondrecht. De staat neemt zijn toevlucht tot verschillende onderdrukkende beleidsmaatregelen om de Koerdische taal te verhinderen. Helaas, aangezien de Republiek Turkije binnenkort haar honderdjarig bestaan viert, heeft het harde optreden tegen de taal en cultuur van de Koerden de overhand.”
Staat heeft een probleem met Koerden
Güvenç merkte op dat de regering de Koerdische taal op alle gebieden van het leven wilde verbieden. “De staat heeft een probleem met de Koerden. Er is een Koerdisch probleem dat vooral te maken heeft met taal en cultuur. De staat wil volgzame Koerden creëren. Het probeert de Koerden te misleiden met kleine veranderingen, afgezien van de eis dat de moedertaal de officiële onderwijstaal moet zijn. Deze regering zet systematische aanvallen op de Koerdische taal voort. Koerdische jongeren krijgen te maken met racistische aanvallen op universiteiten. De Koerden die in centraal Anatolië woonden, werden het slachtoffer van bloedbaden omdat ze hun taal spraken. Ze worden vermoord als ze naar muziek in hun moedertaal luisteren. Verboden en censuur laten zien dat de overheid het probleem niet serieus neemt. Koerdische parlementariërs willen in het parlement in hun moedertaal spreken. De regering heeft echter geen tolerantie voor de Koerdische taal. Door het harde optreden tegen de taal worden de Koerden niet erkend. Daarom definiëren we deze aanpak als racisme, die al sinds de oprichting van kracht is.”
Miljoenen koerden kunnen geen onderwijs in de moedertaal krijgen
Güvenç vervolgde: “Ze hebben de Koerden nodig omdat ze aan de macht kunnen blijven als de Koerden op hen stemmen. We weten dit uit hun eerdere beleid. Ze hebben de Koerdische taal verboden, maar ze doen alsof dat niet zo is. Het recht om de Koerdische taal te gebruiken is niet vastgelegd in de wetten en de grondwet. Ontkenning is te zien in elk gebied van de publieke sfeer. Miljoenen Koerden wonen in Turkije, maar kunnen geen onderwijs in hun eigen taal krijgen.
Wij zullen onze strijd voortzetten
Güvenç concludeerde: “Als de Koerden hun taal en cultuur opgeven, kunnen ze hun basisrechten niet genieten. Regeringen voeren een assimilatiebeleid omdat ze de Koerden als natie willen vernietigen. We zullen onze strijd voor de moedertaal tegen ontkenning opvoeren. We zullen er alles aan doen om van het Koerdisch de officiële onderwijstaal te maken en we zullen onze strijd voortzetten. Koerden zouden in elk aspect van het leven hun moedertaal moeten spreken, schrijven en lezen. We moeten er verder op aandringen dat de Koerdische taal de officiële instructietaal wordt. We dringen er bij onze mensen op aan om meer hun moedertaal te spreken.”