Duran Kalkan, lid van de ‘Abdullah Öcalan Academie voor Sociale Wetenschappen’, sprak in een speciaal programma op Medya Haber TV over de huidige stand van zaken rond het vredes- en democratisch samenlevingsproces, de samenzwering van 9 oktober en recente politieke ontwikkelingen.
Kalkan zei: “Ik wil Abdullah Öcalan met respect groeten. Hij verdient echt oneindig veel lof. Hij heeft bovenmenselijk verzet getoond.
Abdullah Öcalan zit al 26 jaar vast in het martel- en isolatiesysteem van Imrali. Hij werkt nu met bovenmenselijk geduld, vastberadenheid, enthousiasme en wilskracht. Hij roept duizenden keren de waarheid, onvermoeibaar en zonder op te geven, om degenen die niet willen luisteren te laten horen, om de onwetenden uit deze situatie te halen, om de verspreiden op één lijn te brengen.”
Sommige tegenstanders profiteren van de oorlog
Kalkan voegde hieraan toe: “Het vreemde is: ogen zijn blind, oren zijn doof. Niemand luistert goed, niemand begrijpt het. Er zijn kringen die hardnekkig weigeren te begrijpen.
We moeten het probleem niet reduceren tot de vraag of mensen het begrijpen of willen begrijpen. Er zijn tegenstanders. Er zijn duidelijk mensen die tegen vrede, vrijheid en democratie zijn. Er zijn mensen die leven van oorlog, dictatuur, onderdrukking en wreedheid. Mensen die leven van bloed… winstzoekers… Het is het meest accurate om hen oorlogsprofiteurs te noemen.
Dus naast het niet begrijpen, worden er allerlei tegenactiviteiten uitgevoerd tegen Abdullah Öcalan. Toch heeft hij gedaan wat niemand ter wereld kon doen. Hij zegt zelf: “Zelfs als de hele wereld zich zou verenigen, zouden ze een organisatie nooit kunnen terugdringen, en ik besloot haar op te heffen, en ik heb haar opgeheven.” Inderdaad, de wereld heeft zich jarenlang tegen hen verenigd. Sinds juni 1985 voert de NAVO oorlog tegen de PKK-guerrillastrijders. Veertig volle jaren!
Kalkan vervolgde: “De NAVO was de verenigde aanvalsmacht van de wereld; kon zij de guerrilla verpletteren, kon zij de PKK uitroeien? Dat kon zij niet. Maar Abdullah Öcalan nam beslissingen die een einde maakten aan de gewapende strijd en aan het organisatorische bestaan van de PKK; hij bracht de PKK tot dat punt. In plaats van dit een beetje te begrijpen en te waarderen, vallen sommigen op ongelooflijke wijze aan. Zij keuren dit niet goed. Zij vinden het niet juist.
Ik herinner me het staakt-het-vuren van 1993 nog goed. Öcalan kwam toen in burgerkleding naar de tweede persconferentie. Iemand vroeg hem: ‘Waarom draagt u geen militair uniform?’ Hij antwoordde: ‘Dat ligt in de andere kamer; als u wilt, trek ik het aan.’ Maar ik dacht dat u dat juist zou willen. Blijkbaar zijn er mensen die dat willen.
Niets nieuws aan het westelijk front
Kalkan herinnerde aan een “veelgebruikte uitdrukking in Turkije: ‘Er is niets nieuws aan het westelijk front.’ Het oostelijk front is inderdaad koortsachtig aan het werk. Het doet wat niemand anders kon doen voor vrede en democratisering. Het heeft het afgelopen jaar, de afgelopen maanden, dingen bereikt die ze zich niet eens konden voorstellen. Maar aan het westelijk front is er niets nieuws, geen verandering.
Vreemd genoeg gingen er vandaag weer advocaten op bezoek. Op de dag dat we het programma eerder zouden doen, kwam er plotseling een advocaat op bezoek; na zes jaar. Nu, een maand later, is er weer een advocaat op bezoek. We zeiden toen dat het bijna als iets om blij mee te zijn werd behandeld, alsof het groot nieuws was. Maar het is een heel normaal advocatenbezoek. Het zou vaker dan eens per maand moeten gebeuren. Dat is wat de Turkse wet voorschrijft. Maar ze hebben zo’n systeem gecreëerd in Imrali: verbieden, verbieden, alles verbieden; en als er dan na zes jaar een advocaat op bezoek komt, is iedereen blij en behandelt het als een grote gebeurtenis, het haalt het nieuws. Zij creëren dat. Dan zeggen ze dat bezoeken aan Imrali een grote gebeurtenis worden die iedereen raakt. Jullie hebben dat veroorzaakt. Het systeem dat jullie hebben gecreëerd leidt hiertoe. Is daar iets onbegrijpelijks aan?
We kunnen dus stellen dat er geen verandering is gekomen in het isolatiesysteem van Imrali. De gijzelingssituatie duurt voort. Ja, in zekere zin is de isolatie iets afgezwakt. De wetten worden gedeeltelijk toegepast in hun huidige vorm. Maar dat is ook alles.
Het is nu oktober. Op 1 oktober begon dit proces met het gedrag van Devlet Bahçeli. Op 22 oktober werd een stap gezet met de ontmoeting van Bahçeli in het parlement. Op 23 oktober kwam het in een stroomversnelling met de verklaringen van Abdullah Öcalan tijdens een bijeenkomst, voor het eerst in vier jaar. Met de oproep van 27 februari voor vrede en een democratische samenleving is een proces in gang gezet dat een eigen identiteit heeft gekregen.
Op de vraag wat er dit jaar niet is gebeurd, antwoordde Kalkan: “Als iemand een jaar geleden had gezegd dat deze dingen zouden kunnen gebeuren, zou iedereen hebben gezegd dat hij gek was.
Sommigen onder ons hebben zulke dingen voorspeld. Ze zeiden het niet expliciet, maar zeiden: ‘Er zullen veel veranderingen plaatsvinden in 2025’. Wij vroegen: ‘Welke veranderingen?’. ‘Ze zullen gevolgen hebben voor ons’, zeiden ze. Maar al deze dingen zijn gebeurd. Abdullah Öcalan heeft ze gedaan, de PKK heeft ze gedaan, de Koerdische kant heeft ze gedaan. De PKK besloot haar organisatiestructuur op te heffen en een einde te maken aan de strategie van gewapende strijd. Op 11 juli verbrandde de groep Peace and Democratic Society haar wapens en liet daarmee duidelijk en resoluut aan de wereld zien hoe vastbesloten zij is om over te stappen op een democratische politieke strijdstrategie en een einde te maken aan de gewapende strijd. De Koerden hebben dit gedaan.”
Bahçeli lijkt zijn woorden te zijn vergeten
Kalkan benadrukte dat “Devlet Bahçeli vorige week zei: ‘Laat hem komen en spreken in het parlement, laat hem spreken in de DEM-partijgroep, laat hem politiek bedrijven in Ankara’ – hij lijkt die woorden te zijn vergeten. Nu zegt hij: ‘Laat hem het proces vanuit İmralı leiden, laat hem Rojava oproepen onder gijzelingsomstandigheden!
Wat kan iemand doen onder gijzelingsomstandigheden? Wat kan er worden gedaan in het martel- en isolatiesysteem van İmralı? Is Devlet Bahçeli dit vergeten? Er is een jaar verstreken; zijn zijn woorden uitgevoerd? Hij toont geen interesse. Hij lijkt het te zijn vergeten. Zijn woorden zijn ver achterhaald. Hij denkt dat hij ons kan misleiden door hem simpelweg een ‘oprichtende leider’ te noemen.
Abdullah Öcalan zei: ‘Ik zal niet misleiden en ik zal niet worden misleid. We zijn geen dwazen of kinderen. Iedereen moet netjes zitten en correct spreken. Dit kan zo niet doorgaan. Zo werkt het niet. Je spreekt, je belooft, je beïnvloedt het publiek; dan trek je je langzaam terug en spreid je het uit in de tijd. Zullen mensen dit niet als een spel zien? Zullen ze het geen truc noemen? Ze zullen het openlijk zeggen. Dat moet eerst duidelijk worden.
Kalkan vervolgde: “Hoe kan Abdullah Öcalan dit onder die omstandigheden doen? Kan hij politiek bedrijven, kan hij een organisatie opzetten, kan hij iemand ontmoeten? Heeft hij iemand in Noordoost-Syrië kunnen ontmoeten om een gesprek te voeren? Hoe zou dat kunnen? Bestaat er zoiets als een wonder? Zij dachten van wel.
Maar vanaf het begin hebben we een staakt-het-vuren afgekondigd. We zeiden: ‘We zullen deze beslissingen uitvoeren, maar we hebben één voorwaarde: Abdullah Öcalan moet het leiden…
‘Houd een congres. Houd een congres voor de ontbinding van de PKK en het einde van de gewapende strijd’, zeiden ze. Abdullah Öcalan zei dat. We hebben dit per brief en publiekelijk aan Abdullah Öcalan meegedeeld: ‘We zullen het congres houden, we zullen de beslissingen nemen, maar we kunnen ze niet uitvoeren. De enige persoon die ze kan uitvoeren is Abdullah Öcalan. Als Abdullah Öcalan vrij is en kan werken en er leiderschap is, zal hij het uitvoeren. Anders kan het niet worden gedaan.”