In het derde deel van een interview met ANF Nieuwsagentschap sprak Mustafa Karasu, lid van de Uitvoerende Raad van de Unie van Koerdische Gemeenschappen (KCK), over de komende 25 november, de Internationale Dag tegen Geweld tegen Vrouwen, en ook over 27 november, de dag van de oprichting van de PKK.
Het eerste deel van het interview kunt u hier teruglezen, het tweede deel hier.
We naderen een belangrijke datum, namelijk 25 november, de Internationale Dag tegen Geweld tegen Vrouwen. Wat heeft u in dit verband te zeggen, vooral tegen mannen?
De vrouwenkwestie is natuurlijk een belangrijke zaak. Geweld tegen vrouwen is een verschijnsel dat al duizend jaar bestaat. Geweld tegen vrouwen is een historisch fenomeen en je kunt zeggen dat het een van de oudste problemen van de samenleving is. In feite is het de bron van alle andere problemen. De bron van maatschappelijke problemen is overheersing over vrouwen. En waar is dominantie op gebouwd? Het wordt bereikt door geweld, door vele vormen van geweld tegen vrouwen. Rêber Apo [Abdullah Ocalan, -red.] spreekt over de vrouw als de eerste kolonie. Ze werd behandeld als de eerste gekoloniseerde natie. En wordt sindsdien al duizenden jaren onderdrukt.
In dit opzicht is dit probleem meer dan alleen het feit dat veel mannen vrouwen hebben onderdrukt en veel mannen vrouwen hebben vermoord. Het is een sociaal probleem dat de hele samenleving aangaat. Het is een probleem dat moet worden opgelost. Zonder de uitbanning van geweld tegen vrouwen, zonder de uitbanning van het beleid van geweld tegen vrouwen, met andere woorden, zonder dat vrouwen vrij zijn, kan er geen sprake zijn van vrede in de samenleving. De samenleving kan niet gezond zijn. Waar geweld tegen vrouwen is, is de samenleving ziek en ongezond. Het is een groot humanitair probleem om geweld te gebruiken tegen de moeder, degene die het kind baart en opvoedt. Een vrouw maakt deel uit van de samenleving, de helft ervan, en geweld wordt vooral tegen haar gebruikt. Natuurlijk moet dit worden bestreden. Je kunt geen democraat, mens, moreel mens of gewetensvol mens zijn zonder hiertegen stelling te nemen.
Geweld tegen vrouwen is een maatschappelijk probleem. Er is deze benadering onder mannen. Het is een benadering die zich voedt met mannelijke dominantie en die gerelateerd is aan moraliteit en geweten. Mannen hebben die neiging. Het zit al duizenden jaren in hun genen. Het is een cultuur geworden van het kleineren van vrouwen en het uitoefenen van geweld tegen vrouwen. Elke man moet weten dat deze cultuur hem heeft geïnfecteerd en hij moet zich ontdoen van dit kwaad, deze lelijkheid. Dit is een zeer belangrijke kwestie.
Rêber Apo heeft de weg vrijgemaakt voor de vrijheidsstrijd van vrouwen en er zijn belangrijke ontwikkelingen geweest in Koerdistan. Maar nog steeds, in de Koerdische samenleving, blijft de opvatting van mannen over geweld tegen vrouwen bestaan. Hij is er niet in geslaagd om zich te ontdoen van al dat vuil en roest. Als Koerdische jongeren en Koerdische mannen zeggen dat ze trouw zijn aan Rêber Apo, als ze praten over de vrijheid van het Koerdische volk en democratie, dan moeten ze zeker hun benadering van vrouwen veranderen. Mannen, patriotten moeten af van deze neiging tot geweld tegen vrouwen. Anders is hun patriottisme onvolledig. Je kunt geen echte patriot, democraat of vrijheidszoeker zijn; je kunt niet gewetensvol of moreel zijn als je er niet aan werkt om hiervan af te komen.
De kwestie van geweld tegen vrouwen is belangrijk. En als ik geweld zeg, bedoel ik het in elk aspect. Zelfs je stem verheffen tegen een vrouw is geweld. Over het algemeen verheffen mannen hun stem tegen vrouwen als er iets gebeurt. Dit is een neiging tot mannelijkheid, een neiging tot dominantie. Maar er zijn zoveel meer vormen van geweld, beperking in het sociale leven, vrouwen niet als gelijke zien, uitsluiting, enz.
Ter gelegenheid van 25 november herdenk ik de zusters Mirabal met dankbaarheid en respect. 25 november is een dag van strijd tegen geweld geworden en het heeft een grote impact. Het heeft zich verspreid over de hele wereld. Bij deze gelegenheid veroordeel ik alle geweld tegen vrouwen, en ik roep alle patriotten en democraten op om te strijden tegen geweld tegen vrouwen. Alle patriotten in Koerdistan moeten geweld vermijden wanneer ze hun vrouwen, kinderen, dochters en zussen benaderen. Dit is echt patriottisme.
Een andere belangrijke nadert ook langzaam, de oprichtingsdag van de PKK, op 27 november. Al tientallen jaren wordt er gezegd dat de PKK op het punt staat om te worden verpletterd, maar steeds weer blijft de PKK zich ontwikkelen en er sterker uit tevoorschijn komen. Wat kunt u ons hierover vertellen, of over de naderende verjaardag in het algemeen?
De oprichter van de PKK is Rêber Apo. Rêber Apo heeft de PKK opgericht, ontwikkeld en tot op de dag van vandaag gebracht op basis van een ideologie die zich vanaf de eerste dag tot op de dag van vandaag voortdurend heeft ontwikkeld en in stand heeft gehouden, dat wil zeggen op basis van een ideologie die zich integreert in de samenleving, zich integreert in het volk, de strijd integreert, met andere woorden, ervoor zorgt dat de samenleving het volk omarmt. Het is nu 46 jaar geleden, en het zijn er zelfs meer geweest. Al meer dan 50 jaar is er een strijd gaande. Dit heeft een cultuur gecreëerd. De PKK is niet langer alleen een organisatie of een politieke partij.
Vandaag is de PKK een sociale cultuur, een sociale mentaliteit, een deel van de samenleving. Met andere woorden, de samenleving is ook de PKK geworden. Dat is de reden waarom de samenleving voortdurend slogans als “PKK is het volk, het volk is hier” scandeert. Dit is de realiteit. Het is niet langer mogelijk om de PKK te scheiden van het Koerdische volk. Het is niet mogelijk om het te scheiden van de Koerdische geschiedenis. Het is niet mogelijk om het te scheiden van de Koerdische cultuur. Het overleven van de PKK op dit niveau, haar sterke bestaan ondanks alle aanvallen, is het resultaat hiervan. De PKK is een macht die zijn huidige concrete kracht te boven gaat. Als de aanvallen tegen de PKK geen resultaat hebben, is dat omdat de PKK een grotere kracht is dan het lijkt. Het is een beweging die diep geworteld is in de samenleving.
De PKK is altijd sterker geworden, wordt sterker en zal sterker worden. De PKK is de georganiseerde vorm van de gedachte van Rêber Apo. De gedachte van Rêber Apo is een gedachte die niet langer het heden maar de toekomst zal bepalen. De PKK, die zijn georganiseerde vorm is, zal zijn invloed in de toekomst voortzetten. Ze heeft militanten zoals Asya Ali en Rojger Helin. Dit zijn de waarden die ze hebben gecreëerd. Er is het gevangenisverzet; er is de vrouwenbeweging. Zoals Rêber Apo zei, is de PKK een vrouwenpartij. Het is een partij met waarden die we hier niet kunnen opnoemen. Het is een illusie om te denken dat de PKK vernietigd kan worden door deze en die aanvallen. Daarom is de realiteit van de PKK een realiteit die verder onderzocht en geanalyseerd moet worden.
De PKK is een realiteit geworden die ons overstijgt. Dit moet worden gezien. Als de PKK slechts materiële bezittingen waren, concrete realiteiten, dan zou de PKK niet in staat zijn om te overleven onder zoveel aanvallen. De PKK heeft een geest die haar in leven houdt. Die kracht, die verder gaat dan haar concrete bestaan, verder dan haar materiële bestaan, houdt de PKK in stand. Het houdt ons constant in gevecht en door te vechten, boeken we constant resultaten. Dit kan door geen enkele aanval verhinderd worden. Op deze basis groet ik Rêber Apo nogmaals met dankbaarheid en respect voor het oprichten van een dergelijke partij. Ik denk ook met dankbaarheid en respect terug aan al onze martelaren die de PKK tot op deze dag hebben gebracht. De PKK zal strijden door zich aan hun nagedachtenis te houden en zal hun aspiraties verwezenlijken.
Bron: ANF