- Noord-Koerdistan
De vernietiging van de natuur neemt met de dag toe. Koerdistan is een van de zwaarst getroffen regio’s. De ecologische vernietiging door het veiligheidsbeleid van de staat omvat dammen, waterkrachtcentrales, thermische centrales, militaire buitenposten, wachttorens, mijnbouw en bosbranden. Deze situatie heeft de ecologische, economische en sociale structuur van de regio ernstig aangetast en doet dat nog steeds. Deze projecten gaan niet alleen over het gebruik van natuurlijke hulpbronnen, maar worden ook uitgevoerd als onderdeel van een speciale oorlogspolitiek tegen het Koerdische volk.
In een gesprek met ANF over de schade die wordt veroorzaakt door de vernietiging van de natuur in Koerdistan, zei milieuactivist Zeki Kanay: “Wild kapitalisme is de laatste jaren wereldwijd dominant geworden en de speciale oorlogstactieken die worden gebruikt hebben hun greep op deze regio verstevigd. Oorlogen zijn altijd tegen dit land gericht geweest omdat het vruchtbaar is. De mensen die hier woonden verbouwden vroeger genoeg producten door middel van landbouw om in hun levensonderhoud te voorzien.
Vandaag de dag zijn de dorpen van de mensen in deze regio leeggehaald. Er is een grote inspanning geleverd om dit land te ontvolken. Wanneer er een dam of een HEPP wordt gebouwd, zijn het niet alleen de dorpelingen die worden verdreven; het hele ecosysteem van alle levende dingen daar wordt vernietigd. De banden die mensen hebben met het land, de rotsen en de bomen – waar ze zich duizenden jaren lang hebben gevestigd en herinneringen hebben gemaakt – worden verbroken. Ze willen deze herinnering uitwissen.
Een andere reden voor de plundering is hun verlangen om water te verhandelen. Ze willen dit land ook verdelen en scheiden. Door het bouwen van waterbarrières tussen verschillende regio’s en nederzettingen proberen ze mensen van elkaar te isoleren en de communicatie af te snijden.
Het belangrijkste is dat niets van dit alles echt te maken heeft met elektriciteitsproductie. Er is bijna geen deel van de Tigris rivier meer zonder een HEPP. Onlangs werd er een dam gepland in het Sarim-bekken, maar deze is tijdelijk gestopt door een gerechtelijke uitspraak. Toch blijft de dreiging van dammen in onze regio bestaan.”
Door de exploratie van mineralen heeft de vernietiging een nieuwe dimensie gekregen.
Kanay zei dat met de exploratie van mineralen de vernietiging van het milieu in Koerdistan een nieuw niveau heeft bereikt: “De plundering van de natuur in de geografie van Koerdistan door dammen en HEPP-projecten nadert zijn einde. Maar nu worden we geconfronteerd met nog grotere gevaren. De vernietiging van het milieu heeft een nieuwe fase bereikt, vooral door de exploratie van olie en mineralen.
Als gevolg van deze exploraties worden nu tientallen dorpen bedreigd. Land wordt zonder toestemming van de dorpelingen in beslag genomen en overgedragen aan bedrijven. De mensen verzetten zich hiertegen, maar de bedrijven zijn bijna staten geworden. In Turkije en Koerdistan worden mijnbouwoperaties op brute wijze uitgevoerd, zonder respect voor de natuur of de mensen.”
Organiseren is belangrijk
Kanay benadrukte het belang van het organiseren tegen de vernietiging van het milieu: “De mensen in Koerdistan verdienden ooit hun brood met landbouw en veeteelt. Ongeveer 3.000 dorpen werden in de jaren ’90 geëvacueerd en het platteland werd bijna volledig weggevaagd. Maar door de recente economische crisis zijn de mensen teruggekeerd naar de dorpen. Deze terugkeer heeft het plattelandsleven nieuw leven ingeblazen. Nu wil men deze opleving de kop indrukken en de dorpelingen opnieuw verdrijven.
We moeten hier altijd en overal op reageren. Vooral maatschappelijke organisaties, maar ook alle anderen, moeten zich verenigen onder een gemeenschappelijke structuur, zich organiseren en opstaan tegen deze vernietiging van de natuur.”
Bron: ANF