Het vierde vrouwen- en cultuurfestival ter nagedachtenis aan Sakine Cansiz (Sara), een oprichtster van de PKK, die op 9 januari 2013 in de Franse hoofdstad Parijs werd vermoord, werd gehouden in de stad Zürich in Zwitserland. Het festival werd georganiseerd door verschillende instellingen en politieke partijen, waaronder Tevgera Jinên Kurd en Swîsreyê, Kasama, Labyrinplatz, Mor Verein, Socialistische Partij, Al Alternatieve Lijst, Wereld Vrouwenconferentie, Frauen Cafe, Medico International, Basta, Grüne (Groene Partij), SKB, Solifonds, WILPF Schweiz Internationale Vrouwen, Tev-Cand-Vrouwen, Kongra Star en Free Nekane.
In de tenten die op de festivalplaats stonden, vonden vele activiteiten plaats. Er werd vroeg in de ochtend begonnen met een panel over “Vrouwen en Zelfverdediging”. In het paneel is Sakine Cansiz, het boegbeeld in de vrouwenstrijd, uitvoerig besproken. De deelneemsters waren vrouwen uit Turkije, Koerdistan en Zwitserland.
‘Zelfverdediging is noodzakelijk tegen alle vormen van geweld’
Rojda Yıldırım vertelde in het panel namens de Koerdische Vrouwenbeweging dat zelfverdediging geen organisatie kan krijgen zonder organisatie. Yıldırım verwijst naar moord- en verkrachtingszaken van vrouwen over de hele wereld, die elke dag, elke minuut plaatsvinden : “Vrouwen kunnen tegen elk soort geweld vechten door een goed georganiseerde zelfverdediging, wat is het meest legitieme recht van de vrouw?”
“De naam van onze strijd is SAKİNE”
Spreker van de Koerdische Vrouwenbeweging in Zwitserland, Semra Aytaç, hield de openingstoespraak van het festival en herinnerde aan het leven van Sakine Cansız, waarin zij verklaarde dat Cansiz ontzettend veel heeft bijgedragen aan de strijd van vrouwen in Koerdistan en wereldwijd. Aytaç zei: “Sakine Cansız is de naam van de strijd en verzet van de Koerdische vrouwen. Het hele leven van Sakine was altijd een strijd, en voor ons is Sakine’s naam onze strijd.”
Metin Cansız, broer van Sakine Cansız, sprak ook op het festival en sprak over de Franse staat en de moord op Sakine Cansız, Fidan Doğan en Leyla Şaylemez in het hart van Parijs. Hij zei: ‘Wat ze ook doen, ze zullen nooit de strijd van Sara en haar kameraden kunnen belemmeren. Sara woont in Rojava, ze is ingebed in de weerstand van de vrouwelijke vechters.’
Tijdens het festival werden veel activiteiten gehouden in verschillende talen die de problemen van vrouwen over de hele wereld aanpakken. Daarna werden dansen en folklore optredens getoond, gevolgd door de optredens van muzikanten Berivan Arin en Eylem Akdaş.
Tijdens het festival werden veel activiteiten gehouden in de verschillende talen die de problemen van vrouwen over de hele wereld omvatten. Daarna werden dansen en folklore optredens getoond, gevolgd door de optredens van muzikanten Berivan Arin en Eylem Akdaş.
