KCK (Unie van Koerdische Gemeenschappen) Mustafa Karasu sprak met Medya Haber TV over het Vrede en Democratische Samenlevingsproces en de huidige ontwikkelingen in Koerdistan, Turkije en het Midden-Oosten.
ANF Nieuwsagentschap publiceerde onderstaande fragmenten uit het interview.
“Het isolement van leider Apo [Abdullah Öcalan] duurt nog steeds voort. Ja, het is niet meer zoals vroeger. Er hebben enkele bezoeken plaatsgevonden en een paar kameraden zijn naar Imralı gegaan, maar dit zijn onvoldoende stappen. In dit opzicht gaat het isolement door. In feite duurt het al 26 jaar voort. De situatie wordt vaak afgeschilderd alsof het isolement is beëindigd alleen omdat er een paar bezoeken hebben plaatsgevonden, vooral nadat er de afgelopen 10 jaar een zeer streng isolement was opgelegd. Maar dit is misleidend. Advocaten kunnen nog steeds niet bezoeken wanneer ze dat willen en families krijgen ook niet vrij toegang. In andere gevangenissen bezoeken families elkaar elke twee weken, hebben advocaten regelmatig toegang en zijn open bezoeken toegestaan tijdens vakanties. Ja, er is onlangs een open bezoek geweest, maar dit betekent niet dat het isolement is opgeheven.
Aan de andere kant reageerde leider Apo op 1 oktober op de oproep van Devlet Bahçeli en nam initiatief. De meest fundamentele kwestie van Turkije is de Koerdische kwestie. Toch wordt de belangrijkste partij in deze fundamentele kwestie nog steeds geïsoleerd gehouden. Hij mag politici niet ontmoeten. Als er echt een oplossing komt, en als Turkije een echte Turks-Koerdische broederschap wil bereiken, dan moet de weg geopend worden voor leider Apo om zijn rol te spelen. Dit belang wordt steeds meer erkend, vooral op internationaal niveau. Veel mensen willen hem ontmoeten. Zij zullen binnenkort naar Turkije komen en een ontmoeting met de Leider zoeken. Dit zal alleen maar toenemen.
Er zijn ook mensen in Turkije die hem willen ontmoeten, zoals journalisten en politici. In feite willen veel mensen hem ontmoeten omdat ze de gedachten van leider Apo direct willen begrijpen, erover willen discussiëren, vragen willen stellen en antwoorden willen krijgen. Maar deze mogelijkheid bestaat nog steeds niet. De toegang tot ontmoetingen met de Leider blijft gesloten. Ja, we waarderen de inspanningen die worden geleverd. Maar vooral de linkse en democratische krachten in Turkije moeten zich meer inspannen. Ze moeten vastberadener zijn in hun pogingen om de leider te ontmoeten.
Omdat de Koerdische kwestie rechtstreeks verband houdt met de toekomst van Turkije. Het is verbonden met de democratisering en bevrijding van Turkije. Het lot van de linkse en democratische bewegingen hangt ook af van deze kwestie. Dit is duidelijk. Zolang de Koerdische kwestie onopgelost blijft, zal de druk op de democraten aanhouden. Mensen klagen over de repressieve, autoritaire sfeer in Turkije. Maar wat is de oorzaak? Waarom is deze sfeer niet veranderd? Het antwoord ligt in de onopgeloste Koerdische kwestie. Iedereen moet dit begrijpen en dienovereenkomstig reageren. Zonder dat is de roep om vrijheid, democratie en socialisme slechts zelfbedrog.
In dit opzicht geloof ik vooral dat socialisten, intellectuelen en zij die de democratische en progressieve segmenten van de samenleving vertegenwoordigen, hun inspanningen moeten concentreren op het eisen van ontmoetingen met de Leider.
Actieve deelname van de leider aan het proces is nog niet gebeurd
Wat was het begin van dit proces? Het was de oproep van Devlet Bahçeli. Hij zei: “Laat hem komen en spreken in de DEM groep. Laat hem de organisatie ontbinden. Laat hem de gewapende strijd beëindigen.” Dat is wat hij zei. En toen voegde hij eraan toe: “Laat hem profiteren van het recht op hoop.”
Dit was de verklaring van Bahçeli. Leider Apo reageerde op Bahçeli’s oproep. Maar de toezegging van de staatspresident, het recht op hoop, het opheffen van het isolement en de actieve betrokkenheid van de Leider bij het proces, zijn nog steeds niet vervuld. Zonder dit kan het proces van het opbouwen van een democratische samenleving of Turks-Koerdische broederschap niet vooruitgaan. Zo werkt het gewoon niet.
Als de Koerdische kwestie echt een serieuze zaak is, en als Devlet Bahçeli het als zodanig zag en dienovereenkomstig die oproep deed, dan moet het met ernst worden benaderd en moeten de nodige stappen worden genomen. De huidige toestand van leider Apo vertraagt het proces en maakt het voor veel groepen moeilijker om het goed te begrijpen. Maar zowel wij als de staat moeten dit proces goed begrijpen. En de manier om dat te doen is Leader Apo’s vrijheid, zijn recht op hoop en zijn vermogen om vrij te werken te waarborgen. Dit is heel duidelijk. Natuurlijk heeft het invloed op het proces van de democratische samenleving. Zo moet het gezien worden – en als ze deze kwestie belangrijk en serieus vinden, dan moeten ze aan de noodzakelijke eisen voldoen.
Aan de eisen van het proces moet worden voldaan
Nu wordt er gediscussieerd over de huidige fase van het proces: is het vastgelopen of niet? We zeggen niet dat het vastgelopen is. We willen dat de weg wordt geopend en dat er vooruitgang wordt geboekt. Maar er is een situatie die leidt tot deze “het is vastgelopen” beoordelingen. En die situatie wordt veroorzaakt door de aanpak van de regering – niet door de onze. Er is niets in onze aanpak dat het proces vertraagt. Maar dit proces heeft zijn eigen karakter, zijn eigen dialectiek. Het heeft eisen en dingen die gedaan moeten worden. Je kunt niet zeggen “we doen niets” of “we gaan op de oude voet verder”. Als we het hebben over het oplossen van zo’n groot probleem, dan moeten de geesten, het beleid en de aanpak veranderen. Er moet een nieuwe visie zijn, een nieuwe aanpak, een nieuw discours. Dat zien we niet bij de regering.
Ja, als er wordt gezegd dat “het proces nog niet tot stilstand is gekomen” en DEM-Partij doet dergelijke uitspraken, dan komt dat door de houding van de Leader. De Leader wil dit proces vooruit helpen. Maar zijn inspanningen, arbeid en intentie kunnen maar tot een bepaald punt gaan. Zeiden ze zelf niet: “Met één vleugel kun je niet vliegen”?
We hebben onze verantwoordelijkheden genomen. We hielden ons congres. De organisatie werd ontbonden en de gewapende strijd eindigde. Zoals een kameraad zei: “Wat willen jullie nog meer? Welke wet hebben jullie aangenomen, welke garantie hebben jullie gegeven?”
Bovendien kwam leider Apo met een ongekend initiatief om het proces vanaf het allereerste begin vooruit te helpen: “We beëindigen de gewapende strijd en ontbinden de organisatie,” zei hij. Een dergelijk voorbeeld bestaat niet in de wereldwijde conflictoplossingspraktijken. Dit was een creatief initiatief van leider Apo om de weg te openen en resultaten te boeken. Daarom moet de Turkse staat nu zijn deel doen.
Bron: ANF