In het tweede deel van dit diepgaande interview zei Mustafa Karasu, lid van de uitvoerende raad van de KCK, dat “het succes van dit proces veel voordelen zal opleveren voor het Koerdische volk en alle volkeren van Turkije”. Het interview werd gepubliceerd door ANF Nieuwsagentschap.
Het eerste deel van het interview kunt u hier lezen.
Er wordt veel gesproken over staatsmachten, maar waar staan de internationale vrienden van uw beweging en de democratische krachten van Turkije in dit proces?
Onze internationale vrienden in Turkije, Europa en de rest van de wereld volgen het proces op de voet. Ze spannen zich in om dit proces te ondersteunen en het succes ervan te verzekeren. Natuurlijk moeten deze inspanningen verder worden ontwikkeld. Maar de belangrijkste taak ligt natuurlijk bij het Koerdische volk en de democratische krachten van Turkije.
We hebben het over een proces. We hebben de doelstellingen genoemd die moeten worden bereikt. De inspanningen, organisatie en strijd van het Koerdische volk zijn belangrijk voor de verwezenlijking van deze doelstellingen. Als de democratische krachten in Turkije zich niet mengen, als het Koerdische volk niet effectief is, als er geen druk of strijd is om de stappen die het proces vereist van de staat en de regering te versnellen, zal dit proces mogelijk niet de gewenste resultaten opleveren.
In dit opzicht heeft het volk belangrijke taken te vervullen. We willen dat dit proces slaagt. We geloven dat het succes van dit proces veel voordelen zal opleveren voor het Koerdische volk en alle volkeren van Turkije. We hebben hier geen twijfels of zorgen over. Als het proces slaagt en zich ontwikkelt, zal iedereen winnen. Maar om dit te bereiken, moet het volk zijn strijd uitbreiden. Er worden overal bijeenkomsten gehouden om het proces uit te leggen, maar dit moet verder worden uitgebreid. Niet alleen onze eigen kringen of degenen die dicht bij ons staan, maar iedereen, elke kring in Koerdistan, elke kring buiten onze eigen kring, stammen, de achterban van andere partijen – iedereen moet worden bereikt en geïnformeerd over dit proces. Omdat iedereen baat kan hebben bij dit proces. Wanneer de kwestie is opgelost, wanneer de democratisering van Turkije en de oplossing van de Koerdische kwestie zijn bereikt, zal iedereen hiervan profiteren.
De hoofdoorzaak van alle problemen waarmee Turkije momenteel wordt geconfronteerd – de problemen op het gebied van democratie, arbeid, werkloosheid en economie – is het gebrek aan democratie als gevolg van de onopgeloste Koerdische kwestie. Degenen die zeggen dat “er geen democratie is”, moeten dit hele plaatje zien. Zonder de Koerdische kwestie op te lossen en het fundamentele probleem aan te pakken, zal er geen democratie komen in Turkije. Degenen die geen oplossing voor deze kwestie willen, zijn niet oprecht op zoek naar democratie. Zolang de Koerdische kwestie onopgelost blijft, zal Turkije niet democratisch worden.
In dit verband moeten ook onze internationale vrienden over de hele wereld zich bewust zijn van deze situatie en contact zoeken met alle geledingen van de samenleving in Koerdistan, zonder zich te beperken tot vergaderingen alleen. Er kunnen op democratische basis demonstraties en bijeenkomsten worden gehouden. De eisen en wensen van de samenleving kunnen luider worden geuit. De democratische krachten in Turkije moeten hiervoor verantwoordelijkheid nemen. Ze kunnen niet gewoon toekijken. Als ze democratie en vrijheid willen, als de socialistische krachten ontwikkeling in Turkije willen voor hun eigen doeleinden, moeten ze de nodige inspanningen leveren om dit proces te bevorderen. Er worden inspanningen in deze richting geleverd, maar deze inspanningen moeten worden opgevoerd. Dit proces verloopt niet vanzelf. Ook wordt de verantwoordelijkheid niet vervuld door simpelweg te zeggen: “Dit proces is goed.” In dit opzicht moet iedereen, zonder te wachten, zonder toe te kijken wat er gebeurt en hoe het zal gebeuren, verantwoordelijkheid nemen voor het proces, zich inzetten voor de strijd en zijn verplichtingen nakomen.
Hoe kijkt u aan tegen de huidige houding van de regering ten opzichte van de oppositie, namelijk de CHP?
We hebben al eerder benadrukt dat de druk die op de CHP wordt uitgeoefend niet gepast is en niet bijdraagt aan de ontwikkeling van het proces. We blijven bij dit standpunt.
We staan momenteel positief tegenover de aanpak van de CHP. Ze hebben zich aangesloten bij de commissie en verklaard dat ze hun steun zullen verlenen. Ze hebben laten zien dat ze zich binnen deze commissie willen inzetten voor democratisering. Dit zijn positieve ontwikkelingen. Maar ik wil benadrukken dat er antidemocratische problemen zijn in Turkije en dat Turkije niet gedemocratiseerd is. Dit is geen probleem van vandaag. Het probleem van de democratisering in Turkije is een eeuwenoud probleem. Al honderd jaar lang maken het Koerdische volk, socialisten, democratische krachten en gemeenschappen die vanwege hun overtuigingen worden onderdrukt, deel uit van de strijd voor democratie. Dit is dus geen actueel probleem. Het is een historisch probleem van de Republiek Turkije. In die zin is er een historische en sociologische basis voor wanneer we het hebben over antidemocratische praktijken. Nogmaals, dit hangt nauw samen met de Koerdische kwestie. Het hangt ook nauw samen met de vrijheid van geloof van de alevieten. Er wordt druk uitgeoefend op de CHP en er vinden arrestaties plaats. Deze dingen gebeuren. Dit zijn natuurlijk allemaal antidemocratische benaderingen.
Ze gebruiken corruptie binnen de gemeenten als voorwendsel. Wat er met de CHP gebeurt, heeft hier niets mee te maken. Dit zijn operaties die verder gaan dan dit, met andere doelen. Deze zijn duidelijk; iedereen heeft het erover. Maar de manier om dergelijke problemen op te lossen, is dat Turkije democratischer wordt. Dit hangt op zijn beurt weer af van het oplossen van de Koerdische kwestie. Als je niet wilt dat de Koerdische kwestie wordt opgelost, als je je verzet tegen de oplossing ervan, dan kun je niet praten over democratisering of deze antidemocratische praktijken. Dan ben je niet oprecht. Want de bron van alle antidemocratische praktijken is de onopgeloste Koerdische kwestie. Als de Koerdische kwestie wordt opgelost, zal Turkije van deze antidemocratische praktijken af zijn.
De oppositie mag het proces dat door de Koerdische leider Abdullah Öcalan en onze beweging wordt gestimuleerd, niet afwijzen vanwege de onderdrukking. Als zij om deze redenen een negatieve houding aannemen ten opzichte van dit proces, of als zij niet de nodige steun verlenen, zijn zij degenen die ongelijk hebben. Zij zullen hun eigen woorden en hun eigen kritiek tegenspreken. Vanuit dit perspectief levert een aanzienlijk deel van de oppositie een bijdrage aan het proces en biedt zij steun. Maar deze steun moet nog verder worden uitgebreid.
Er zijn mensen die beweren tegen het imperialisme, tegen Israël en tegen dit proces te zijn, omdat er spelletjes worden gespeeld met Turkije. Ze zijn zich niet bewust van wat het belangrijkste punt is dat de veiligheid van Turkije zal waarborgen. De veiligheid van Turkije wordt bereikt door de oplossing van de Koerdische kwestie. Niemand kan de veiligheid van Turkije waarborgen door met de Koerden in conflict te komen, tegen hen te vechten en hun bestaan te ontkennen. Het negeren en onderdrukken van de Koerden en het voeren van een beleid van assimilatie en genocide zal Turkije geen veiligheid brengen; integendeel, het brengt de veiligheid van Turkije in gevaar. Vanuit dit perspectief heeft de Koerdische leider Abdullah Öcalan altijd de nadruk gelegd op de Koerdisch-Turkse betrekkingen door de geschiedenis heen, waarbij hij erop wees dat telkens wanneer de Turken hun betrekkingen met de Koerden hebben verbeterd en eensgezind hebben gehandeld, veiligheid is bereikt. In dit opzicht voeren de zogenaamde nationalisten die beweren de veiligheid van hun land te verdedigen, juist het beleid uit van die staten en groeperingen die zij als een bedreiging voor de veiligheid van Turkije beschouwen, en dienen zij deze.
Laten we nu kijken naar de ontwikkelingen in Syrië, te beginnen met de toenadering van de Turkse staat tot Noord- en Oost-Syrië. Er lijkt in dit opzicht weinig veranderd te zijn. Het lijkt nog steeds gebaseerd te zijn op dreigende retoriek jegens de Koerden in Syrië.
Er is een proces gaande in Turkije. De Koerdische leider Abdullah Öcalan noemde dit het ‘proces van vrede en democratische samenleving’ en ‘de democratisering van Turkije’. Hiervoor is een verandering in mentaliteit en politiek inzicht nodig.
Het is duidelijk dat als Devlet Bahçeli, die tot gisteren nog eiste dat de DEM-partij zou worden opgeheven en dat er maatregelen tegen de Koerden zouden worden genomen, nu een stap vooruit zet en spreekt over Turks-Koerdische broederschap, en als dit echt zo’n proces is, dan moet het politieke begrip veranderen. We moeten niet handelen vanuit hetzelfde begrip als een jaar geleden. We moeten Rojava, Noord- en Oost-Syrië, niet benaderen met dezelfde mentaliteit als een jaar geleden. Er is in Turkije een proces gaande onder de naam ‘Vrede en Democratische Samenleving’, waarbij zowel de regering als de staat betrokken zijn; dit is een proces van fundamentele politieke verandering. Een overeenkomstige mentaliteitsverandering is nodig. Dergelijke benaderingen en dreigementen jegens Rojava zijn tegenstrijdig. Aangezien we het hebben over Koerdisch-Turkse broederschap, zijn de Koerden in Syrië dan ook geen broeders? De benadering van hen moet ook correct zijn. Er moet een broederlijke benadering worden getoond.
Ze hebben het over de Misak-ı Milli; de Misak-ı Milli omvat ook Mosul-Kerkuk en het Koerdische gebied dat Rojava wordt genoemd. Aan de ene kant hebben ze het voortdurend over de Misak-ı Milli – die werd aangenomen tijdens het congres van Sêwas [tr. Sivas] – en aan de andere kant blijven ze zich vijandig opstellen tegenover de Koerden. De benadering van de Koerden in Syrië, in Noord- en Oost-Syrië en in Rojava moet correct zijn. Ze mogen geen dreigementen uiten. In feite moeten ze de Koerden in Syrië steunen in hun streven naar vrijheid. Dit is de enige juiste benadering, de enige benadering die Turkije ten goede komt. Al het andere zou slechts een herhaling zijn van wat zich een jaar of twee geleden heeft afgespeeld. Dit komt Turkije niet ten goede. Dergelijke benaderingen moeten echt worden losgelaten.
Bron: ANF