- Zwitserland
In 1923 vestigde het Verdrag van Lausanne de vierdeling van Koerdistan en het ontnemen van het kiesrecht van het Koerdische volk. Met een conferentie in Zwitserland wil het KNK hiertegen stelling nemen en een officiële status eisen.
Het Verdrag van Lausanne, ondertekend op 24 juli 1923, legde de quadripartitie van Koerdistan vast. Sindsdien zijn de Koerden onderworpen aan genocide, assimilatie en massamoorden onder de soevereiniteit van de staten Turkije, Irak, Iran en Syrië. Het verdrag legde de basis voor de minachting voor het Koerdische volk en de ontkenning van hun bestaan. Het Nationaal Congres van Koerdistan (KNK) ziet het honderdjarig bestaan van het verdrag als een gelegenheid om te laten zien waarom de Koerdische samenleving de opgelegde omstandigheden van politieke en juridische non-existentie niet accepteert en haar recht op zelfbeschikking opeist. Om het Koerdische perspectief tegenover de status quo van natiestaten over te brengen aan het publiek, hebben verschillende organisaties, politieke partijen en groepen uit alle delen van Koerdistan vorig jaar een actieplan ontwikkeld dat in heel Zwitserland werd uitgevoerd. Dit plan omvatte conferenties, paneldiscussies, protesten, informatieve avonden en culturele evenementen rondom het Verdrag van Lausanne. Een internationale conferentie op 22 en 23 juli zal het voorlopige hoogtepunt van deze reeks zijn. Ahmet Karamus, medevoorzitter van het KNK, beantwoordde vragen van ANF Nieuwsagentschap.
Het 100-jarig jubileum van de ondertekening van het Verdrag van Lausanne nadert. Als KNK organiseert u een belangrijke conferentie om deze gelegenheid te markeren. Hoe staat het met de voorbereidingen?
Onze activiteiten beperken zich niet tot deze conferentie, het is eigenlijk een afsluitend congres. Sinds de lancering van ons actieplan hebben er verschillende symposia, forums, tentoonstellingen en verschillende bijeenkomsten plaatsgevonden. Maar we hechten meer belang aan deze conferentie, dat is waar. We noemen het de “Koerdistan Conferentie” en we verwachten dat alle Koerdische structuren uit de vier nationale staten eraan zullen deelnemen. Ons plan is om politieke partijen, individuen, organisaties, maar ook verschillende geloofsgemeenschappen en etnische groepen bij de conferentie te betrekken. We werken hier al meer dan anderhalf jaar intensief aan. Tot nu toe hebben onze inspanningen geleid tot belangrijke resultaten en voelen we ons bevestigd door het succes bij het implementeren van onze eisen. Onze voornaamste zorg is de vertegenwoordiging van alle componenten van Koerdistan op onze conferentie. We willen deze eis in elk geval vervullen. Het KNK is verantwoordelijk; verschillende actoren zijn betrokken bij de voorbereiding van de conferentie en de uitvoering van de inhoud ervan. Onlangs kwam er een breed samengestelde commissie bestaande uit verschillende individuen, initiatieven, groepen en organisaties weer bijeen om inzicht te geven in de laatste voorbereidingen. Deze zijn in volle gang en hebben betrekking op niet alleen de conferentie, maar ook op een verklaring die op 24 juli zal worden afgeleverd voor het Palais de Rumine, de plek waar Koerdistan een eeuw geleden in vier delen werd verdeeld.
Met wie heeft u de vergaderingen gehouden waaru over sprak en welke partijen zijn betrokken bij het actieplan?
Er werd een gezamenlijke commissie gevormd, het ‘100 Jaar Verdrag van Lausanne’ Actiecomité. De essentiële kern van de actie waaromheen de Koerdische krachten zich hebben verzameld om vanuit hun perspectief stelling te nemen tegen het Verdrag van Lausanne, bestaat uit partijen en organisaties. Onlangs is het aantal organisaties gestegen tot 157. Bij het participatieproces, dat ook de voorbereiding van ons strategisch plan omvatte, waren niet alleen politieke structuren betrokken, maar ook historici, kunstenaars, intellectuelen en mensen uit verschillende andere achtergronden. We hebben er ook voor gezorgd dat de diaspora werd meegenomen. Hiervoor zijn wereldwijd contacten gelegd met verenigingen die streven naar politieke vertegenwoordiging van de Koerden. We zijn ons bewust van de grote verantwoordelijkheid die we op ons hebben genomen bij de voorbereiding van deze conferentie. Ons ideaal is het houden van een nationale conferentie.
Met welk doel?
Ons doel is een innerlijk-Koerdisch perspectief, een gemeenschappelijke standpunt en een overkoepelend verzet tegen het Verdrag van Lausanne. Deze onderneming vereist een gezamenlijk project van alle Koerden, inclusief degenen in de diaspora. We hebben discussies gevoerd met in totaal 175 organisaties in alle delen van Koerdistan en in ballingschap, ongeacht hun ideologie en partijlidmaatschap. Er werden gesprekken gevoerd en ideeën verzameld. We hebben ook contact gehad met hoogwaardigheidsbekleders en vertegenwoordigers van geloofs- en religieuze gemeenschappen, stamleiders, academici, werkgevers, activisten, kunstenaars en journalisten. Kortom, we hebben ons ingespannen om alle kleuren van Koerdistan naar onze conferentie te brengen. Tot nu toe hebben ongeveer 500 organisaties en individuen hun deelname bevestigd. We hopen dat alle Koerdische partijen vertegenwoordigd zullen zijn.
Welke partijen of organisaties weigeren samen te werken met de commissie en waarom?
We willen het idee wegnemen dat de Koerden geen eenheid kunnen vormen. Als we niet verenigd zijn, als we er niet in slagen om op nationaal niveau samen te komen, staat er veel op het spel voor ons in de wereld van de 21e eeuw. Hoewel de conferentie wordt gehouden onder de vlag van het KNK, zijn de werkelijke organisatoren de vele actoren van Koerdistan. De gastheer van deze conferentie is het hele Koerdische volk. Onze vijanden sparen kosten noch moeite om te voorkomen dat we onze intra-Koerdische verschillen overwinnen, een gemeenschappelijk standpunt ontwikkelen en één stem vormen. Ze benaderen dit project ook met de bedoeling het te saboteren, terwijl wij streven naar het dwarsbomen van dergelijke inspanningen.
We zullen niet worden geleid door de belangen van een kleine groep of een politieke partij. Dit is een nationale kwestie voor ons volk. We zien de conferentie als een terrein van nationale verantwoordelijkheid en zijn vastbesloten om tijdens het 100-jarig bestaan van het Verdrag van Lausanne een nationaal verzet tegen het verdrag te formuleren. We werken met deze overtuiging.
We willen het drama van het Koerdische volk dat al een eeuw aan de gang is, uitroeien. Daartoe zullen we tot het laatste moment inspanningen leveren om alle Koerdische krachten bij deze conferentie te betrekken. We willen dat de Koerdische identiteit en de status van ons volk worden erkend. Daarom weigeren we om partijen te noemen die weigeren deel te nemen. We zijn niet tevreden met deze gang van zaken, maar blijven inspanningen leveren om hen over te halen. Ik maak van deze gelegenheid gebruik om alle belanghebbenden tot wie wij als commissie nog geen contact hebben gehad of nog niet hebben bereikt, op te roepen om uitgenodigd te worden voor de conferentie en in elk geval aanwezig te zijn. Dit project staat open voor iedereen die wil samenkomen en bezwaar wil maken en zijn stem wil laten horen tegen Lausanne.
Wat is het doel van deze conferentie?
Het doel van deze conferentie is niet alleen om te praten en te analyseren. Laten we teruggaan in de tijd: met het Verdrag van Qasr-e Shirin werd Koerdistan aanvankelijk verdeeld in twee delen in 1639. In 1916 sloten de regeringen van Groot-Brittannië en Frankrijk vervolgens het geheime Sykes-Picot Akkoord, dat de basis vormde voor het Verdrag van Lausanne, dat het huidige Turkije erkende als de grootste bezettingsmacht in Koerdistan volgens internationaal recht. Het verdrag verdeelde de Koerdische woongebieden onder vier staten, waarbij een deel van het bestuur werd overgenomen door anderen. De Britten verzekerden zich van de gebieden die nu behoren tot de staat Irak, terwijl de Fransen Syrië onder hun hoede namen. Het Verdrag van Lausanne was zo het startschot voor talloze tragedies en creëerde de oorzaken voor eindeloze conflicten die Koerdistan en zijn bevolking tot op de dag van vandaag teisteren: massamoorden, genocide, gedwongen verhuizingen en verdrijvingen, demografische veranderingen. Het verdrag is een zwart hoofdstuk in de geschiedenis. De overwinnende machten van de Eerste Wereldoorlog zijn verantwoordelijk voor dit alles en voor 100 jaar vernietiging in Koerdistan. Zij zijn het die de identiteit, cultuur, geschiedenis en het bestaan van het Koerdische volk hebben ontkend. We willen al deze gebeurtenissen aan de burgermaatschappij uitleggen en de gemeenschappelijke eisen van de Koerdische natie zichtbaar maken.
Wat staat de Koerden te wachten met het oog op het 100-jarig bestaan van dit verdrag? Hoe zullen zij handelen?
Ook Koerdische afgevaardigden waren betrokken bij de onderhandelingen in Lausanne. Dit moest de indruk wekken dat zij het Koerdische volk vertegenwoordigden. In werkelijkheid waren ze dienaars van de Turkse staat. De Koerden werden niet opgenomen in het verdrag, hun rechten, status en identiteit worden tot op de dag van vandaag nog steeds ontkend. Het Koerdische volk heeft dit opgelegde statusloosheid nooit geaccepteerd. Ze kwamen in opstand tegen deze overeenkomst, rebelleerden en streden. Zelfs vandaag de dag claimen ze een identiteit als natie en streven ze naar erkenning. Het Koerdische volk verwerpt hun onderdrukking door het Verdrag van Lausanne.
Met deze conferentie zullen de Koerden hun standpunt demonstreren tegen alle massamoorden en genocide die al 100 jaar in Koerdistan hebben plaatsgevonden. Wij Koerden willen een officiële status in de vier delen van Koerdistan, met behoud van onze identiteit en taal. De Koerden hebben een belangrijke kans in de politiek van het Midden-Oosten en dit wordt erkend door volkeren over de hele wereld. We mogen deze historische kans niet missen.
Het is belangrijk om een innerlijke-Koerdische nationale eenheid op te bouwen. We moeten een nationale strategie ontwikkelen om de rechten van het Koerdische volk te verdedigen. We kunnen ons verzetten tegen de Verenigde Naties, de Europese Unie en de Arabische Liga door politieke wegen en methoden voor te stellen. Deze conferentie is zeer belangrijk voor alle Koerdische structuren om een gemeenschappelijk discours te ontwikkelen als één stem.