In het tweede deel van dit interview met ANF Nieuwsagentschap zei Duran Kalkan, lid van de Uitvoerende Raad van de Unie van Koerdische Gemeenschappen (KCK) dat “het Koerdische volk heeft geleden onder het grootste onrecht in de geschiedenis. De aanval op Rêber Apo [Abdullah Öcalan] was het grootste onrecht, de grootste onderdrukking en de grootste marteling.”
Het eerste deel van dit interview vindt u hier.
Nu de wereldwijde vrijheidscampagne haar eerste jaar bereikt, nadert natuurlijk ook het 26e jaar van het begin van de internationale samenzwering. Het is misschien al eerder besproken, maar nogmaals en vooral met betrekking tot de ontwikkelingen van de laatste maanden; in hoeverre zou je zeggen dat het complot echt begrepen is? En in dezelfde context, welk niveau heeft de 26 jaar strijd ertegen bereikt?
De internationale samenzwering begon op 9 oktober 1998, toen Rêber Apo uit Syrië werd verdreven. Het is bekend wie de samenzwering heeft gepland, besloten, georganiseerd en uitgevoerd. Er is geen onduidelijkheid of onzekerheid in dit opzicht. Bijna alles is in feite duidelijk, open en helder. Maar het is inderdaad nodig om stil te staan bij de situatie en de houding in deze 26 jaar. Het is meer dan een kwart eeuw. Een zeer belangrijke tijd. We moeten terugkijken op deze 26 jaar en kijken naar het proces dat de weg vrijmaakte voor de samenzwering. Dat betekent dat we moeten kijken naar zesentwintig jaar, dertig jaar, of misschien zelfs vijfendertig jaar. Wat gebeurde er in deze periode? Wat is het verband tussen de ontwikkelingen die we de aanval van de internationale samenzwering noemen, die gericht is op de vernietiging van Rêber Apo? Wij definiëren dit proces ook als het proces van de Derde Wereldoorlog. In feite begon de Derde Wereldoorlog in het begin van de jaren ’90, als voorbereiding op de samenzwering. Daarna raakten de krachten die de Derde Wereldoorlog voerden betrokken bij de aanval van het complot om hun eigen doelen te bereiken en hun belangen te laten overheersen. Ze deden dit ongeacht of ze elkaar tegenspraken, of dat ze elkaar tegenspraken. De heersers waren verenigd met de oppositie in deze aanval. Als we nu terugkijken op dit proces, wat zien we dan? Waar was de aanval op gericht? Ze was gericht op de vernietiging van Rêber Apo. Ze faalden en dus stopten ze hem in Imrali, in het systeem van marteling, isolatie en genocide. Als ze geslaagd waren, hadden ze hem willen uitroeien.
Waarom hebben ze Rêber Apo aangevallen? Waarom wilden ze hem vernietigen? Als er geen internationale samenzwering was geweest, als Rêber Apo de voorbije 20 jaar vrij had gestreden, als hij de vrijheidsstrijd van Koerdistan had geleid, als hij de vrijheidsstrijd van het Koerdische volk had geleid, wat zou dan het resultaat zijn geweest? Dit is wat we ons moeten afvragen. Wat wilde Rêber Apo? Begin jaren ’90 begon een nieuw proces. Serhildans [opstanden] ontwikkelden zich in het noorden van Koerdistan. En met de Golfoorlog ontstond er politieke ruimte in zuidelijk Koerdistan. Rêber Apo wilde eenheid in beide delen. Hij wilde de Koerdische vrijheid ontwikkelen. Wat zou er gebeurd zijn als, op deze basis, Rêber Apo de mogelijkheid had gevonden om deze doelen, zijn beslissingen en zijn begrip uit te voeren en te realiseren? Koerdische vrijheid zou zich ontwikkeld hebben. Op basis hiervan zou democratisering zich ontwikkeld hebben in Turkije, democratisering zou zich ontwikkeld hebben in Irak, democratisering zou zich ontwikkeld hebben in Syrië en Iran, en democratisering zou zich ontwikkeld hebben in het Midden-Oosten. Een vrij Koerdistan lijkt op een democratisch Midden-Oosten. Wat zou een democratisch Midden-Oosten betekenen? Er zou eenheid, broederschap, solidariteit en gemeenschappelijk leven zijn. Wat zou er niet gebeurd zijn!
En laten we nu eens kijken naar al het bloed dat de afgelopen 26 tot 30 jaar is vergoten. Laten we eens kijken naar de wreedheden en slachtpartijen. Het Midden-Oosten is veranderd in een bloedbad. Koerdistan is veranderd in een bloedbad. De internationale samenzwering is de belangrijkste reden voor dit bloedbad. De samenzwering betekent bloedbaden. In feite zou de vrije strijd van Rêber Apo de preventie en eliminatie van dit alles betekenen en de ontwikkeling van het vrije leven, democratisch bestuur, democratische confederale eenheid en de eenheid van de volkeren tegen dit alles. Hoe goed zou dit zijn voor de mensheid! Niet alleen voor de Koerden, zelfs niet voor de volkeren van de regio. In feite zou een gedemocratiseerd Midden-Oosten een grote bijdrage hebben geleverd aan de mensheid en haar vrije en democratische opmars. Dit alles werd verhinderd. Het complot moet als volgt worden begrepen. Ja, de samenzwering was een zware aanval om de Koerdische genocide te realiseren, om Koerdische vrijheid te verhinderen, om de wil van het Koerdische volk voor vrijheid te vernietigen en te liquideren. Het was een onrechtvaardige, zeer onrechtvaardige aanval, de meest onrechtvaardige aanval in de geschiedenis van de mensheid. Maar het gebeurde niet alleen met Koerden.
Rêber Apo evalueerde de Turkse dimensie van deze samenzwering. Heeft Turkije gewonnen of verloren? Tayyip Erdogan is in dit proces aan de macht gekomen en Devlet Bahceli is twee keer in de regering gekomen. Ze hebben hun zakken gevuld, van het land gestolen en zichzelf verrijkt. Ze hebben persoonlijk geprofiteerd van het complot, maar wat is er gebeurd met Turkije? Heeft Turkije zich ontwikkeld of is het achteruitgegaan? Laten we aan de andere kant eens kijken naar de situatie in het Midden-Oosten. Die is onlosmakelijk verbonden met het complot. Het complot was niet alleen tegen de vrijheid van de Koerden; het was ook tegen een democratisch Turkije, tegen het democratische Midden-Oosten en tegen het vrijheidsleven van de mensheid. Het was ook tegen de vrijheidsstrijd van vrouwen, tegen de ontwikkeling van de wil van vrouwen voor vrijheid en de revolutie voor vrijheid. Het ontstond en ontwikkelde zich als een aanval op al deze zaken. Het werd gelanceerd door de Verenigde Staten, Groot-Brittannië en Israël, terwijl alle Europese staten en Rusland meededen. Ze sloten iedereen in die ze nodig hadden; ze maakten partners van hen. Sommigen met geweld, anderen uit winstbejag. Iedereen was betrokken bij deze misdaad. Wat is nu het resultaat? Het resultaat is duidelijk.
Je moet dit beleid echt goed begrijpen en goed evalueren om een correcte politieke standpunt te ontwikkelen. Maar ook degenen die verantwoordelijk zijn voor dit beleid moeten het bij het juiste eind hebben. Als ze echt voor menselijkheid, democratie en mensenrechten zijn, zoals ze de hele tijd beweren, moeten ze toegeven dat ze zich schuldig hebben gemaakt aan groot onrecht en wreedheid. Ze zijn verantwoordelijk geweest voor ontelbare bloedbaden en slachtpartijen. Ze zouden bij zichzelf te rade moeten gaan en dit moeten opgeven.
Telkens wanneer we deze kwestie evalueren en onze kritiek uiten, proberen deze krachten zich eronderuit te wurmen. Ze zeggen ons dat we hen niet als verantwoordelijken mogen aanwijzen en ze willen niet dat we erover praten als een samenzwering. Wat willen ze dan dat we zeggen? Willen ze echt dat we het gewoon negeren? Het complot is nog steeds gaande. Al meer dan 43 maanden is er geen enkele informatie van Rêber Apo. Er is geen wet, geen gerechtigheid en geen menselijk bewustzijn in het systeem van Imrali. Ze hebben een misdaad begaan door het Imrali-systeem op te richten en ze moeten het oplossen. We gaan hier niet zomaar aan voorbij. Als we gewoon doorgaan, kunnen we niets nieuws bouwen op deze fouten en misdaden. We kunnen geen gerechtigheid opbouwen of succes boeken. Succes wordt niet geboren uit fouten. Gerechtigheid ontstaat niet uit dwaling. Dit moet opgelost worden. Degenen die verantwoordelijk zijn moeten oplosbaar zijn. Ze moeten zichzelf in vraag stellen en zelfkritiek geven.
Het Koerdische volk heeft geleden onder het grootste onrecht in de geschiedenis. De aanval op Rêber Apo was het grootste onrecht, de grootste onderdrukking en de grootste marteling. Maar het was niet alleen gericht op Rêber Apo; het was een aanval gericht op het hele Koerdische volk. Gericht op de vrouwen, de jeugd, de volkeren van het Midden-Oosten, de volkeren van Turkije en de mensheid. Koerdische jongeren, kinderen en vrouwen zijn zoveel vervolgd en onderworpen aan zoveel onderdrukking, marteling en speciale oorlogspraktijken. Ze hebben zoveel bloedbaden meegemaakt. Degenen die hiervoor verantwoordelijk zijn, zijn de regering van de VS. Destijds waren de Democraten aan de macht en ook nu zijn ze weer aan de macht. In het Verenigd Koninkrijk is de Labourpartij weer aan de macht. We hebben hier al vaak op gewezen. Deze machten moeten het onrecht dat ze gedaan hebben toegeven en moeten het goedmaken. Ze zijn het Koerdische volk iets schuldig. Ze hebben de verantwoordelijkheid om een einde te maken aan de onderdrukking die ze het Koerdische volk gedurende 26 jaar hebben aangedaan, laat staan daarvoor. We nodigen hen uit om dit op deze manier te benaderen. Ze moeten naar het verleden kijken. Ze moeten kijken naar wat Rêber Apo wilde doen. Wat hebben ze veroorzaakt door hem te verhinderen? Hebben ze goed gedaan?
Hebben ze voor een oplossing gezorgd in Koerdistan? Hebben ze voor een oplossing gezorgd in het Midden-Oosten? Ze ontwikkelden insolventie. Rêber Apo was de oplossingsmacht, en zij verhinderden de oplossingsmacht. Ze werden verantwoordelijk voor zoveel bloedvergieten, bloedbaden en martelingen. Om stil te staan bij het 26-jarig bestaan van de samenzwering wil ik alle betrokken krachten herinneren aan wat er is gebeurd. We nodigen hen uit om op te geven wat ze hebben gedaan, om het recht te zetten en om zich te verontschuldigen voor de onderdrukking en marteling die ze de Koerden hebben aangedaan.
Aan de andere kant, legt de genoemde zeer belangrijke 26 jaar strijd tegen de samenzwering. Zij wilden Rêber Apo vernietigen. De samenzwering van 9 oktober was een vernietigingsaanval. Maar deze mislukte. De samenzwering van 15 februari was weer een uitroeiingsaanval. Ze wilden hem executeren. Daarom ontvoerden ze Rêber Apo uit Kenia en leverden hem op een illegale en immorele manier uit aan Turkije. Dit werd verijdeld door de strijd. In het Imrali-systeem van marteling en isolatie wilden ze Rêber Apo laten wegrotten; ze wilden hem niet in staat stellen om te denken, niet in staat om productief te zijn en daarom niet in staat om een politieke macht te zijn. In deze 26 jaar werd de grootste strijd in de geschiedenis gevoerd tegen de samenzwering. Hoewel het de zwaarste, meest onrechtvaardige en meest immorele aanval in de geschiedenis van de mensheid was, is de 26 jaar durende strijd tegen het complot tegelijkertijd het meest betekenisvolle, meest libertaire en meest democratische verzet en strijd in de geschiedenis. Rêber Apo leidde deze strijd in de eerste plaats.
Het hele Koerdische volk en al onze internationale vrienden gaven hun steun. Iedereen nam deel aan deze strijd en heeft er een aandeel in. De strijd versloeg herhaaldelijk de aanvallen die plaatsvonden in het kader van de samenzwering; het deed deze mislukken. Het heeft veel van hun plannen gedwarsboomd. Terwijl ze Rêber Apo niet in staat wilden stellen om te denken en nieuwe gedachten te produceren binnen het Imrali martel- en isolatiesysteem, werd Rêber Apo een gedachtekracht die de weg wees naar de bevrijding van alle onderdrukten, vooral vrouwen. Hij werd een wereldleider. Hij werd degene die het universum het best begreep en definieerde. Ze wilden Rêber Apo verstikken en het zwijgen opleggen in het martel- en isolatiesysteem in Imrali. Maar nu is Rêber Apo overal ter wereld. Zoals hij zei: “Waar mijn geschriften in de gevangenis zijn, daar ben ik”. De gevangenis geschriften zijn nu over de hele wereld. Jongeren, vrouwen, arbeiders en arbeiders hebben allemaal de boeken in hun handen. Daarom is Rêber Apo vandaag overal, bij iedereen. Het Imrali-systeem van foltering, isolement en genocide is herhaaldelijk doorzeefd en verbrijzeld door Rêber Apo. Ik heb dit alles herhaald om te onderstrepen dat strijd succes brengt. Dit is de meest fundamentele les die we kunnen leren van 26 jaar strijd tegen de internationale samenzwering. Als je strijdt, win je. Hij strijdt; daarom wint Rêber Apo.
Na de strijd van Rêber Apo strijden en winnen het Koerdische volk, de Koerdische vrijheidstroepen en de Koerdische guerrilla’s. Daarom is het verkeerd om te zeggen dat het Imrali-folter- en isolatiesysteem en het genocide-systeem niet gebroken, verslagen of overwonnen kunnen worden. De overwinning is dichterbij dan ooit. Met een effectieve strijd kunnen we in de komende weken, maanden en dagen inderdaad de belangrijkste libertaire en democratische ontwikkelingen in de geschiedenis bewerkstelligen. Laten we hierin geloven, laten we vertrouwen hebben in onszelf, en laten we onze strijd tegen de internationale samenzwering in het 27e jaar op de lijn van de overwinning voeren, en laten we de fysieke vrijheid van Rêber Apo verzekeren door de internationale samenzwering en het Imrali-folter-, isoleer- en genocide-systeem dat het in stand probeert te houden, te verbrijzelen.
Bron: ANF