- Zuid-Koerdistan
Het vluchtelingenkamp Martyr Rüstem Cudi ligt aan de rand van de berg Qereçok in de wijk Maxmur, Mosul. Bijna 12 duizend burgers uit Noord-Koerdistan, die in 1994 moesten migreren naar Zuid-Koerdistan vanwege de brute vernietigingscampagne van de Turkse staat, verblijven in het kamp. Afgezien van de aanvallen van de Turkse staat, legt de Zuid-Koerdische regerende KDP partij (van de Barzani-clan) de afgelopen drie jaar een embargo op tegen het Maxmur-kamp. Ondanks de moeilijke omstandigemheden leveren de inwoners van het kamp diverse inspanningen.
Al zo’n 27 jaar worden in het Martyr Rustem Cûdî kamp (Maxmur-kamp) Koerdische lessen aangeboden. De inwoners van Maxmur hebben aanzienlijke inspanningen geleverd om het onderwijs in de moedertaal te verbeteren.
Woordvoerster Bêrîvan Kaya van de Raad van Onderwijs sprak met ANF over het nieuwe onderwijsjaar.
Kaya benadrukt dat het nieuwe studiejaar op 13 september is begonnen. Ze zei: “Voordat we aan het nieuwe studiejaar begonnen, besloten we een workshop te houden om onze problemen op het gebied van onderwijs op te lossen. Er werd een commissie opgericht om de problemen aan te pakken. Deze commissie voerde ongeveer twee maanden verschillende inspanningen uit, nam alle onderwijsproblemen op zich en voltooide haar taken met succes in augustus. Na de evaluaties en suggesties werd de basis voor het nieuwe studiejaar vastgesteld. Sommige veranderingen en aanpassingen die we in het systeem hebben doorgevoerd, hebben onze last verminderd. Deze voorbereidingen vormden de basis van studiejaar 2022-2023. De inschrijvingen lopen nog. Volgens de huidige gegevens zijn er ongeveer 3.000 studenten in het kamp. We hebben vijf kleuterscholen die deel uitmaken van onze onderwijsinstelling. Verder zijn er 4 basisscholen, twee middelbare scholen en een middelbare school. Ook voor het hoger onderwijs zijn er plannen. Het onderwijssysteem in het Maxmur-kamp vormt de basis van het onderwijs in de moedertaal voor de vier delen van Koerdistan. Want dat doen we al 27 jaar. We hebben de bestaande taalproblemen overwonnen. Dit jaar was er een speciale activiteit voor basisscholen. Om de aandacht van de leerlingen te trekken, hebben we de muren van basisscholen geverfd en hebben we onze scholen gerenoveerd.”
Ons onderwijssysteem is beter dan bestaande systemen
Kaya zei dat het systeem van co-voorzitterschap werd ingevoerd op het gebied van onderwijs toen het na 2015 wijdverbreid werd onder instellingen. “Er zijn 31 bestuurders en 150 leraren op alle scholen. Het belangrijkste doel van het onderwijssysteem is het organiseren en beheren van scholen volgens het nationaal democratisch systeem. Als we naar de regio kijken, is ons systeem een voorbeeld voor andere onderwijsinstellingen rond het kamp. Want toen delegaties van buiten het kamp onderzoek deden in ons kamp, realiseerden ze zich dat het onderwijssysteem hier veel geavanceerder is dan andere onderwijssystemen in de regio. Omdat we ons onderwijssysteem hebben gebaseerd op het paradigma dat Öcalan voor ogen heeft”, merkte ze op.
Embargo ondermijnt onderwijssysteem
Kaya ging ook in op het embargo op het kamp dat het onderwijssysteem ondermijnt. “Elk jaar renoveren we de scholen in het kamp. Dit zorgt voor financiële problemen voor ons. Voor deze activiteiten hebben we gesprekken gevoerd met de Iraakse centrale regering. Onze eisen werden echter niet geaccepteerd. Evenmin werden onze educatieve materialen zoals schoolboeken, briefpapier enz. verstrekt. We hadden deze obstakels al vóór het embargo ondervonden. Meestal namen ze materialen in beslag die aan het kamp waren geschonken. Dit is een van de onrechtvaardigheden die ons is aangedaan. Naar aanleiding van diplomatieke pogingen vond een ontmoeting plaats met de Iraakse minister van Onderwijs. Al onze eisen werden tijdens die bijeenkomst geuit. We hebben ook gedebatteerd over de situatie van studenten die een universitaire opleiding ambiëren, maar we kregen geen antwoord, ook al deden onze studenten de examens en haalden ze goede cijfers. Toch proberen we hier een oplossing voor te vinden. Helaas hebben we niet het benodigde materiaal om universitair onderwijs in het kamp te introduceren. Het onrecht dat ons is aangedaan is duidelijk. Ze maken deel uit van het repressieve beleid jegens ons.”
Bron: ANF