Op 20 juli 2015 liet een zelfmoordterrorist van de terroristische militie “Islamitische Staat” (IS) een bom ontploffen in een groep activisten die vanuit Turkije, Noord-Koerdistan en Europa naar de grensstad Pirsûs (tr. Suruç) waren gekomen om humanitaire hulp te verlenen aan Kobanê. 33 voornamelijk jonge mensen, voornamelijk leden van de Turkse Socialistische Jeugdbeweging, werden vermoord. Talloze anderen werden verminkt en getraumatiseerd. Op de negende verjaardag van het bloedbad herdacht de Koerdische Gemeenschap van Verenigingen (KCK) de doden. De medevoorzitters van de Uitvoerende Raad van de KCK verklaarden:
“Op 20 juli 2015 verloren 33 leden van de Socialistische Jeugdbeweging van Turkije het leven bij een aanslag. Ze waren naar Pirsûs gekomen uit solidariteit met Rojava en voor de wederopbouw van Kobanê. Ter gelegenheid van de negende verjaardag van het bloedbad veroordelen we deze verraderlijke aanval opnieuw met woede. Wij gedenken met groot respect de 33 eervolle martelaren die bij de aanval zijn omgekomen. Door hen herdenken we alle martelaren van de revolutie en de democratie met respect en dankbaarheid en buigen we nederig voor hun dierbare nagedachtenis.
“Solidariteit met de gevallenen betekent het verdedigen van de Rojava-revolutie”
De solidariteit en strijd van de socialistische, revolutionaire en democratische krachten samen met het Koerdische volk en de Rojava Revolutie heeft een zeer belangrijke rol gespeeld in de ontwikkeling van de verenigde strijd tegen uitbuiting, achterlijkheid en fascisme. Deze strijd heeft de racistische, reactionaire en fascistische projecten van overheersing in Turkije, Koerdistan en het Midden-Oosten gedwarsboomd. De martelaren van Pirsûs zijn het symbool van deze strijd. De strijd van de gevallenen van Pirsûs is de voortzetting van de lijn getrokken door Deniz Gezmiş, Mahir Çayan, Ibrahim Kaypakkaya, Hikmet Kıvılcımlı. Deniz Gezmiş liet zien hoe belangrijk dit is door zich op weg naar de galg te beroepen op de broederschap van de volkeren en de verenigde revolutionaire strijd. Voor Rêber Apo [Abdullah Öcalan] was deze houding zeer belangrijk en hij ontwikkelde de Koerdische vrijheidsstrijd langs deze lijnen. De Rojava Revolutie is een verenigde revolutie van de volkeren die ontstond op basis van deze lijn. In die zin is de verdediging van de Rojava revolutie, de verenigde revolutie van de volkeren, een uitdrukking van de belangrijkste revolutionaire houding. Dit is de beste manier om solidariteit te tonen met de martelaren van Pirsûs.
De strijd van de socialistisch-revolutionaire bewegingen in Noord Koerdistan en Turkije heeft een beslissende bijdrage geleverd aan het breken van de aanvallen van ISIS en de bevrijding van Kobanê. Deze strijd en de resultaten van deze strijd hebben het reactionaire, fascistische, kolonialistische systeem doorbroken en de plannen van het fascistische AKP/MHP regime gedwarsboomd. De bevrijding van Kobanê was een van de belangrijkste historische keerpunten. Want de aanval op Kobanê was gericht op het vestigen van een reactionair, racistisch, fascistisch regime dat zich via ISIS over het hele Midden-Oosten zou verspreiden. De aanslagen waar het AKP/MHP regime achter zat, vooral het bloedbad in Pirsûs, zijn het resultaat van het dwarsbomen van dit project. De aanslagen en bloedbaden die vanaf dat moment in Noord Koerdistan en Turkije werden uitgevoerd, waren erop gericht om dit project aan de macht te helpen. De aanvallen van vandaag door het AKP/MHP regime moeten ook in deze context gezien worden.
“Ontwikkeling van de verenigde antifascistische strijd”
De verenigde strijd van het Koerdische volk en de volkeren van Turkije heeft zich ontwikkeld in de voetsporen van de martelaren van Pirsûs. Deze strijd heeft uiteindelijk het AKP/MHP fascisme aan de rand van de afgrond gebracht. Het fascistische regime is in shock en heeft een dood punt bereikt. Het is het proces van verval en ontbinding ingegaan. Maar het probeert zich uit deze situatie te bevrijden door nieuwe uitroeiingsaanvallen en koloniaal-fascistische projecten. De geïntensiveerde invasieaanvallen op Zuid-Koerdistan zijn hier een uitdrukking van. Het beleid van gedwongen bestuur en de totale isolatie van Rêber Apo moet ook in deze context gezien worden. Anderzijds worden er nieuwe plannen gesmeed voor Syrië en Rojava. Daartoe wil de fascistische leider Tayyip Erdoğan betrekkingen aanknopen met de Syrische staat. Het is de meest correcte revolutionaire houding om een verenigde strijd te leiden tegen deze pogingen van het AKP/MHP regime om zichzelf te herstellen door zijn fascistische, racistische en reactionaire projecten te realiseren. Revolutionaire, democratische, socialistische en liberale krachten moeten handelen in deze historische verantwoordelijkheid en de verenigde strijd tegen het fascisme verder ontwikkelen. We roepen iedereen op om de strijd op deze basis verder te versterken.”