Het Congres van Koerdische Democratische Samenlevingen in Europa (KCDK-E) verklaarde in een verklaring getiteld “Maxmur is doelwit van vernietiging; de mensen van Maxmur zijn niet alleen” dat Turkije, Irak en de Koerdische Democratische Partij (KDP) samen een systematische belegering van het Maxmur-kamp uitvoeren.
De KCDK-E verklaarde dat, onder het voorwendsel van de recente veiligheidsovereenkomst tussen Irak en Turkije, de autoriteiten de toegang tot water, elektriciteit, onderdak en gezondheidszorg in het kamp effectief hebben geblokkeerd. De verklaring luidt als volgt: “Toegang tot humanitaire basisbehoeften is onmogelijk gemaakt.”
De KCDK-E herinnerde er ook aan dat Iraakse veiligheidstroepen “het kamp vaak hebben omsingeld” en dat een delegatie van vertegenwoordigers van het kamp onder dwang werd vastgehouden.
De KCDK-E zei dat het Maxmur Kamp in 1998 opgericht werd door burgers die gedwongen ontheemd werden tijdens de dorpsevacuaties in Noord Koerdistan in de jaren ’90 en dat het in datzelfde jaar onder de bescherming van de Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen van de Verenigde Naties (UNHCR) geplaatst werd. De verklaring luidde: “Het embargo dat is opgelegd door de Turkse staat en de Irakese regering is onaanvaardbaar, vooral omdat het kamp nog steeds onder toezicht van de Verenigde Naties staat.” De KCDK-E benadrukte dat ondanks het feit dat de kampleiding een formeel klachtendossier heeft ingediend bij de Verenigde Naties, de problemen niet alleen zijn blijven bestaan, maar in de loop der tijd zelfs zijn verergerd.
De KCDK-E stelde in haar verklaring de volgende eisen:
Opheffing van de blokkade: onmiddellijke en ongehinderde toegang tot alle basisbehoeften, waaronder water, elektriciteit en gezondheidszorg.
Erkenning van de status van politiek vluchteling: Officiële erkenning van de kampbewoners als “politieke vluchtelingen”.
Internationale interventie: Een oproep aan de Verenigde Naties (VN) om “hun rol te vervullen” door de Iraakse regering en regionale autoriteiten formeel te waarschuwen.
De KCDK-E riep ook de internationale gemeenschap op, in het bijzonder de Koerdische diaspora in Europa, om solidariteit te tonen met Maxmur.