- Zuid-Koerdistan
In deen diepte-interview van ANF Nieuwsagentschap sprak Mustafa Karasu, lid van de uitvoerende raad van de Unie van Koerdische Gemeenschappen (KCK), over de dood van guerrillastrijders en journalisten in Zuid-Koerdistan en over de gevolgen van de overeenkomst tussen Ankara, Bagdad en Hewler.
Het interview werd gepubliceerd door ANF Nieuwsagentschap en luidt als volgt;
HPG heeft onlangs het martelaarschap aangekondigd van Orhan Cihat Bingol, Tekin Goyi, Nujiyan Amed en Rosida Merdin. Daarnaast werden twee zeer waardevolle vrienden, kameraden en collega’s, Gulistan Tara en Hero Bahadin, vermoord in een aanval van de fascistische Turkse staat, die mogelijk werd gemaakt door de medewerking van de KDP. Wat zou je willen zeggen over deze martelaren?
Bijna al deze martelaren zijn kameraden die ik persoonlijk kende. Tegelijkertijd is dit ook het eerste jaar van de “Jin, Jiyan, Azadi” revolutie, de vrouwenopstand. Ik herdenk zowel Jina Amini als de martelaren van dit verzet met respect en dankbaarheid. Orhan Bingol was een van de eerste kameraden die ik leerde kennen van de guerrillastrijders. Toen ik me in 1994 bij de guerrilla’s aansloot, was hij een van mijn eerste commandanten in 1995. Hij heeft een grote nalatenschap van verzet en strijd. Hij ging vele malen naar Noord-Koerdistan, met name naar Erzirom (Tr. Erzurum), Cewlig (Tr. Bingol), en verrichtte daar groots werk. Hij is een kameraad die deze strijd al meer dan 30 jaar voert. De levens van deze kameraden zijn zinvolle levens. Zij hebben het zo gemaakt. Ze hebben bijgedragen aan de vrijheid van het Koerdische volk en de vrijheid van de mensheid. Ik herdenk kameraad Orhan met dankbaarheid en respect.
Nogmaals, kameraad Tekin Goyi en in het bijzonder Nujiyan Amed… Zij hebben ook grote bijdragen geleverd aan de vrijheidsstrijd van het Koerdische volk. Onze vrouwelijke kameraden hebben veel bijgedragen aan de vrouwenbevrijdingsstrijd. Als de vrouwenbevrijdingsstrijd zich vandaag ontwikkeld heeft in Koerdistan, als de democratische revolutie in Koerdistan zich verdiept heeft, dan hebben de vrouwenbevrijdingsstrijd en onze gemartelde vrouwelijke kameraden hierin een zeer belangrijke bijdrage en waarde. Zowel de Koerdische samenleving als alle Koerdische vrouwen zouden dit moeten weten. Deze vriendinnen schreven een nieuwe geschiedenis met hun leven en creëerden een nieuw leven. Ze creëerden een nieuw begrip van het leven. Dit is heel belangrijk, heel waardevol. Ik denk ook met dankbaarheid en respect terug aan deze vrouwelijke kameraden.
Dan zijn er nog onze zeer waardevolle vrienden van de vrije pers. Rosida Merdin had de leiding over de krant Azadiya Welat in het noorden van Koerdistan. Ze werkte daar jarenlang met haar zeer vloeiend Koerdisch. Toen ze hoofdredacteur was, wilden ze haar naar de gevangenis sturen, dus ging ze meteen naar de bergen. Ook daar werkte ze jarenlang in de pers en leverde ze belangrijke bijdragen op dit gebied. Zodra ze hier aankwam, wilde ze zich altijd bij de guerrilla aansluiten, maar ze kreeg perswerk. Toch stond ze er altijd op om deel te nemen aan de guerrillastrijd en uiteindelijk werd haar wens ingewilligd. Ze verbleef in verschillende gebieden van de guerrilla; de laatste tijd was ze in de Medya-verdedigingszones, in de gebieden Avashin, Zap en Metina. Ze nam deel aan het verzet dat al jaren gaande was in deze gebieden; ze werd een strijder en een commandant van dit verzet ondanks alle zeer moeilijke omstandigheden. Ik denk ook met respect en dankbaarheid terug aan mijn kameraad Rosida, omdat ik haar van dichtbij heb gekend.
Onze kameraad Gulistan was een zeer belangrijk lid van de vrije pers. De Turkse staat staat vijandig tegenover alle Koerden die leven en opkomen voor hun vrijheid. Wie heeft de Koerd gecreëerd die voor vrijheid opkomt? De PKK. De Turkse staat staat dus vijandig tegenover iedereen die betrokken is bij onze strijd. Het staat vijandig tegenover de kaders van deze beweging; het staat vijandig tegenover artiesten, iedereen die cultureel werk doet, journalisten… Ze zijn vijanden van iedereen. Gulistan was een vriendin die met groot bewustzijn deelnam aan deze strijd. Ze werkte vele jaren in de pers in Zuid-Koerdistan en ze werkte ook in Shengal (Sinjar) en in Rojava. Van tijd tot tijd kwam ze ook naar de bergen om daar programma’s te maken en interviews af te nemen. Ze was een zeer waardevolle kameraad die een belangrijke bijdrage heeft geleverd aan onze vrijheidsstrijd. Ik heb Hero Bahadin niet persoonlijk kunnen ontmoeten, maar zij was ook lid van de vrije pers. De Turkse staat richt zich doelbewust op iedereen die bijdraagt aan de vrijheidsstrijd, of dat nu journalisten, kunstenaars of wat dan ook zijn.
Ik herdenk al deze kameraden met groot respect en dankbaarheid. Hun bijdrage aan de vrijheidsstrijd is immens. Ze voerden hun opofferingsstrijd onder de moeilijkste omstandigheden door allerlei moeilijkheden te overwinnen, en ze hebben zich tot hun laatste adem ingespannen om deze strijd tot een succes te maken. In dit opzicht zijn de waarden die zij binnen onze vrijheidsstrijd hebben gecreëerd van groot belang. De guerrilla en dit streven naar vrijheid, gecreëerd door de strijd gevoerd en ontwikkeld door de ideeën van Rêber Apo, zijn van grote waarde. Het gaat om patriottisme, vrijheid, democratie en het dienen van de mensheid. Ja, ze streden voor de vrijheid van het Koerdische volk, maar ze droegen ook bij aan de hele mensheid met hun gedachten en strijd. Hun strijd was universeel. In dit opzicht herdenk ik deze vrienden nogmaals met grote dankbaarheid en respect.
De bezettingsaanvallen van de fascistische Turkse staat in Koerdistan gaan door, net als het verzet van de vrijheidsstrijders daartegen. In het noorden van Koerdistan had het AKP-MHP fascisme beweerd dat er geen enkele guerrilla meer zou zijn op de verjaardag van de oprichting van de Turkse Republiek. Echter, in het afgelopen jaar, de 101ste verjaardag van de oprichting van de Republiek Turkije, vonden overal, van Botan tot Serhat, van Dersim (Tr. Tunceli) tot Garzan, acties van de guerrilla’s plaats. Ondanks alle collaborateurs kon het historische verzet Zap niet doorbroken worden. Wat is de huidige situatie van het guerrillaverzet tegen het fascistische Turkse leger?
Er is een grote strijd gaande sinds hun aanval op Gare op 9 februari 2021. Het is echt een historische strijd die de geschiedenis van de oorlogsvoering zal ingaan. Het fascistische Turkse leger had al een nederlaag geleden in Gare bij hun eerste aanval. Omdat de huidige regering haar bestaan en leven heeft gebouwd op Koerdische vijandschap en de vernietiging van Koerden, blijft ze vasthouden aan het beleid om de Medya Defense Zones aan te vallen en de guerrilla’s in het noorden van Koerdistan aan te vallen. De guerrillastrijders verzetten zich hiertegen in hun geheel. Ze voeren een groot verzet.
Dit is de Koerdische strijd over bestaan of uitsterven. Rêber Apo placht te zeggen dat deze strijd om het bestaan 50 jaar zou kunnen duren, misschien zelfs 100 jaar indien nodig, omdat de vijand vastbesloten is om het Koerdische volk te vernietigen. Hij wil een genocide uitvoeren. Geen enkele Koerd mag zich op dit punt vergissen. Het beleid van de Turkse staat is genocide. Een Koerd die zich hier niet van bewust is, er niet over nadenkt, het niet begrijpt, is een Koerd in gevaarlijke achteloosheid. Deze staat wil de Koerden genocideren. Dit is het beleid van de staat na het Verdrag van Lausanne. Het Verdrag van Lausanne zelf is ook een genocidaal verdrag. Internationale machten, vooral Groot-Brittannië en Frankrijk, hebben het beleid van genocide op de Koerden toegestaan en goedgekeurd in ruil voor het feit dat Mosul en Kirkuk aan Irak werden overgelaten. Dit beleid wordt vandaag nog steeds voortgezet; ze voeren nog steeds geen Koerdisch beleid buiten dit beleid. En de Turkse staat, met de steun die het krijgt van dit beleid en gebaseerd op dit beleid, zet hardnekkig zijn beleid van genocide op de Koerden voort.
Deze genocide op een natie bestaande uit tientallen miljoenen mensen is natuurlijk veelzijdig. Er is culturele genocide, ecocide, sociocide, moorden door middel van fysieke aanvallen, onderdrukking, gevangenschap en marteling, en ze zijn allemaal gericht op het realiseren van deze genocide. De guerrillastrijder is zich bewust van deze sinistere en onmenselijke realiteit en verzet zich ertegen. Wanneer dit het bewustzijn is, zal de oorlog natuurlijk op een offervolle manier worden voortgezet tot het einde. Het is ondenkbaar voor de Koerden om deze oorlog op te geven. Het is ondenkbaar voor de guerrilla’s om deze strijd op te geven. Iedereen moet zich hiervan bewust zijn. Onze vrijheidsstrijd heeft een historische, sociale en culturele diepgang. Het is diep geworteld in het bewustzijn van het volk en groeit op het begrip van de democratische natie. Er zijn ook eerdere historische weerstanden in de Koerdische samenleving, maar deze 50-jarige strijd heeft een historische, sociale, culturele, democratische en nationale diepte gekregen die het mogelijk maakt om verder te gaan. Het is ondenkbaar om deze strijd te verhinderen door de guerrillastrijders aan te vallen. Deze strijd zal doorgaan totdat het genocidebeleid is verslagen. Dit is de beslissing en de wil van het Koerdische volk. Er is geen weg terug. 50 jaar strijd hebben een nieuw idee, strijd en begrip van vrijheid gecreëerd en de realiteit van een samenleving die onlosmakelijk verbonden is in haar streven naar vrijheid.
Deze overeenkomst is een blunder voor Irak. Onder druk van de KDP en de Turkse Republiek is Irak echt een blunderakkoord aangegaan. Irak heeft zeker problemen op economisch en sociaal niveau, maar het vergist zich als het denkt dat het oplossingen kan bereiken door overeenkomsten met de Turkse regering, als het denkt dat het van zijn problemen afkomt door in te stemmen met de liquidatie van de PKK. Ik denk dat het dat hoopt, maar het vergist zich. Dit is een blunder. Integendeel, dit akkoord zal de politieke problemen en moeilijkheden van Irak in de toekomst alleen maar vergroten. Ze waren al jaren bezig om Turkije uit Bashiqa te verdrijven. Nu hebben ze het officieel gemaakt. Met deze overeenkomst heeft Turkije feitelijk de weg vrijgemaakt om zijn dromen over Mosul en Kirkuk te verwezenlijken; het is officieel geworden. Irak heeft de Turkse staat deze kans, deze mogelijkheid, deze grond geboden. Ze kunnen hun overeenkomst noemen zoals ze willen; uiteindelijk is het een eerste stap van een formalisering van de bezetting van Irakees land door Turkije. De Turkse regering spreekt dit openlijk uit. Ze zeggen dat Mosul en Kirkuk nu van hen zijn. Hoe wil de Iraakse regering dit voorkomen? Zal de EU dit voorkomen? Ze moeten echt in een staat van onwetendheid verkeren.
Het resultaat van deze overeenkomst is natuurlijk een bloedbad. Burgers zijn vermoord en ze vallen Makhmour opnieuw aan. Ze vallen Shengal al bij elke gelegenheid aan en ze vallen Rojava openlijk aan op basis van deze overeenkomst. Als voorwendsel zeggen ze dat ze de guerrilla aanvallen, de PKK aanvallen. Maar ze vermoorden overal mensen. Ze vermoorden burgers, slachten ze af. Heeft de Turkse staat het recht om dat te doen? Als dat het geval is, dan kun je verwachten dat de Turkse staat ook vertegenwoordigers van de media en journalisten in Europa zal aanvallen. Overal waar een Koerd naar vrijheid streeft, zullen ze hem aanvallen. Degenen die de strijd voor vrijheid tegen de onderdrukking van de Turkse staat zijn begonnen, was de PKK, was Rêber Apo. Hoe kan de Turkse staat het vrijheidsstreven aanvallen? Hoe kan dit gerechtvaardigd worden? Hoe kan de Iraakse regering dit rechtvaardigen? Nogmaals, we veroordelen dit beleid in de sterkst mogelijke bewoordingen. Als je naar de realiteit kijkt, zie je ook duidelijk dat deze overeenkomst niet wordt geaccepteerd in Irak. Het is een zeer schadelijke overeenkomst. Alsof er een oorlog is uitgebroken en de regering haar capitulatiebrief heeft ondertekend. Zo ziet het eruit als je het akkoord nader bekijkt. Een overeenkomst die volgt op een achteruitgang. Vanaf nu zal de Turkse staat zich op dit akkoord baseren en elke verdere schandelijke stap die het neemt in Zuid-Koerdistan en Irak ermee rechtvaardigen. Wie verzet zich daartegen? Het zijn de guerrilla’s die zich verzetten; zij zijn het die dit beleid van de Turkse staat op niets zullen laten uitlopen.
Bron: ANF