Het Cultureel en Kunst Bewegingscomité Kevana Zerin heeft hulde gebracht aan kunstenaar en guerrilla Hozan Mizgîn (Gurbet Aydın), die op 11 mei 1992 in Tatvan de martelaarsdood stierf.
De verklaring zei dat 11 mei een dag is om de martelaren van cultuur en kunst in de vrijheidsstrijd te herdenken, in de persoon van Hozan Mizgîn.
De verklaring zei: “Het herdenken van de martelaren is onze meest betekenisvolle en meest waardevolle plicht, omdat hun verzet ons tot deze dag heeft gedragen. Met de kracht die zij hebben doorgegeven, geloven wij in het bereiken van een hoopvolle toekomst. Met dit besef herdenken we de 33e verjaardag van het martelaarschap van Hozan Mizgîn, de symbolische figuur van de vrijheidsstrijd. Een kunstenares en een dappere vrouw. We eren haar met grote liefde, respect en loyaliteit. Op deze betekenisvolle dag, terwijl we onze martelaren met liefde, respect en moraal herdenken, zweren we opnieuw te vechten voor de waarden waarvoor zij hun leven gaven.”
De niet aflatende strijd van Hozan Mizgîn begon in een tijd en op plaatsen die gekenmerkt werden door zwaar lijden. Geboren in 1962 in het dorp Bilêder in Batman, noemde haar familie haar Gurbet, symbool voor de ontberingen van de ballingschap, het lijden van de mensen en de pijn die de patriarchale mentaliteit vrouwen aandeed. Een cruciaal gesprek met martelaar Mazlum Doğan veranderde haar leven. Daarna veranderde ze haar naam in Mizgîn en werd ze de eerste vrouw in het verzet in haar regio. Ze voltooide haar opleiding in het Beka-kamp, nam deel aan het derde congres en werd samen met martelaar Hozan Sefkan aangesteld om artistieke activiteiten in Europa te organiseren. Ze was ook een pionier in de vrouwenbeweging, ze organiseerde het eerste congres van JJWK en versterkte de stem van de vrije vrouw. Ze speelde een sleutelrol in de oprichting van Huner-Kom en de Koma Berxwedan muziekgroep samen met Hozan Sefkan.”
Zelfmoordactie om niet gevangen genomen te worden
Het comité benadrukte dat Mizgîn’s liederen hoop, kracht en moraal brachten voor het Koerdische volk, terwijl ze een belangrijke bedreiging vormde voor de vijand.
De verklaring voegde eraan toe: “Met ‘Lo Hevalno’ drukte ze haar verlangen uit naar kameraden; ‘Gundîno Hewar’ verwoordde de rauwste schreeuw van het volk; ‘Newroz’ vierde de geest van verzet; en ‘Çemê Hêzil’ bracht het verdriet over voor haar kameraden. Als revolutionair stond Hozan Mizgîn altijd klaar voor elke revolutionaire plicht. Ze diende als lid van het regionale commando in de regio Mardin en kreeg later de volledige verantwoordelijkheid voor de regio Xerzan. Tijdens haar dienst in Tatvan werd ze omsingeld door vijandelijke troepen. Verwikkeld in hevige gevechten, verzette ze zich dapper en voerde uiteindelijk een zelfopofferende actie uit om te voorkomen dat ze in de handen van de vijand zou vallen en sloot zich aan bij de karavaan van martelaren.”
De verklaring ging verder: “Hozan Mizgîn werd de stem van haar volk, een revolutionair en een eeuwige artiest. Vanaf het allereerste begin van de Vrijheidsbeweging vertegenwoordigde zij het best het verzet gevormd door kunst onder het leiderschap van Rêber Apo [AbÖullah Öcalan]. Met een diepe liefde voor haar volk vervulde ze zonder aarzelen haar historische plicht. Op de 33ste verjaardag van haar martelaarschap zweren wij, als de Kevana Zerin Culturele en Kunstbeweging, en namens alle kunstenaars die de strijd voortzetten door middel van kunst, nogmaals de nalatenschap van Hozan Mizgîn hoog te houden. Want kunstenaar zijn is een verantwoordelijkheid, een houding en een eer. Deze houding hebben we gezien in Imralı, in de bergen, in alle arena’s van strijd, en het meest recentelijk bij de Tishrin Dam. Onze martelaren van cultuur en kunst hebben ons deze waarheid als een plicht nagelaten. In de persoon van kameraad Hozan Mizgîn herdenken we nogmaals alle martelaren van de revolutie met respect en dankbaarheid.”