- Zuid-Koerdistan
ANF Nieuwsagentschap publiceerde een interview met Karayilan waarvan u onder de linkjes het eerste en tweede door ons vertaalde deel kunt teruglezen. Hieronder volgt het derde deel van het interview met ANF.
Historisch gezien heeft de Turkse staat de gewoonte om zijn verliezen in oorlogen te verbergen. Zeer zelden heeft men gezien dat de staat zijn verliezen bekendmaakte. Als we naar de verklaringen van de HPG kijken, is het natuurlijk duidelijk dat ze nog steeds de meeste verliezen verbergen. Wat is de reden voor de recente verliezen van de Turkse staat?
Ja, tot nu toe hebben ze hun verliezen altijd zorgvuldig verborgen gehouden. Er zijn ongetwijfeld veel redenen waarom ze bij deze recente acties een deel van hun verliezen hebben onthuld. Ik kan er een paar noemen:
De eerste reden is dat het aantal slachtoffers bij de acties tijdens de laatste zet erg hoog is. Wanneer het aantal slachtoffers zo hoog is, zijn ze gedwongen om een paar mensen bekend te maken. Want deze lichamen worden naar ziekenhuizen en mortuaria gebracht; van daaruit worden ze op andere plaatsen afgeleverd, bij hun families. Met andere woorden, als het er te veel zijn, wordt het noodzakelijk om er ruchtbaarheid aan te geven, ook al zijn het er maar een paar.
Het Turkse leger was in staat om hun lichamen mee te nemen met de hulp van de KDP
Bovendien kon de Turkse staat de lichamen van de soldaten die bij deze acties waren omgekomen niet op eigen kracht meenemen. Alleen met de hulp van de KDP [regerende partij in Zuid-Koerdistan van de Barzani-clan, -red.] was het mogelijk om de doden en gewonden uit Amediyê naar Turkije te brengen. Dit was ook het geval bij de twee voorgaande acties. Bij de laatste actie konden ze de lichamen meenemen met de hulp van de KDP. Ze hebben zelfs de dorpelingen erbij betrokken. De dorpelingen vonden de soldaten die verspreid en verdwenen waren in het veld en overhandigden ze aan de KDP, die ze vervolgens overdroeg aan de Turkse troepen. Met andere woorden, er is een beeld dat niet kan worden verborgen. In dat opzicht worden ze gedwongen om sommige dingen op te biechten.
Nogmaals, tijdens de actie in Xakurkê vertelde een soldaat zijn commandant aan de telefoon: “We hebben minstens 6 verliezen, en het kunnen er meer zijn”, en dit werd op internet gezet. In eerste instantie hadden ze 3 slachtoffers aangekondigd; daarna verhoogden ze het aantal naar 6. Het aantal slachtoffers was echter niet 6. De soldaat die aan de telefoon sprak had al gezegd: “minstens 6, dat is wat ik zag”. Er waren echter 27 slachtoffers en die lichamen bleven daar 3 dagen liggen. Pas na 3 dagen konden ze de gewonden en doden daar weghalen. Wanneer dergelijke situaties zich voordoen, kunnen ze het niet verbergen en moeten ze er een aantal bekend maken.
Aan de ene kant verbergt het zijn eigen slachtoffers en aan de andere kant neemt het zijn toevlucht tot valse rapporten over guerrilla slachtoffers…
Ja. In de huidige situatie liegt het regime niet alleen tegen de Turkse samenleving en de publieke opinie; het maakt ook veel mensen tot leugenaars, samen met zichzelf. Het maakt bijna alle media en politici in Turkije tot leugenaars. Want de informatie die het verstrekt is niet waar, maar onwaar. Iedereen herhaalt deze onwaarheid keer op keer in hun nieuws en commentaren en zegt “dit is de officiële verklaring van onze staat”. Elke keer als er slachtoffers vallen, creëren ze desktopnieuws. Bijvoorbeeld, na de actie van 12 januari maakten ze ook nieuws over onze zeer waardevolle commandant Peyman (Hülya Mercan), die in 2019 was gemarteld. Het martelaarschap van kameraad Peyman was echter al lang geleden door ons aangekondigd. Er werden toespraken en verklaringen gehouden door onze beweging. Desondanks meldden ze dat “de MIT (Turkse inlichtingendienst) een van hun commandanten in Metîna, waar onze soldaten stierven, in een vergeldingsoperatie heeft vernietigd”. En al hun kanalen meldden dit als het laatste nieuws. Niet alleen dit, hetzelfde wordt herhaald voor vele andere kameraden van ons. Met zulk vals nieuws, worden er pogingen gedaan om de MİT op te poetsen. Ze stellen valse scenario’s samen door te zeggen “MİT vond hen en voerde een operatie uit”. Dit toont hun zwakte, niets anders.
Deze acties van de Koerdische vrijheidsguerrilla zorgden ervoor dat het kolonialistisch-genocidale Turkse Republikeinse systeem de operaties in twijfel trok, in het bijzonder de operatie die ze Claw Lock noemden. Er zijn ook discussies over de terugtrekking van de operaties. In een eerder interview zei u ook ‘of ze trekken zich terug, of ze zullen allemaal sterven’. Wat zou u zeggen over deze discussies op de agenda?
Ten eerste moet ik zeggen dat wij een beweging zijn die zich aan haar woord houdt. Persoonlijk zou ik niet iets zeggen dat niet kan gebeuren, dat we niet willen en niet kunnen doen, alleen maar voor propaganda. Die woorden die ik noemde werden gezegd voor de soldaten die naar Girê Amediyê kwamen in het midden van 2022. Later trok het Turkse leger zich terug uit Girê Amediyê en vertrok, maar in september 2023 kwam het weer terug. En deze keer werd het permanent. Om deze reden neigt de guerrilla naar dat gebied. Ons doel is niet om meer soldaten te doden, integendeel, het is om bloedvergieten te voorkomen. Wij zijn zeker niet verantwoordelijk voor deze doden. Degenen die hiervoor verantwoordelijk zijn, zijn degenen die besloten hebben om de oorlog in deze mate voort te zetten en helemaal naar Amediyê te komen en hier een permanente bezetting willen ontwikkelen. Zoals kameraad Abbas al aangaf, zijn Tayyip Erdoğan en Bahçeli de hoofdverantwoordelijken.
Er is ook een verkeerde strategie die in de praktijk wordt toegepast, de houding van het opofferen van soldaten. Met andere woorden, er zijn praktische handelingen die verliezen riskeren, alsof ze willen zeggen: “Jullie zijn militaire contractanten, jullie moeten sterven als het moet”. Misschien bevinden ze zich niet in een situatie van extreme onmogelijkheid zoals in de Turkse pers wordt beweerd. Ze hebben een bepaald bewapeningsniveau, maar de praktijken om ze naar riskante gebieden te sturen, verliezen te riskeren en het leven van de soldaten bijna te negeren, zijn een feit. In dit verband hebben we in de praktijk herhaaldelijk gezien dat sommige commandanten tientallen soldaten opofferen voor hun eigen persoonlijke carrière.
Wij zijn geen vijanden van Turkije
De publieke opinie en het volk van Turkije moeten weten dat wij geen vijanden van Turkije zijn. We zijn helemaal geen vijanden van het Turkse volk. Wij voeren deze strijd ook namens het Turkse volk. We willen Turkije niet in stukken breken, we willen Turkije transformeren en er een democratisch land van maken. Een democratische republiek waarin Koerden en Turken en alle andere culturen vrij en broederlijk kunnen leven is een fundamenteel doel. Leider Apo (Abdullah Öcalan) heeft dit duidelijk gemaakt. Leider Apo is de architect van de democratische republiek strategie. Het is het AKP-MHP regime dat oorlog en bloedvergieten oplegt en resultaten wil bereiken door te doden.
Iets anders is empathie. Koerden zijn een volk en willen bestaan. Als het Turks, de taal van Turkije, vandaag verboden zou worden, zou het verzet dan niet legitiem zijn? Dit geldt voor elk volk. Als de taal en de waarden van een volk verboden worden, ontstaat het recht op verzet. Het Koerdische volk verzet zich ook op deze basis. Dit moet erkend worden. Aan de andere kant was Noord-Koerdistan niet genoeg en nu wordt Zuid-Koerdistan bezet. Jullie bevinden je in de positie van een bezettingsmacht. Jullie gaan niet overal rozen plukken, maar mensen doden. Als je iemand gaat doden, kun je zelfs sterven. Dus die soldaten gingen niet die berg op om te skiën in de sneeuw. Daarom zijn degenen die dit beleid uitvoeren verantwoordelijk voor deze doden. Wat deed die soldaat daar? Dat is de vraag die gesteld moet worden.
Kortom, er is sprake van zeer intense desinformatie. De waarheid wordt verdraaid. De stem van de revolutie kan natuurlijk niet de hele samenleving in Turkije bereiken. Er is zo’n probleem. Daarom proberen ze de samenleving te betrekken en te sturen door alles op het bureaublad te regelen zoals zij dat willen. De realiteit is anders. Zij zijn degenen die oorlog willen. Wat zei leider Apo tegen zijn advocaten toen ze hem 5 jaar geleden een paar keer bezochten? “Als ik de kans krijg, zal ik deze kwestie binnen een week oplossen”, zei hij. Maar waarom desondanks zoveel oorlog, waarom zoveel materiële uitgaven, waarom zoveel tanks, kanonnen en vliegtuigen! Waarom worden er zoveel aanvallen ontwikkeld tegen het Koerdische volk? Hoe zullen ze dit morgen tegenover de geschiedenis verklaren?
Er is ook sprake van het voortdurend naar voren schuiven van buitenlandse handen tegenover de opkomende guerrilla-acties en het baseren van deze acties op de steun van Amerika, Israël, Iran en vele andere landen. De relaties tussen de strijdkrachten van Rojava en de VS worden voortdurend als voorbeeld aangehaald. Wat vind jij van deze evaluaties?
Ja. Dit is een algemene benadering van de kolonialistische mentaliteit van de Turkse staat. In elke periode hebben ze altijd een externe vinger gezocht naar de pogingen van het Koerdische volk om hun rechten op te eisen. Of dat nu zo is of niet, ze hebben altijd “buitenlandse mogendheden” gezegd. Het is nu hetzelfde. Tegenover hun eigen verkeerde strategie en de realiteit van hun nederlaag, zoeken ze een rechtvaardiging in de tussenkomst van buitenlandse mogendheden. Nee, jullie strategie is verkeerd. Jullie beschouwen een hele samenleving, een heel volk als terroristen en willen hen vernietigen. Dit is niet mogelijk; je kunt het niet bereiken. Maar ze staan erop. Ze doen bijvoorbeeld hetzelfde in een poging om onze beweging in verband te brengen met drugs. Al 45 jaar beschuldigen de Turkse autoriteiten ons van drugsgerelateerde misdrijven. Tot op heden is er nog nooit een drugszaak geweest tegen een PKK-lid in Turkije of ergens anders in de wereld. Als het was zoals ze zeggen, dan zouden er nu duizenden zaken zijn, nietwaar? Maar zijn die er überhaupt? Nee. Er kunnen enkele Koerdische burgers betrokken zijn bij verschillende activiteiten, maar de filosofie, moraal en omgangsvormen van de PKK-organisatie zijn gebaseerd op de strijd tegen alle soorten drugs. Desondanks uiten ze voortdurend beschuldigingen die hierop gebaseerd zijn. Dit zijn allemaal verdraaiingen van de feiten.
We zien veel mensen met het woord “Prof.” voor hun naam voor de camera’s verschijnen en zeggen “Amerika, Israël, Iran zitten achter deze acties”. Dit is gewoon schandalig. Je kunt sommige speciale oorlogspropagandisten begrijpen, maar we zien zelfs mensen die we volgen, die sommige waarheden verdedigen, dezelfde dingen zeggen. Met andere woorden, ze zeggen dat dit een project is, dat er buitenlandse machten achter zitten, enz. Is dit de waarheid? Nee, dat is het niet. Het heeft er niets mee te maken.
Ja, Amerika heeft misschien een Koerdisch project. Om precies te zijn, er wordt gezegd dat het bestaat. Maar het is niet duidelijk wat het is. Maar er zit geen PKK in. Amerika heeft ons niet alleen op de terroristenlijst gezet, maar ook een premie van miljoenen dollars op ons hoofd gezet. Bovendien voert de Turkse staat al 40 jaar oorlog tegen ons met de politieke, militaire en technische steun van Amerika en de NAVO. Als er geen buitenlandse steun achter de Turkse staat en het Turkse leger stond, zou deze oorlog niet zo lang hebben geduurd. Omdat het mondiale kapitaal niet geïnteresseerd is in de oplossing van problemen, maar in hun onoplosbaarheid. Daarom steunen ze de oorlog en voeren ze hem.
Kunnen Turkse UCAVs en vliegtuigen zover Irak en Syrië binnenkomen zonder toestemming van Amerika? Er kan zelfs geen vogel vliegen in Irak zonder toestemming van Amerika. Is er iemand die niet weet dat er al jaren een stop is op luchtbombardementen in Zuid-Koerdistan? Worden deze aanvallen hier zonder toestemming uitgevoerd? De steun van de VS is duidelijk. Amerika zegt: “Ik steun jullie”, maar als ze voor het scherm staan, vergeten ze dit allemaal en zeggen ze het tegenovergestelde. Als de VS echt de Syrische Democratische Krachten (SDF) en andere strijdkrachten in Rojava steunde, als het de bedoeling had om een project te ontwikkelen via de strijdkrachten daar, zoals de Turkse media beweren, zou het dan hebben kunnen zwijgen over de aanvallen van de Turkse staat in Rojava, in Noord- en Oost-Syrië, die de wetten van de oorlog met voeten treden en gericht zijn tegen de basisbronnen van het leven van mensen? Het zou het hebben voorkomen. Ze kan het voorkomen als ze dat wil.
Ja, er is een relatie tussen de strijdkrachten in Rojava en Amerika, maar de Amerikaanse functionarissen leggen zelf uit wat deze relatie is. SDF-functionarissen benadrukken het ook van tijd tot tijd. Maar de Turkse staat gebruikt dit als een excuus om te beweren dat er internationale machten achter de rechtvaardige Koerdische zaak staan op een zeer brutale en hardnekkige manier. Wat ze echter willen is dat Amerika hen steunt, net zoals het Israël steunt. Met andere woorden, ze hebben zoveel kritiek op Amerika omdat het hen niet steunt zoals het Israël steunt. Dit is de essentie en het is heel duidelijk dat het niets met ons te maken heeft.
Bron: ANF