Het opbouwen van een strategische relatie met de Koerden op basis van de Democratische Natie is de manier om Iran te bevrijden met de minste hoeveelheid schade.
In het Midden-Oosten volgen de ontwikkelingen elkaar snel op. Alle politieke ontwikkelingen blijven draaien rond de oorlog. Politieke vergaderingen, overeenkomsten of soortgelijke stappen dienen om te verduidelijken of er oorlog komt of niet. Er worden vergaderingen gehouden die van groot belang zijn en overeenkomsten worden besproken. Aan het einde van deze discussies verklaren alle betrokken partijen: “Het ging goed, het was zeer productief, we konden profiteren van de vergaderingen.” Helaas is de realiteit anders. We weten dit van de talloze aanvallen, schendingen en invasies die plaatsvinden na deze “leuke” ontmoetingen.
Een mogelijke aanval op Iran
Met de aanscherping van de Amerikaanse sancties tegen Iran zijn nu alle ogen gericht op Iran. Er wordt gespeculeerd over een mogelijke aanval op het land. Een aanval op Iran is meer dan waarschijnlijk geworden. De spanningen zijn niet alleen toegenomen in de Golfregio, het klimaat in het hele Midden-Oosten is toegenomen. Het is niet onmogelijk dat in het geval van een aanval op Iran, de milities en gewapende groepen die het organiseert, het hele Midden-Oosten zal exploderen. Geen oorlog in het Midden-Oosten zal voldoende zijn om Iran van deze situatie te bevrijden.
De betekenis van de derde weg
De bevrijdingsbeweging van Koerdistan heeft als doel een gemeenschappelijk leven op te bouwen voor alle volkeren van het Midden-Oosten op basis van de democratische natie. In deze context streeft het naar een “derde weg” in alle landen met als doel zichzelf de strijdende partijen en machtsblokken te ontzeggen. De derde manier wijkt af van de klassieke lijn van oppositiebewegingen om nieuwe machtsstructuren te bouwen tegen fascistische dictaturen. De derde weg is een manier om weg te blijven van deze structuren en van de regimes, omdat de vrijheidsbeweging de staat en heerschappij analyseert als de kern van het probleem. In plaats van een van de twee regelvormen te kiezen, is de derde weg in het leven geroepen om de problemen op te lossen op basis van democratisering en zelfverdediging.
Het pad van de democratische natie, zoals ontwikkeld door Abdullah Öcalan, is niet alleen methodisch anders. Terwijl alle ontwikkelingen in het Midden-Oosten rond de oorlog draaien, is de basis van de benadering van Öcalan een niet op oorlog gerichte politieke vorm. De derde weg richt zich in plaats daarvan op sociale vrijheid. Het gaat erom te voorkomen dat de volkeren elkaars kelen grijpen. Het is gebaseerd op de overtuiging dat de volkeren samen kunnen leven op basis van democratische principes.
Tegen het risico van slachting
In die zin heeft Iran een sterk mozaïek van verschillende bevolkingsgroepen en aanzienlijke sociale rijkdom om democratisch confederalisme te implementeren en verandering te bewerkstelligen die gebaseerd is op de democratische natie. Tenzij een sterk democratisch zelfbestuur wordt gebouwd dat de rijkdom van de samenleving vertegenwoordigt, bestaat er altijd een risico op slachting van de volkeren. Het repressieve regime van de Islamitische Republiek Iran accepteert noch de Koerden, noch andere volkeren in de regio. Dat is duidelijk. Daarnaast is een administratiesysteem opgezet dat structureel niet in staat is om individuele of sociale rechten te erkennen.
Diepgaand assimilatieproces naar een sjiitische en Perzische identiteit
De vrouwen lijden onder ernstige onderdrukking in Iran en geven hun leven voor dingen die in andere landen als vanzelfsprekend worden beschouwd, zoals het niet dragen van een hoofddoek of toestemming om naar het voetbalstadion te gaan. In deze situatie worden elke poging om een identiteit voor een vrije vrouw te creëren en elke moderniseringsinspanning geconfronteerd met existentiële problemen. Hoewel Iran uit honderden verschillende samenlevingen en culturen bestaat, zijn ze allemaal in het patroon van de Perzische natie gedrukt. Zelfs als het lijkt alsof sommige sociale verschillen niet worden ontkend, worden ze toch allemaal ingeprent dat ze alleen als sjiieten en Perzen in vrede kunnen leven. Er vindt dus een diepgaand assimilatieproces naar een sjiitische en Perzische identiteit plaats.
Turkije zal niet stil toekijken
Binnen Iran ontwikkelen zich steeds meer protesten tegen het regime. Het heeft geen zin dat Iran in een dergelijke situatie gericht is op het gebruiken van al zijn macht in de houding van zijn buren in het geval van een aanval. Laten we om dit te begrijpen eens kijken naar de relatie tussen het Turkse AKP-MHP-regime en het Syrische regime. Terwijl Turkije hypocriet spreekt over de eenheid van Syrië, overschrijdt Turkije zijn grenzen, valt zijn steden binnen, voert etnische zuiveringen uit en vernietigt de historische en geografische structuur van het land. Het fascisme van de AKP-MHP, dat op dezelfde manier werkt als de IS die het ondersteunt, is verre van iets dat dicht bij de nabuurschapsbetrekkingen staat. Het fascisme van de AKP-MHP, dat op dezelfde manier werkt als de IS die het ondersteunt, is verre van iets dat dicht bij de nabuurschapsbetrekkingen staat. Integendeel, Turkije gelooft in de misvatting dat hij nu zijn neo-ottomaanse dromen kan vervullen. Wat het Turkse fascisme Iran zal aandoen, zal erger zijn dan wat het Syrië heeft aangedaan. De activiteiten van de Turkse inlichtingendienst MIT ten aanzien van Iran wijzen hier al op.
Democratische natie is een uitweg voor Iran
Het enige dat Iran kan redden van de grootste schade aan een dergelijke aanval is een strategische relatie met de Koerden en, in deze zin, de opbouw van een democratische natie.
Auteur: Zeynep Korkmaz
