De Koerdische Onderzoeksvereniging, een belangrijk alternatief voor degenen die Koerdisch willen leren tegen systematische assimilatie, streeft ook naar een maximaal gebruik van de Koerdische taal in het dagelijks leven.
Terwijl het assimilatiebeleid voortduurde, begonnen Koerdische kinderen hun rechten op leren en studeren in hun moedertaal op te eisen, net als andere kinderen.
Opgericht in 1992 onder leiding van Musa Anter en in 2016 gesloten door de wet genaamd KHK (Decreet Law), opende de Koerdische Onderzoeksvereniging na het Koerdische Instituut en begon lessen in het Koerdisch te geven.
In de eerste, tweede en derde graad van het onderwijsprogramma, in de lente, zomer, herfst en winter, studeren in totaal 800 studenten in het Koerdisch. De Koerdische Onderzoeksvereniging is een belangrijk alternatief voor degenen die Koerdisch willen leren tegen systematische assimilatie.
Koerdisch promoten
Seyid Ahmed, een van de leraren van de Koerdische Onderzoeksvereniging vertelde ANF dat het belangrijk was om een eenheid van discoursen en acties te hebben tegen de zware assimilatie die wordt opgelegd aan de Koerdische taal.
Ahmed herinnerde eraan dat de Koerdische taal in de geschiedenis verschillende uitdagende processen heeft ondergaan en dit proces is op een bepaalde manier voortgezet.
Over het onderzoek en de doelen van de instelling zei hij: “We geven hier lessen en onze studenten gebruiken Koerdisch in hun dagelijks leven. Ze verspreiden dit naar hun families en nu spreken hun families Koerdisch. Dankzij onze studenten worden hun families meer verenigd, omdat ze allemaal Koerdisch spreken. Aan de andere kant hebben we een les aan het einde van onze taalcursussen. Wanneer studenten deze cursus volgen, studeren ze af als Koerdische leraren. Door leraren op een bepaalde manier de status van Koerden te geven, vullen we een leegte. Dit is ons doel. Deze instelling is erg belangrijk voor het Koerdisch.”
Discours en actie gaan samen
Ahmed sprak ook over de sluiting van de Koerdische afdeling van de Artuklu Universiteit in Mardin en zei: “Het ministerie sloot de afdeling en mensen zeiden een paar woorden uit protest in plaats van een actieve actie. Er is een kloof tussen het discours en de actie. Tijdens het oplossingsproces kwamen er mensen die probeerden te leren, maar op dit moment is het aantal aanzienlijk gedaald. Er is een beheerder aangesteld bij drie gemeenten en het Koerdisch is zelfs uit aanwijzingsborden verwijderd. Mensen reageren heel goed en terecht, maar ze toon geen interesse als het gaat om leren. Discours en actie vallen niet samen.”
Koerdische taal verspreiden naar alle geledingen van het leven
Ahmed merkte op dat degenen die onderwijs ontvangen in het Koerdisch ook de omgeving waarin ze leven beïnvloeden. Ahmed verklaarde ook dat degenen die Koerdisch nieuws hebben geschreven en gepresenteerd ook het milieu ten goede komen en helpen. “De discoursen over de Koerdische taal moeten in acties veranderen. We moeten de Koerdische taal ondersteunen met onze discoursen en met onze acties. Het moet niet alleen in discours blijven. Er is hier een Koerdische onderwijsinstelling en mensen kunnen hier komen leren. Aan de andere kant moeten ze Koerdisch met hun kinderen praten. Alleen een dergelijke houding kan echt assimilatie bestrijden. “
