- Noord-Koerdistan
De Coördinatie van de Koerdische Vrouwengemeenschappen (KJK) waarschuwde voor een verslechterende ecologische crisis in Turkije en met name in Koerdistan. In een verklaring die zondag werd gepubliceerd, beschreef de KJK de aanhoudende bosbranden en milieuvernietiging als een uiting van een “systematisch beleid van oorlog en winst” en riep zij op tot meer verzet van het maatschappelijk middenveld.
De verklaring van de KJK van zondag luidt als volgt:
“We maken een proces door waarin de gevolgen van ecologische vernietiging met de dag toenemen. De redenen hiervoor zijn mondiale milieuproblemen zoals klimaatverandering, milieuvervuiling en verlies van biodiversiteit.
Een vernietigingsoorlog tegen onze planeet
De planeet waarop we leven is door de door de mens veroorzaakte verschijnselen van uitbuiting en macht op de rand van de afgrond gebracht. Beleid dat geen rekening houdt met het ecosysteem waarvan we deel uitmaken, vervuilt en vernietigt onze basislevensbronnen zoals water, lucht en bodem. Egoïstische, zelfzuchtige, hiërarchische en moreel failliete benaderingen voeren een vernietigingsoorlog tegen onze planeet en daarmee tegen het leven zelf. Het kapitalistische plunderingssysteem, dat gebaseerd is op kapitaalaccumulatie, exploiteert niet alleen menselijke arbeid, maar objectiveert ook de natuur en beschouwt het als zijn recht om deze ten volle te exploiteren. Natuurlijke hulpbronnen worden meedogenloos uitgebuit en het industriële afval dat tijdens de productie wordt gegenereerd, vergiftigt ons water, onze bodem en onze lucht. Staten leggen niet alleen de basis voor bedrijven om zich met deze uitbuiting bezig te houden, maar maken er ook de weg vrij voor door de oorlogen die ze voeren (ecocide) en de wapens die ze produceren en consumeren.
Een onrechtvaardige en harteloze vernietiging
Net als overal ter wereld hebben alle projecten die in Turkije worden uitgevoerd onder namen als HES (waterkrachtcentrale), JES (geothermische energiecentrale), GES (zonne-energiecentrale), GREEN PATHS en MINES, kort gezegd, de natuur vernietigd. De uitputting van watervoorraden, de vernietiging van bosgebieden voor ontwikkelingsdoeleinden, luchtvervuiling die levensbedreigende niveaus bereikt, gewassen die niet worden geoogst vanwege gebrek aan winstgevendheid, toenemende droogte en verzilting van de bodem zijn allemaal indicatoren van ecologische vernietiging die voor ons liggen.
De productieverhoudingen van het kapitalistische systeem zijn zowel de oorzaak als het gevolg van deze ecologische vernietiging en catastrofe. Deze onrechtvaardige en harteloze vernietiging is ook de oorzaak van de ecologische crisis. Vandaag de dag vindt er in heel Turkije, en met name in Koerdistan, een ongekende ecologische slachting plaats. Dit is niets minder dan plundering en genocide. De toename en aanhoudende bosbranden, die verband houden met de stijgende mondiale temperaturen, doen vermoeden dat deze branden opzettelijk worden aangestoken door bepaalde groepen.
Misdaden die niet te rechtvaardigen zijn door het geweten van de mensheid
We zien dat nalatigheid en winstbejag een rol spelen bij de bosbranden die zich in het westen van Turkije ontwikkelen. Aan de andere kant weten we dat de branden en de vernietiging van bossen in de provincies van Koerdistan zijn ontwikkeld als een speciaal oorlogsbeleid. Het proces dat in 1990 begon met de evacuatie van dorpen, wordt vandaag de dag voortgezet met beleid dat gericht is op de ontbossing van het land van Koerdistan. Wat er gebeurt, is niet langer een eenvoudige bosbrand; het is een grootschalige bosmoord en plundering. Wat er vandaag in ons land gebeurt, is een hernieuwde versie van fascistisch, discriminerend en oorlogszuchtig beleid. Deze acties zijn misdaden die niet te rechtvaardigen zijn door het geweten van de mensheid. We zien met woede hoe de vernietiging van de natuur in Koerdistan vandaag de dag wordt aangedreven door zowel winstbejag als de uitvoering van speciaal oorlogsbeleid. Dit beleid richt zich niet alleen op onze cultuur, maar ook op ons land, de ecologische systemen op ons land, onze lucht en ons water. Want elke boom die brandt, is niet alleen de vernietiging van een plant. Het is ook het thuis van duizenden vogels, insecten en de schuilplaats van weerloze wilde dieren.
Ecocide onder toezicht van de staat
Hoewel het tientallen jaren duurt voordat een verloren bos zich herstelt, lijden sommige ecosystemen helaas blijvende schade. Branden leiden tot het verlies van habitats en de vernietiging van bestaansmiddelen voor gemeenschappen die afhankelijk zijn van landbouw en veeteelt. Het is niet alleen een dorp dat in vlammen opgaat, maar ook herinneringen, tradities en sociale banden die met veel moeite zijn opgebouwd, gaan in rook op. Dit wordt ecocide genoemd. De Turkse staat, die heel Koerdistan onder de status van speciale veiligheidszone houdt, beschouwt de vernietiging van bossen en natuur die zij zelf heeft ontwikkeld als een legitiem recht. De ecologische vernietiging die vandaag de dag in Koerdistan plaatsvindt, wordt uitgevoerd onder toezicht van de staat. Er is geen enkel aanvaardbaar aspect aan deze vernietiging, die de staat actief heeft aangemoedigd en zelfs zelf heeft uitgevoerd.
Meedogenloze, winstgedreven en kolonialistische praktijken moeten aan de kaak worden gesteld
Wij stellen dat de branden die elke dag zonder onderbreking in verschillende delen van ons land worden aangestoken, niet kunnen worden verklaard door eenvoudige onzorgvuldigheid of hoge temperaturen, zoals wordt beweerd. De branden in ons land zijn duidelijk systematisch. Daarom moeten we onze georganiseerde strijd tegen de criminele krachten die verantwoordelijk zijn voor deze rampen intensiveren. Deze meedogenloze, winstgedreven en kolonialistische praktijken moeten luidkeels aan de kaak worden gesteld en de verantwoordelijken moeten ter verantwoording worden geroepen. We moeten onze gezamenlijke strijd en solidariteit in heel Turkije en Koerdistan versterken. We moeten onze bossen, watervoorraden, minerale afzettingen, land en olijfgaarden, die onze gedeelde waarden zijn, beschermen. Alleen door de gezamenlijke strijd van alle segmenten van de samenleving, jong en oud, kunnen we een einde maken aan deze slachtpartijen. We moeten opkomen voor onze bossen, ons land, onze lucht, ons water en onze energie – ons gemeenschappelijk erfgoed dat dag na dag wordt uitgeput door onderdrukkende regimes. Anders zal ons leven ten einde komen samen met de vernietiging van de natuur. We moeten de ecologische strijd intensiveren en mogen niet langer toekijken hoe de schoonheid en overvloed die de natuur ons als geschenk heeft gegeven, worden vernietigd en geplunderd.
We zijn getuige geweest van de waardevolle strijd van vrijwilligersgroepen, maatschappelijke organisaties, lokale gemeenschappen en vrouwen op veel plaatsen. Onlangs nog was het standpunt van een 80-jarige vrouw die vanuit een dorp in Muğla naar Ankara was gereisd om zich te verzetten tegen een mijnbouwwet die in de Turkse Grote Nationale Assemblee werd besproken, even betekenisvol als de oprechte kreet van iemand die tijdens een persconferentie voor hetzelfde parlementsgebouw een olijftak vasthield en verklaarde: “Als dit eindigt, eindigt het leven.”
Het is tijd dat we ons allemaal verenigen
Het lijdt geen twijfel dat bosbranden en ontbossing een permanent maatschappelijk probleem zijn geworden. Om al deze redenen zeggen we dat de branden niet alleen natuurrampen zijn, maar het onvermijdelijke gevolg van nalatigheid en winstgedreven beleid. Het is tijd om een einde te maken aan de wrede praktijken van uitbuitende staten en bedrijven die het leven van mensen, dieren en bomen negeren in hun streven naar winst. Vandaag is niet de dag om onze woede te verbergen. In de afgelopen vijf jaar is een bosgebied ter grootte van 55.000 voetbalvelden in vlammen opgegaan. Als we niet tegen deze ramp gaan vechten, wanneer en waarom zullen we dan wel vechten? Het is tijd dat we allemaal onze krachten bundelen, onze woorden, onze woede, onze afwijzing, onze verzet en onze acties tegen deze onmenselijke aanvallen op ons leven en onze toekomst.
Het beschermen van de natuur is essentieel voor het beschermen van het leven en de toekomst
Laten we niet vergeten dat zelfs het geduld van Moeder Natuur zijn grenzen heeft. En zij vergeet nooit wat er is gedaan. In de eerste plaats moeten wij vrouwen een einde maken aan de meedogenloze uitbuiting van de natuur. We roepen alle vrouwenorganisaties en sociale groeperingen op om de strijd aan te gaan tegen deze uitbuitende, onderdrukkende krachten, in het besef dat de bescherming van de natuur essentieel is voor de bescherming van het leven en de toekomst. We roepen ons volk nogmaals op om hun legitieme ecologische strijd tegen de kolonialistische praktijken die ons thuisland Koerdistan ontbossen en uitleveren aan winstgedreven belangen, op een zo effectief en massaal mogelijke manier op te voeren.
Bron: ANF