Ter gelegenheid van de 74e verjaardag van Abdullah Öcalan reed op 4 april een voertuig met enorme LED-schermen door de Amerikaanse staten New York en New Jersey. Op de schermen waren verschillende foto’s van de PKK-oprichter te zien. De LED-mobiel reed onder meer langs het Turkse consulaat in New York.
Achtergrond: Abdullah Öcalan is een sleutelfiguur
Abdullah Öcalan, geboren op 4 april 1949, studeerde politieke wetenschappen in Ankara. In 1978 startte hij de oprichting van de Koerdische Arbeiderspartij (PKK) en leidde als voorzitter actief de Koerdische bevrijdingsstrijd tot hij in februari 1999 werd ontvoerd.
Naast talloze werken over de cultuur en de situatie van zijn volk, behandelde hij onderwerpen op het gebied van filosofie, religie, genderkwesties en milieuproblemen in vele lezingen en boeken en voerde hij herhaaldelijk campagne voor een vreedzaam samenleven van alle volkeren in het Midden-Oosten. Oosten.
Sinds zijn illegale ontvoering uit Kenia op 15 februari 1999 zit hij al meer dan twintig jaar in een gevangenis op het Turkse eiland Imrali in de Zee van Marmara. Op 29 juni 1999 werd hij ter dood veroordeeld door de Turkse Staatsveiligheidsrechtbank. Inmiddels is in Turkije de doodstraf afgeschaft en is de straf tegen Abdullah Öcalan omgezet in levenslange gevangenisstraf.
Ondanks de onmenselijke eenzame opsluiting doet hij nog steeds zijn best om een vreedzame oplossing te vinden voor de Koerdische kwestie terwijl hij nog in de gevangenis zit. Hij wordt nog steeds beschouwd als een vooraanstaand strateeg en een van de belangrijkste politieke vertegenwoordigers van het Koerdische volk.
In eenzame opsluiting op het eiland Imrali schreef Öcalan meer dan tien boeken die een revolutie teweegbrachten in de Koerdische politiek. Hij startte herhaaldelijk eenzijdige guerrilla-staakt-het-vuren en deed constructieve voorstellen voor een politieke oplossing van de Koerdische kwestie. Zijn concepten zoals “democratisch confederalisme” zijn een belangrijke inspiratiebron voor het revolutionaire democratische project in Noord-Syrië.
Een “vredesproces” begon in 2009 toen de Turkse staat reageerde op Öcalan’s oproepen tot een politieke oplossing voor de Koerdische kwestie. De regering verbrak medio 2015 de dialoog met Öcalan en de PKK en voert sindsdien weer een militair vernietigingsbeleid.
Sinds 27 juli 2011 hebben Öcalan en zijn medegevangenen geen toegang tot advocaten. Uitzondering zijn meerdere advocatenbezoeken tussen mei en augustus 2019, die werden gewonnen door middel van een massale hongerstaking.
Sinds april 2015 is het gevangeniseiland Imrali volledig afgesloten van de buitenwereld. Er is geen bezoek mogelijk, er is geen communicatie met de gevangenen. Het laatste teken van leven was een telefoontje tussen Öcalan en zijn broer in maart 2021, dat om onbekende redenen na enkele minuten werd onderbroken.
