- Zwitserland
Vooruitlopend op de zevende editie van de internationalistische lange mars voor de vrijheid van Abdullah Öcalan en een oplossing voor de Koerdische kwestie, vond in Genève een conferentie plaats over het paradigma van de PKK-oprichter en zijn isolement op het Turkse gevangeniseiland Imrali.
Meer dan 150 mensen uit Europa, Latijns-Amerika, Australië en Afrika, die ook aan de mars deelnemen, verzamelden zich voor de sessie van zondag, gemodereerd door Uxia Birueiro, in de lokalen van het Maison Internationale des Associations.
Yüksel Koç, medevoorzitter van de Europese overkoepelende organisatie van Koerdische verenigingen (KCDK-E), opende de conferentie met een korte schets van de oprichting van de Koerdische Arbeiderspartij (PKK) in 1978 tot aan de illegale ontvoering van Abdullah Öcalan van Kenia naar Turkije in 1999.
Het paradigma van Öcalan kent geen grenzen
Koç benadrukte dat de gevangenisgeschriften, geschreven door Öcalan in eenzame opsluiting, waarin hij de paradigmaverschuiving van de PKK in gang zette van een nationale bevrijdingspartij naar een radicale democratische, multi-etnische en politiek open basisbeweging voor het hele Midden-Oosten en de politieke filosofie van democratisch confederalisme, zijn sindsdien wereldwijd gepubliceerd en hebben veel aandacht gekregen.
“Het feit dat dit paradigma geen grenzen kent en dat de ideeën van Öcalan door onderdrukte volkeren over de hele wereld worden overgenomen voor hun bevrijdingsstrijd, wordt ook duidelijk gemaakt door het feit dat hier vandaag zoveel mensen uit verschillende continenten bij elkaar zitten. Deze aanblik geeft hoop. 24 jaar geleden begon het kapitalistische systeem zijn vernietigingsaanval op Rêber Apo en de Koerdische bevrijdingsstrijd met de internationale samenzwering. De gezamenlijke strijd van het Koerdische volk en hun internationalistische vrienden heeft deze poging om het uit elkaar te halen tot op de dag van vandaag doorstaan”, zei Koç.
De PKK is een internationalistische partij
Na afloop gaf Asmin Engin van de Koerdische Vrouwenbeweging in Europa (TJK-E) een lezing over de omstandigheden waaronder de PKK tot stand kwam. De activist verwees naar de situatie van onderdrukking in Koerdistan en het Koerdische volk en benadrukte met name de situatie op Turks grondgebied. Lange tijd heerste daar een mentaliteit die de ontkenningsstrategie volgde “Er zijn geen Koerden, de Koerdische taal bestaat niet, er is geen land dat Koerdistan heet”. “Het onderzoek van de geschiedenis van het Koerdische volk laat zien dat het getekend is door genocide. Door de geschiedenis heen zijn er talloze opstanden geweest in Koerdistan, aangezien het Koerdische volk zich altijd heeft verzet tegen onderdrukking en in opstand is gekomen. Deze opstanden werden elke keer neergeslagen totdat de PKK werd gevormd.”
Engin benadrukte ook dat de PKK een internationalistische partij is. Vanaf het begin bestond de basis uit de Koerdische intellectuele jeugd. Revolutionaire mensen met een Turkse achtergrond en andere delen van de wereld waren vanzelfsprekend welkom. Het theoretische inzicht, de ideologisch-politieke lijn en de organisatiestructuur van de PKK staan hiervoor open, want de PKK is niet gebaseerd op Koerdisch nationalisme, maar neemt de nationale en sociale bevrijding van alle onderdrukten als uitgangspunt. De activist noemde de namen van Haki Karer en Kemal Pir – beiden van Turkse afkomst en, als internationalisten, centrale figuren van de Koerdische beweging.
Rechteloosheid door “incommunicado” detentie
Na de bijdrage ging het verder met bijdragen van de Öcalan-advocaat Mahmut Şakar en leden van de “Internationale delegatie tegen isolatie”. Şakar, plaatsvervangend voorzitter van de in Keulen gevestigde Vereniging voor Democratie en Internationaal Recht (MAF-DAD e.V.), informeerde over de complexe dialectiek van het “Imrali-systeem” en de dimensies van isolatie op het eiland. Şakar legde uit dat Öcalan en zijn medegevangenen volledig zijn beroofd van hun rechten. Hij merkte op dat alleen al het bestaan van een gevangeniseiland, speciaal ontworpen voor Ocalan in zijn huidige vorm en waartoe advocaten jarenlang de toegang is ontzegd, een schrijnend voorbeeld is van begrip voor het ontbreken van gerechtelijke rechten op Imrali. Şakar wijdde zich in de eerste plaats aan de kwestie van “incommunicado” opsluiting. Dit is een Spaanse juridische term die voortkomt uit de marteling en isolatie van “terroristische verdachten” in Spanje en heeft herhaaldelijk geleid tot de veroordeling van het land door het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM).
Verslag van de reis naar Turkije door de “International Delegation against Isolation”
De conferentie werd afgesloten met een bijdrage van Raphaël Roux en Caroline Isabella Aubry. Beide advocaten behoren tot de “International Delegation against Isolation” (Internationale Delegatie tegen Isolatie), die onlangs een reis naar Turkije ondernam en een verklaring aankondigde waarin de afwijzing van het martelsysteem op Imrali werd bevestigd en werd opgeroepen tot de afschaffing ervan. In totaal maken 36 advocaten, journalisten en academici uit zeven verschillende landen deel uit van de delegatie. “Imrali is een gebied van politieke en juridische verduistering”, legde de delegatie uit met betrekking tot de gevangenisomstandigheden daar, die niet alleen Öcalan en zijn drie medegevangenen zouden treffen. ,,We moesten beseffen dat het Imrali-systeem in Turkije een bestuursmethode is geworden.” Om de rechtsstaat te kunnen herstellen, is het essentieel dat deze wordt opgeheven.