In 1937 brak de opstand van Dersim uit, wiens leider Seyîd Riza was. Hij was de belangrijkste spirituele en tribale leider van zijn tijd en verzette zich tegen de Turkse regering, de uitzettingen en genocide van Koerdische Alevis.
Met het oog op de 82e herdenking van zijn dood, herdacht de Uitvoerende Raad van de Vereniging der Koerdische Gemeenschappen (KCK) Seyîd Riza met een verklaring.
De verklaring luidt als volgt:
“Meer dan acht decennia geleden werden Pîr Seyîd Riza, zijn zoon en zijn vrienden geëxecuteerd. We herinneren ze ons met respect en dankbaarheid. We benadrukken dat we hun verlangens en ambities voor een vrij leven met hun eigen identiteit, cultuur en overtuiging zullen realiseren.
De genocide van Dersim, waarin de meest morele misdaden worden gepleegd, met als hoogtepunt Koerdische vijandigheid, heeft zijn plaats in de geschiedenis ingenomen. Hij maakt duidelijk dat de Turkse Republiek optreedt als een repressieve, oorlogvoerende staat ten aanzien van de Koerden. De laatste woorden van Pîr Seyîd Riza waren: ‘Ik heb niet kunnen omgaan met je leugens en je verraderlijkheid, dat is mijn verdriet. Het feit dat ik niet voor je knielde om je te laten lijden onthult deze realiteit.’ De houding van Pîr Seyîd Riza heeft een essentiële plaats in het bewustzijn van het Koerdische volk. Op een bijzonder indrukwekkende manier heeft hij de realiteit van de Turkse staat onthuld. Pîr Seyîd Riza benadrukte dat op geen enkel woord van deze staat kan worden vertrouwd en dat zijn verhandeling en strategieën slechts gericht zijn op het verbergen van de genocide.
De Turkse staat, die de geschiedenis van de Koerden in Dersim probeerde te elimineren met slachtingen, deportaties en een witte genocide, heeft dit doel niet opgegeven. De mentaliteit die gisteren was gebaseerd op de claim dat het ‘bandieten’ bestreed en een genocide pleegde, beweert vandaag tegen ‘terroristen’ te zijn om de Koerdische bevrijdingsstrijd met misdaden zoals slachtingen, repressie en politieke vernietigingscampagnes te breken. De politiek en mentaliteit van de Turkse staat ziet zijn bestaan en toekomst gegarandeerd in genocide. Niet alleen in eigen land – raciale fanatieke aanvallen vinden ook plaats buiten de grenzen van Turkije. Wat gisteren in Dersim gebeurde, gaat vandaag verder met soortgelijke praktijken in Bakur, Rojava, Başûr en Şengal.
Dat martelaren zoals Hüseyin Cevahir, A. Haydar Yildiz, Mazlum Doğan, Sakine Cansız, Kazım Kulu, Dr. Ing. Baran, Suleyman Cihan, Cafer Camgoz, Atakan Mahir en Seyid Riza zich niet hebben onderworpen maar verzet boden zich tegen de identiteit en realiteit van de Dersim genocide betekent dat de Koerden hun strijd voor een vrij Koerdistan en een vrije Dersim zullen voortzetten. Deze weerstand zal doorgaan tot het laatste moment.”
