De Internationalistische Commune van Rojava heeft op 2 november een verklaring uitgebracht over de Wereldwijde Verzetsdag voor Rojava, waardoor duizenden mensen de straat op zijn gegaan in tientallen steden over de hele wereld.
De verklaring luidt als volgt:
“Voor de volkeren in Noord-Syrië, die zich momenteel verzetten tegen een invasie door het Turkse leger en zijn jihadistische volmachten, is de vreugde en hoop die deze demonstraties brachten een van de grootste geschenken waarop men kon hopen. Het herinnert ons eraan dat we niet alleen staan tegen de jihadistische hordes die de Turkse staat stuurt. We groeten alle acties en demonstraties die plaatsvinden in solidariteit met Rojava en sturen onze hartelijke groet aan degenen die de campagnes van # RiseUp4Rojava en #WomenDefendRojava ondersteunen. Het verzet blijft bestaan, net als de revolutie, en vandaag hebben we meer dan ooit solidariteit en steun nodig.
Wanneer je een revolutie start tegen het patriarchaat, de natiestaat en het kapitalisme, kun je natuurlijk niet op andere staten vertrouwen om jou te ondersteunen. We zeiden altijd dat de Koerden ‘geen vrienden dan de bergen’ hebben, maar op 2 november zagen we dat dit niet waar was. De internationale solidariteit waar Rojava getuige van is, is inspirerend; het inspireert ons als internationalisten in Rojava om standvastig te blijven in de barricades van deze revolutie en ons in te zetten voor onze vele verschillende inspanningen hier, omdat we weten dat al onze vele worstelingen verstrengeld zijn.
Vandaag vindt de strijd in Rojava plaats, morgen kan het ergens anders zijn, en door Rojava te verdedigen verdedigen we niet alleen de mensen en de revolutie hier, maar ook de hoop dat een andere wereld mogelijk is.
Internationalisme is een essentiële dimensie in de geschiedenis van revolutionaire bewegingen en Rojava schrijft vandaag een belangrijk hoofdstuk. Van de Eerste Internationale Vereniging van Werknemers tot de Tri-Continentale Conferentie, van de 50.000 van de Internationale Brigades die naar Spanje reisden om het fascisme te bestrijden in 1936, tot de 500.000 Cubaanse revolutionairen die naar Afrika reisden om de dekolonisatiestrijd te ondersteunen, van de solidariteit met de verzet in Vietnam tegen de anti-globaliseringsbewegingen, van het revolutionaire inter-communalisme van de Black Panthers tot de solidariteit met het Palestijnse revolutionaire verzet. Rojava is vandaag erfgoed van deze geschiedenis van internationalisme en het is onze roeping om onze rol daarin te spelen.
Natuurlijk vinden er over de hele wereld andere belangrijke worstelingen plaats. We zien de opstanden in Zuid-Amerika, met grote mobilisatie in Chili, de nieuwe ‘caracoles’ verklaard door de EZLN in Chiapas en het verzet in Colombia, Brazilië, Ecuador en Argentinië. We zien het Catalaanse volk zich verzetten tegen de aanvallen van de Spaanse staat. We zien de massale opstanden plaatsvinden in het Midden-Oosten, zoals in Libanon of Irak, in Soedan en Egypte, en andere volkeren in Afrika op zoek naar alternatieven voor het natiestaatmodel dat koloniale machten hen oplegden. We zien de verzetsbewegingen van India, de Filipijnen, Indonesië en we staan met alle revolutionairen die strijden om een einde te maken aan alle onderdrukking.
Internationalisme in de eenentwintigste eeuw heeft veel kleuren, maar de kleur van de vrouw is zeker degene die het helderst schijnt. Patriarchie is het fundament waarop alle sociale onderdrukking is gebouwd, en de bevrijding van de mentaliteit van de dominante man moet altijd voorop staan in elke revolutionaire strijd. De verdediging van de natuur, zo uitgebuit en misbruikt door het industriële systeem, moet ook op de voorgrond staan, geconfronteerd met de ecologische crisis die het kapitalisme veroorzaakte. Democratie is onze vlag, maar niet de parlementaire democratie die de westerse mogendheden probeerden op te leggen aan de rest van de wereld. We heffen de vlag van de commune, de democratie van lokale raden en volksvergaderingen.
Voor dit alles roepen we op om deze revolutie te verdedigen en er een wieg van te maken voor een wereldwijde democratische moderniteit.”
