- Zuid-Koerdistan
Mustafa Karasu, lid van de Uitvoerende Raad van de Unie van Koerdische Gemeenschappen (KCK), sprak over de internationale samenzwering die leidde tot de ontvoering van PKK-leider Abdullah Öcalan op 15 februari 1999 en onderstreepte het belang van de internationale campagne die op 10 oktober 2023 van start ging: “Vrijheid voor Abdullah Öcalan, politieke oplossing voor het Koerdische vraagstuk.
Het interview werd gepubliceerd door ANF Nieuwsagentschap en luidt als volgt:
Abdullah Öcalan wordt al bijna 25 jaar in volledige afzondering vastgehouden op het gevangeniseiland Imrali. Wat kunt u ons vertellen over deze 25 jaar, over het verzet van Öcalan, maar ook over het verzet buiten Imrali?
Naar aanleiding van de komende gedenkdag van de internationale samenzwering, wil ik eerst en vooral mijn dankbare en respectvolle groeten overbrengen aan Rêber Apo [Abdullah Öcalan] die 25 jaar lang in de gevangenis van Imrali groot verzet heeft getoond en de wil van de volkeren, de wil van het Koerdische volk vertegenwoordigde. Op de 25ste gedenkdag van de samenzwering, veroordelen we de samenzweerders en beloven we nogmaals dat we de samenzweerders ter verantwoording zullen roepen en dat we zowel Rêber Apo als het Koerdische volk zullen bevrijden.
Deze 25 jaar zijn inderdaad een historische tijd geweest voor de leider van een volk. 25 jaar! 25 jaar in de gevangenis zitten en de wil van dit volk eervol en waardig vertegenwoordigen in de gevangenis gedurende 25 jaar is zeer uitzonderlijk, een zeer belangrijke houding. Al 25 jaar ligt Rêber Apo onder voortdurende aanvallen van de speciale oorlogsvoering, onder aanvallen van een psychologische oorlog. Allerlei psychologische druk wordt op hem uitgeoefend. Maar ondanks al deze druk heeft Rêber Apo zich nooit overgegeven. Hij klaagde niet dat er “zo en zo” druk” of vervolging was. Hij handelde in het besef dat hij wraak nam op de oorlog van het genocidale kolonialisme. Tegelijkertijd gaf hij ook een boodschap en vertelde hij ons: “Jullie zijn degenen die gevangen zitten”. Hij zei dit voor het Koerdische volk, voor alle volkeren en samenlevingen die geen vrij en democratisch leven hebben bereikt. Hij onthulde dat, ook al zat hij in de gevangenis, hij vrij was met zijn houding en gedachte, dat hij zijn houding van vrijheid nooit opgaf, en dat hij nooit een seconde buiten de regel van vrijheid leefde.
In dit opzicht is de 25-jarige strijd van Rêber Apo echt de moeite waard om te analyseren en te onderzoeken. Welke emoties heeft hij ervaren? Hoe bracht hij zijn dagen door? Waar concentreerde hij zich op en wat wilde hij doen voor het succes van de vrijheidsstrijd van het volk, voor het succes van de vrijheidsstrijd van de mensheid, voor de bevrijding van vrouwen uit het door mannen gedomineerde systeem? Het is echt nodig om deze te onderzoeken en te documenteren, om ze op schrift te stellen, om ze het onderwerp te maken van romans, literatuur, onderzoek en analyse. Want de omstandigheden waaronder Rêber Apo leefde zijn zeer zwaar. Hij werd opgesloten in een eenzame cel op een eiland. Later werden ook enkele andere kameraden als gevangenen naar het eiland gebracht. Maar daarvoor zat hij altijd in eenzame opsluiting op een eiland.
Internationale acties zijn belangrijk
Hij verklaarde eens: “Ik sta hier stevig, ik voer het verzet uit om de aspiraties te verwezenlijken van degenen die hun leven gaven in de strijd die gevoerd werd onder het motto ‘Je kunt onze zon niet verduisteren'”. Hij zei dat hij veel kracht putte uit het verzet onder deze slogan. Bij deze gelegenheid wil ik ook dankbaar en respectvol alle mensen herdenken die actie hebben gevoerd onder de slogan “Je kunt onze zon niet verduisteren” in Europa, Turkije en over de hele wereld. Zij hebben Rêber Apo beschermd terwijl de samenzwering werd uitgevoerd en hebben een grote strijd geleverd. Vandaag, als de samenzweerders niet geslaagd zijn, als de grote strijd tegen de samenzwering tot op zekere hoogte ineffectief is geworden, dan is dat dankzij de inspanningen van deze mensen. Zij moeten altijd herdacht worden. Nogmaals, ik herdenk met hen die zich verzetten in de gevangenissen, hen die hun leven op het spel hebben gezet in de strijd tegen de druk op Rêber Apo in 2018 en 2019.
Ook vandaag wordt er in de gevangenissen een groot verzet geleverd voor de vrijheid van Rêber Apo. Ik herdenk ook met respect en dankbaarheid kameraad Viyan, die stelling nam tegen de gevangenschap van Rêber Apo. Ze zei openlijk: “Er is geen leven zonder Rêber Apo”. Ze toonde een houding tegen de gevangenschap van Rêber Apo die de hele mensheid, ons volk, militanten en iedereen zou moeten tonen.
Rêber Apo heeft 15 februari uitgeroepen tot de “Dag van de Koerdische Genocide” en vandaag wordt er, zoals elk jaar, gevast. Ik geloof dat al onze mensen deze traditie zullen voortzetten en ook op 15 februari zullen vasten.
Al 25 jaar lang zwijgt noch ons volk, noch onze kameraden in de gevangenis over de gevangenschap van Rêber Apo. Ze hebben inderdaad een grote strijd gevoerd voor de vrijheid van Rêber Apo. Er zal binnenkort een grote bijeenkomst zijn in Europa op 17 februari voor de vrijheid van Rêber Apo en voor een vrij en democratisch leven voor het Koerdische volk. Er is op dit moment ook een grote mars in Noord Koerdistan. Er werd een campagne gelanceerd met de slogan ‘Vrijheid voor Abdullah Öcalan, een politieke oplossing voor de Koerdische kwestie’. Vandaag organiseert Noord-Koerdistan grote marsen in dit kader. Op 17 februari zouden alle Koerden moeten deelnemen aan de mars in Keulen. Koerden uit Engeland, Zweden, heel Europa, Canada, Australië, overal waar Koerden zijn moeten ze naar Keulen gaan. Ze moeten de houding van het Koerdische volk tonen voor de vrijheid van Rêber Apo. Ze moeten tonen wat Rêber Apo betekent voor het Koerdische volk. Ik geloof dat deze acties van verzet belangrijke resultaten zullen hebben. Ik zend mijn respectvolle groeten aan allen die deze acties organiseren en eraan deelnemen.
Internationale samenzwering wilde Rêber Apo van de mensen scheiden maar faalde
De samenzwering tegen Rêber Apo drukt een doel uit. De samenzweerders dachten dat als ze Rêber Apo gevangen zouden nemen, ze het hoofd van het lichaam zouden kunnen scheiden en zo het lichaam op tijd zouden kunnen liquideren. Ze handelden met een dergelijke aanpak. Zij beschouwden de gevangenneming van Rêber Apo als de liquidatie van de vrijheid van het Koerdische volk en de liquidatie van de PKK. Ze hadden zo’n aanpak, want in de geschiedenis zijn er Koerdische opstanden geweest, Koerdische verzetsbewegingen, en bijna altijd werden hun leiders gevangen genomen en geëxecuteerd, en dan verpletterden en liquideerden ze al die verzetsbewegingen en de effecten van dat verzet in de samenleving.
Ook in de jaren 1970 executeerden ze de leiders van de revolutionaire beweging en verpletterden ze de beweging zelf.
De Turkse staat dacht dat een dergelijk resultaat ook bereikt zou worden met de gevangenneming van Rêber Apo. Daar geloofden ze in. Inderdaad, met de gevangenneming van Rêber Apo, zeiden de internationale machten al “er zal geen PKK meer zijn na 6 maanden”. Turkse staatsambtenaren beweerden al dat ze “hun taak hadden volbracht” met de gevangenneming van Rêber Apo. Ze hadden dit al vaak gezegd.
Er was Ertuğrul Özkök, de hoofdredacteur van de krant Hürriyet. Hij zei altijd: “Oorlogsbijlen die in de grond begraven zijn, komen nooit meer boven.” Belangrijke generaals zeiden: “De geschiedenis zal zeggen dat de grootste organisatie ter wereld de PKK is, maar ze zal ook zeggen dat het Turkse leger, de Turkse staat, de PKK heeft onderdrukt”. Dergelijke uitspraken werden gedaan in ’99.
Vanaf die dag tot vandaag zijn er 25 jaar verstreken. RêberApo is gegroeid, onze beweging is gegroeid en de strijd van ons volk is gegroeid. Ons volk omarmt RêberApo vandaag nog meer sinds die dag. Zoals de internationale samenzweerders en de Turkse staat dachten, hebben hun berekeningen dat de organisatie en het volk zich zouden afscheiden van Rêber Apo niet gewerkt. Ja, het is waar, het liquidationisme is onmiddellijk na de samenzwering ontstaan. Het liquidationisme was eigenlijk een situatie die gecreëerd werd door de internationale samenzwering. Het maakte er deel van uit, het was een formatie die zij creëerden. Maar ze verloren snel hun terrein in de beweging. Het is bekend hoe ze de geschiedenis zijn ingegaan.
Er werd zeer intense druk uitgeoefend op onze mensen. Maar onze mensen komen altijd op voor Rêber Apo. De samenzweerders hebben in dit opzicht gefaald. De samenzwering kon haar doel niet bereiken. Ja, Rêber Apo is nog steeds in gevangenschap, we hebben Rêber Apo nog niet bevrijd, maar we hebben de doelstellingen van de samenzweerders gefrustreerd. De internationale samenzweerders hebben hun doel niet bereikt. Vandaag is onze beweging trouw aan Rêber Apo, ons volk is trouw aan Rêber Apo. Het aantal internationale vrienden van Rêber Apo is nog toegenomen. De reputatie van Rêber Apo is nog meer toegenomen. Wanneer we de reputatie van Rêber Apo tijdens de samenzweringsperiode vergelijken met zijn huidige reputatie, stellen we vast dat de impact van de reputatie van Rêber Apo, de impact van zijn ideologische macht op het volk, op de organisatie, op de mensheid veel groter is dan voordien. Iedereen aanvaardt dit. In dit opzicht heeft de situatie zich niet gemanifesteerd zoals ze gepland hadden.
Het paradigma van ons leiderschap is echt belangrijk. Het is het product van het leven van Rêber Apo in de gevangenis. Het laat zien hoe waardevol het leven in de gevangenis kan zijn. In de geschiedenis zijn er voorbeelden van grote eenzaamheid, afzondering en concentratie in gevangenissen. Het resultaat van die concentratie zijn gedachten, voorschriften voor verlossing en oproepen tot menselijkheid. Rêber Apo kwam ook in zo’n concentratie in gevangenschap. Zodra hij op Imrali aankwam, vroeg hij zich direct af: “Hoe kan ik wraak nemen op deze samenzweerders?”, “Hoe kan ik deze samenzweerders dwarsbomen?”, “Hoe kan ik deze samenzweerders ter verantwoording roepen?”. De manier waarop Rêber Apo rekenschap aflegde, onthulde een paradigma dat de ideologische grondslagen, de historische grondslagen en de bestaansredenen van degenen die deze samenzwering uitvoerden, wegnam. En zo nam hij werkelijk de grootste wraak in de geschiedenis. Hij nam wraak op het 5000 jaar oude, door mannen gedomineerde statistische systeem. Dit is heel belangrijk. Hij redde de mensheid van de statistische mentaliteit, van de statistische hegemonie. Rêber Apo vernietigde en door elkaar schudde deze statistische hegemonie, de hegemonie van deze statistische ideologie. Nu staan de heersende klassen en het statistisch systeem voor het begin van het einde. Met het paradigma van Rêber Apo heeft er een ideologische zet, een ideologische doorbraak plaatsgevonden die het einde van dit statistisch systeem zal brengen. Dit is heel belangrijk. Op dit moment wordt de historische betekenis hiervan onthuld en stap voor stap zal het nog beter begrepen worden. Nogmaals, hij bracht een ideologie naar voren die het door mannen over vrouwen gedomineerde systeem omver wierp. Hij bracht een standpunt naar voren, een paradigma dat vrouwen bevrijdt van het door mannen gedomineerde systeem. Dit is heel belangrijk.
Ook vinden er grote misdaden tegen de natuur plaats. De mensheid bestaat naast de natuur, de maatschappij bestaat naast de natuur, maar het statistische systeem, vooral de krachten van de kapitalistische moderniteit, hebben de band tussen maatschappij en natuur ernstig beschadigd. Er is een complete oppositie tegen de natuur ontstaan. Deze anti-natuur is eigenlijk anti-mens, anti-samenleving. Rêber Apo heeft hiertegen een zeer sterk ideologisch standpunt ingenomen. Terwijl Rêber Apo een isolement werd opgelegd, terwijl Turkije hem wilde afsluiten van de mensheid, van de maatschappij, van iedereen, heeft hij, met deze intensivering, een belangrijke houding tegen dit door mannen gedomineerde statistische systeem laten zien. Hij heeft een belangrijke ontwikkeling tot stand gebracht. De gevolgen hiervan zullen groot zijn. Het paradigma van Rêber Apo is een mijlpaal voor de mensheid. Zijn oplossing zal inderdaad dat soeverein-exploitatie systeem vernietigen. Het zal het statistisch systeem vernietigen. Ongetwijfeld hebben Marx, Engels en klassieke socialisten en socialistische leiders ook zeer belangrijke evaluaties gemaakt. Ze hebben een belangrijke houding tegen het kapitalisme, tegen het uitbuitende systeem naar voren gebracht. Maar ze konden het statisme niet overwinnen. Het statisme, de staat, is een systeem dat uitbuiting in het leven roept en de voortzetting van die uitbuiting garandeert. Met dit paradigma zette Rêber Apo eigenlijk een heel grote stap voor socialisten. Hij bevrijdde socialisten en het sociale denken van de statistische mentaliteit.
Democratische Natie’ biedt een oplossing voor nationalistische religieuze conflicten
Dit alles zal natuurlijk nog meer gewaardeerd worden en zich verspreiden over de hele mensheid. Deze gedachte is nu verspreid, wordt verspreid, gelezen en geleerd. Vooral vrouwen zijn er erg blij mee. Het concept van ‘Democratische Natie’ biedt een grote oplossingskracht tegen nationalistische religieuze conflicten. Het is al een grote bevrijdingsideologie voor de Koerden. Koerden kunnen hun vrijheid alleen bereiken met het begrip van de democratische natie, met dit paradigma. Smalle nationalistische benaderingen kunnen de Koerden niet naar de vrijheid leiden, maar confronteren hen met genocide. Rêber Apo’s begrip van de Democratische Natie, zijn begrip van een oplossing gebaseerd op het broeder-zijn van de volkeren, en zijn houding tegenover dit statistisch begrip zullen het Koerdische volk zeker naar een vrij en democratisch leven leiden door het Koerdische volk en de vrijheidsstrijd uit de impasse te redden.
In dit opzicht zal het Koerdische volk grote waarde hechten aan dit idee van Rêber Apo, ze zullen het omarmen, en dat doen ze al. De mensheid omarmt het ook. Wanneer dit paradigma wijdverspreid wordt, zal het gezicht van de wereld veranderen. Naarmate de gedachten van Rêber Apo zich verspreiden, zal de horizon van de mensheid zich uitbreiden. De wanhoop van vandaag zal verbrijzeld worden. De mensheid zal grote hoop hebben, en in het nastreven van deze hoop, in het nastreven van het paradigma dat deze hoop schept, zullen ze strijden en het volgen, en ze zullen zichzelf naar een vrij en democratisch leven leiden.
Met het begin van de samenzwering tegen Rêber Apo, hebben de martelaren die een barricade van vuur rond Rêber Apo hebben gebouwd met hun acties onder het motto van “Je kunt onze zon niet verduisteren”, die een groot verzet zijn begonnen, onthuld hoe de strijd voor de bevrijding van Rêber Apo zou moeten zijn, wat zijn lijn en normen zouden moeten zijn. In dit opzicht is het gebaseerd op een zeer sterke basis. Door hun leven te geven, hebben ze al onthuld wat er gedaan moet worden om de vrijheid van Rêber Apo te realiseren. In zekere zin was hun verzet en hun houding een instructie voor ons allemaal, voor ons hele volk. Sindsdien zijn er grote offers gebracht. Jonge mensen, vrouwen, mannen, oude mensen hebben zich opgeofferd voor Rêber Apo. We maken zo’n geschiedenis van strijd door.
Vandaag heeft deze 25 jaar durende strijd nieuwe hoogten bereikt. Op 10 oktober ontwikkelde zich de campagne ‘Vrijheid voor Abdullah Öcalan, een politieke oplossing voor de Koerdische kwestie’. Er werden boekenleesevenementen gehouden om het paradigma van Rêber Apo beter te begrijpen. Momenteel is er een belangrijke mars in de steden van Noord Koerdistan. Dit alles toont aan dat de strijd voor de vrijheid van Rêber Apo een belangrijk niveau heeft bereikt. Op dit moment is de strijd voor de vrijheid van Rêber Apo niet langer een gewone strijd. Het is een fundamentele strijd geworden voor het Koerdische volk en in de internationale arena voeren de menselijkheid en de democratische krachten een grote strijd voor de vrijheid van Rêber Apo. Nu staat dit op de agenda van ons volk, op de agenda van de mensheid en op de agenda van alle soorten democratische krachten. Geleidelijk aan zal deze campagne en strijd voor de vrijheid van Rêber Apo een niveau bereiken dat ongekend is in de geschiedenis. Het heeft een belangrijk niveau bereikt vooral door de deelname van vrouwen, jongeren, socialisten en alle democraten die zich willen ontdoen van het staatssysteem. Bij deze gelegenheid groet ik met respect alle internationale vrienden die deelnemen aan deze campagne en ik groet al onze mensen.
Deze strijd moet ononderbroken worden voortgezet
Deze strijd moet ononderbroken voortgezet worden. Want de vrijheid van Rêber Apo is de vrijheid van het Koerdische volk. Al deze druk en vervolging op Rêber Apo is het veroorzaken van genocide op het Koerdische volk. Er is een rechtstreeks verband tussen de vrijheid van het Koerdische volk en de vrijheid van Rêber Apo. Bovendien kan een volk zijn vrijheid niet verwerven als het zijn leiderschap niet opeist. Hoe kan een volk dat zijn leider niet omarmt vrijheid verwerven? Een volk dat zijn leider niet opeist, kan geen vrijheid verdienen. In dit opzicht, onze vrienden, moet de mensheid dit leiderschap omarmen voor een vrij en democratisch leven. Een vrij en democratisch leven kan zich niet sterk ontwikkelen in de wereld zonder dit leiderschap te omarmen. Ik wil van deze gelegenheid gebruik maken om nogmaals iedereen te begroeten die deze campagne steunt. Ze doen echt geweldig werk. Het zijn echte vrienden van ons volk. Ze zijn echte vrienden van de mensheid. Zij zullen in de toekomst herinnerd worden als de eer van de mensheid. De intellectuelen, democraten, socialisten, filosofen die vandaag strijden voor de bevrijding van Rêber Apo zullen in de toekomst hun plaats in de geschiedenis innemen als de meest waardevolle mensen van de mensheid, als zij die de meest waardevolle houding aan de dag leggen.
Er is een omarming van het gevangenisverzet sinds het verleden. Zelfs in de jaren 80, toen we in de gevangenis zaten, werd het door onze families omarmd. De huidige omarming van dit verzet door families is gebaseerd op de omarming door families in de jaren 80. Het is de voortzetting van die traditie. Zelfs toen werden onze families onder druk gezet, gemarteld, vastgehouden, geslagen en beledigd aan de poorten van de gevangenis. Maar ze gaven hun verzet niet op en gaven niet op om hun kinderen te beschermen. Inderdaad, dit is een verzet dat de geschiedenis in zal gaan. Dit grote verzet gaat door van toen tot nu.
Iedereen moet de gevangenen in hongerstaking en hun families steunen
In dit opzicht zouden al onze mensen deze families moeten omhelzen. Dit zijn de eervolle mensen van onze strijd. Ondanks alle druk stoppen ze niet. Ze hebben de strijd voor de toekomst van hun kinderen niet opgegeven. De genocidale Turkse staat heeft hun kinderen verbannen en gemarteld en hen naar de verste uithoeken verjaagd, maar ze hebben hen nog steeds omarmd. Hier zagen we in 2018 en 2019 hoe de politie onze bejaarde moeders sloeg, hen duwde en hen over de wegen sleepte. Ondanks dit alles gaven ze hun verzet niet op. Ook vandaag omarmen ze het. Dit is belangrijk. Families omarmen het, maar het is niet genoeg dat slechts enkele families het omarmen. Het hele volk moet hen omarmen. Want onze kameraden in de gevangenis omarmen de leider van dit volk. Door de leider van dit volk te omhelzen, strijden ze voor de vrijheid van het volk.
Deze vrienden, deze kameraden, deze mensen werden daar opgesloten als gevolg van hun inspanningen voor de vrijheid van het Koerdische volk. Ze worden gemarteld in gevangenissen voor het Koerdische volk. Ze zitten 20 tot 30 jaar vast voor het vrije en democratische leven van het Koerdische volk. In de moeilijkste omstandigheden, zonder één keer te klagen, zonder hun keuzes in vraag te stellen, onthullen ze hun standpunt in de gevangenis. Na 30 jaar komen ze uit de gevangenis. Ze tonen opnieuw dezelfde houding.
Sommige kameraden zitten al 30 jaar in de gevangenis en hoewel hun straf erop zit, laat de regering hen nog steeds niet vrij. De regering dwingt onze kameraden clausules te ondertekenen waarin ze verklaren spijt te hebben van hun misdaden. Opnieuw tonen onze kameraden geen spijt, ze vertegenwoordigen de wil van dit volk in de gevangenis. In dit opzicht moeten al onze mensen, democraten, de families van deze gevangenen beschermen, ze mogen hen niet alleen laten. Zij zijn de eer van het volk. Moeders van de vrede en moeders van gevangenen zijn de steunpilaren van onze revolutie. Ze zijn een bron van moraal.
Bron: ANF