- Oost-Koerdistan
Kolbarnews meldt dat een Koerdische kolbar ernstig gewond is geraakt door een mijn in de buurt van de stad Ciwanro (Javanrud) in Rojhilat (Oost-Koerdistan). De vader van drie kinderen verloor zijn been bij de explosie en kan niet langer als kolbar werken.
De sociale situatie in de quasi-koloniale uitbuiting van Oost-Koerdistan is dramatisch. Voor talloze Koerden is de enige manier om tenminste een klein inkomen te verdienen het vervoeren van ladingen over de grens naar Zuid-Koerdistan. Ze riskeren hun leven, en niet alleen vanwege de hoge bergpassen. De grensgebieden zijn ontmijnd en Turkse en Iraanse veiligheidstroepen beschouwen kolbar als een eerlijk spel. Ze worden regelmatig beroofd, aangevallen of geëxecuteerd.
Alleen al in de eerste zes maanden van dit jaar werden minstens 34 Koerdische kolbars gedood door troepen van het Iraanse regime.
Kolbars
Oost-Koerdistan is door de jaren heen steeds dieper in armoede gedaald als gevolg van het doelbewuste beleid van het Iraanse regime en is een van de armste regio’s van Iran. Vergeleken met andere regio’s is er in dit gebied aanzienlijk minder geïnvesteerd en is de ontwikkeling bewust aan banden gelegd. Landbouw en industrie mochten zich niet ontwikkelen en als gevolg daarvan steeg de werkloosheid tot de hoogste in Iran.
Geconfronteerd met een beleid van discriminatie, onderdrukking en verarming, is het smokkelen van goederen geen keuze maar een must om te overleven.
Kolbar komt van de Koerdische woorden “kol” (rug) en “bar” (last). Kolbars verdienen hun brood met het dragen van ladingen langs de gevaarlijke grenslijn. Hun ladingen bestaan uit sigaretten, mobiele telefoons, kleding, huishoudelijke artikelen, thee en zelden alcohol. Ze lopen door gevaarlijk terrein om deze handel tussen Zuid- en Oost-Koerdistan voort te zetten. De goederen die ze brengen worden tegen hoge prijzen verkocht in Teheran, maar de kolbars die er hun leven voor riskeren worden zeer bescheiden betaald.
De tussenpersonen die de leveringen aannemen en kopers vinden in de steden worden kasibkars genoemd. Kolbars en kasibkars variëren van 13 tot 70 jaar oud. Sommigen hebben alleen de lagere school afgemaakt, anderen zijn universitair geschoold. Ze dragen ladingen, omdat ze geen ander werk kunnen vinden.