Talloze intellectuelen, schrijvers en mensenrechtenactivisten spraken met ANF Nieuwsagentschap en onderstreepten dat de invasie van Rojava door de Turkse staat een schending van het internationale recht is en waarschuwden voor het gevaar van genocide.
Intellectuelen en andere persoonlijkheden zeiden dat de revolutie van Rojava de hoop was voor de hele wereld, en zeiden dat iedereen de ervaring van Rojava moest verdedigen tegen de bezetting die door de Turkse staat in samenwerking met reactionaire krachten werd gelanceerd.
Terwijl ze verwijzen naar de rol van de VS en westerse landen, roepen de sprekers progressieve mensen op om de Koerden niet alleen te laten.
Hieronder volgen enkele uitspraken van intellectuelen, schrijvers en mensenrechtenactivisten:
Dr. med. Ahmet Djavit An, Cyprus
De Turkse invasie van Noordoost-Syrië (Rojava) lijkt erg op de invasie en bezetting van mijn eigen land, Cyprus, in 1974. Sindsdien wordt het noordelijke deel van ons eiland etnisch gezuiverd van de Grieks-Cyprioten, de demografische structuur is veranderd en de Anatolische kolonisten kregen het staatsburgerschap van een illegale staat, die werd verklaard op het bezette grondgebied. Dit alles is tegen het Verdrag van Genève van 1949 en in strijd met de vele resoluties van de VN.
Sinds 9 oktober 2019 voert hetzelfde land Turkije, dat het op een na grootste leger van de NAVO heeft, een agressieoorlog tegen de bevolking van Rojava, waar voornamelijk Koerdische, maar ook Assyrische, christelijke, Yezidi en Arabische bevolking wonen. Turkije wil dit gebied etnisch reinigen en bij haar neo-Ottomaanse project voegen door het internationale recht te schenden. Ik ben er zeker van dat de VS en het Westen achter al deze criminele en reactionaire plannen zitten.
Ik wil mijn solidariteit met Rojava uitdrukken, waar de afgelopen zes jaar een samenleving met multi-etnische en multi-religieuze co-existentie wordt opgebouwd.
Ik veroordeel ten sterkste de Turkse agressie en de oorlogsmisdaden die door het Turkse leger en zijn jihadistische volmachten gepleegd worden.
Ik hoop voor de bevolking in de regio dat de vrede en vriendschap zo snel mogelijk zal wederkeren.
Prof. Andrej Grubacic, professor & voorzitter afdeling Antropologie en sociale verandering, CIIS-San Francisco, VS
Waarom zouden we Rojava verdedigen? Omdat de democratische revolutie in Rojava een egalitaire, ecologische samenleving heeft geïnspireerd die is gebaseerd op de bevrijding van vrouwen en al het leven. De democratische confederatie is het enige deel van het Midden-Oosten dat daadwerkelijk democratisch is. Ik ben in de regio geweest en heb les gegeven aan de universiteit van Rojava. Ik heb vergaderings, onderwijs- en curriculumcommissies waargenomen, processen van transformatieve rechtvaardigheid en een systeem van direct democratisch bestuur dat naar mijn mening ongeëvenaard is in de wereld. Rojava betekent, letterlijk, de plaats waar de zon ondergaat. Ik vind dit zeer geschikt. Of de zon van de natiestaten, of de zon van de vrijheid van de mensheid staat in het Midden-Oosten op het punt onder te gaan. Het is aan ons om te beslissen wat voor soort wereld we willen: de wereld van staten, de wereld van Trump en Erdogan, of de wereld van de democratische natie, de wereld van Rojava.
Abraham T. Zere, uitvoerend directeur PEN Eritrea in ballingschap, woont in de VS
Op het moment dat extreemrechtse en populistische leiders met hun verdeeldheid onvergelijkbare macht aannemen, worden stemmen van minderheden steeds meer gemuilkorfd. Turkije, onder president Recep Tayyip Erdoğan, is helaas uitgegroeid tot het hoogste toppunt waar een staatsagressie tegen kritisch denken, vrije meningsuiting en de rechten van de minderheden het verst zou kunnen gaan. Aangezien Turkije strijdlustig de basisrechten van Rojava en Noordoost-Syrië aanvalt, is het de plicht van iedereen met een zuiver geweten om solidair te zijn met het volk en de Turkse regering te blijven aandringen om haar positie te heroverwegen.
Nurit Peled-Elhanan, filoloog, professor in taal en onderwijs aan de Hebreeuwse Universiteit van Jeruzalem, Sacharov Prize Laureate 2001, en een mensenrechtenactivist, Israël
Als Joodse vrouw heb ik vaak gedacht wat de wereld van de Shoa heeft geleerd.
En mijn trieste conclusie is dat de wereld heeft geleerd dat je minderheden kunt elimineren, naties kunt uitroeien, etnische bevolkingsgroepen kunt reinigen en dat je geen echte schade zult lijden.
Sinds de Duitsers hebben geprobeerd de Joden, de Roma en andere minderheidsgroepen en etnische groepen uit te roeien, is deze praktijk niet gestopt. De slogan Nooit Meer is door de superkrachten geïnterpreteerd als “Nooit Meer Voor Ons” en niet als “Nooit Meer voor iedereen.” Mensen die getuige zijn geweest van de gruwelijke foto’s en documenten, zijn niet meer medelevend geworden naar de minderheidsgroepen, noch in hun eigen land, noch in de wereld in het algemeen.
De ‘verlichte’ wereld die erbij stond en die de Duitsers hun zin had gegeven, is blijven staan en machtige naties de zwakkere laten elimineren om geen andere reden dan hun herkomst, hun religie of hun etniciteit. Vandaag zijn we getuige van genocide, etnische zuivering en marteling in Kashmere, in Congo, in Sudan en in Palestina om maar een paar ongelukkige landen te noemen. Het lijden van de Koerden blijft onophoudelijk doorgaan onder al hun buren en heersers, worden afgeslacht door de Turken, om geen andere reden dan dat ze Koerden zijn. De democratie die ze hebben weten te vestigen in Rojava staat op het punt uiteen te vallen en geen enkele democratische regering komt te hulp. Integendeel, de grootste ‘democratie’ ter wereld heeft hen verlaten vanwege zijn eigen nauwe en zelfzuchtige belangen die niets te maken hebben met de waarden waar ze trots op zijn: vrijheid, gelijkheid en het recht op zelfbeschikking. Kijkend naar de resultaten van deze overgave en de wreedheid die de Koerden wordt aangedaan, kan ik alleen de grote Holocaust-schrijver Ka-Tzetnik citeren die zei: Auschwitz was een algemene repetitie voor wat de 20ste (en de 21ste) eeuw voor ons in petto heeft.
Attila Vajnai, voorzitter Arbeiderspartij van Hongarije 2006, Boedapest, Hongarije
Leden van verschillende linkse groepen en bewegingen van Hongarije uitten hun solidariteit met het Koerdische volk tijdens het protest tegen het bezoek van Erdogan in Boedapest. We luisterden naar toespraken, maar de belangrijkste activiteit van de deelnemers was de massale mars met vlaggen en protestborden. Mensen kwamen met hun zelfgemaakte tafels. Ik was blij om samen met jonge en niet zo jonge activisten te marcheren. Ik herinnerde me het bekende gezegde: De beste woorden zijn acties.
Ja, solidariteit van mensen zoals de bergen solidair zijn, het verdedigen van onderdrukte Koerdische mensen.
Solidariteit kan sterker zijn als we alle informatie over het leven en de strijd van de mensen van Rojava kunnen delen. Media in onze landen zwijgen en alleen goed georganiseerde acties bieden de mogelijkheid om het gezicht van de oorlog aan het publiek te laten zien. We moeten de ogen van de mensen openen, het is mogelijk om goed opgeleide en geïnformeerde groepen activisten te organiseren. We moeten voor hen lezingen en fora organiseren om mensen uit de Koerdische gemeenschap te ontmoeten.
De leden van de Arbeiderspartij Hongarije 2006 zullen al deze solidariteitsacties ondersteunen.
Gal Kirn, Sloveense politieke theoreticus, TU Dresden, Duitsland
“Tegenwoordig worden de werkende mensen over de hele wereld zelf zwaar aangevallen door militair autoritair neoliberalisme. De situatie is zeer ernstig en draagt bij aan de cultuur van angst en wanhoop. Maar zoals altijd, zelfs in het donkerste uur van de geschiedenis, is en zal er weerstand en opstand zijn, en zal er ook inspiratie en hoop zijn. Als iets en iemand vandaag de dag het waard is om te verdedigen en uit te breiden, is het de gemeente Rojava, een gemeenschap in weerstand, wat zo’n vitaal experiment is op politiek, sociaal, ecologisch gebied.
Rojava is een symbool van een goed functionerend democratisch socialisme, dat vooral vrouwen machtigt, maar ook in het algemeen Koerdisch en andere mensen in de noordelijke regio van Syrië.
Voor iemand die opgegroeid is in Joegoslavië, luidt Rojava en de lange strijd voor Koerdische autonomie / confederalisme / socialisme, de broederschap en de directe link met de partizanenbevrijdingsstrijd onmiddellijk de bel: de Joegoslavische partizanen van gisteren, de Koerdische partizanen vandaag, veel partizanen overal. Laat Rojava geen plaats worden voor een nieuwe nederlaag van de linkse melancholie die zo aanwezig is in de laatste decennia, maar een plaats van overwinning van de onderdrukten. In solidariteit.”
Ian Angus, professor Emeritus, Simon Fraser University, Canada
De invasie van Noord-Syrië door het Turkse leger is een tegenslag voor de Koerdische strijdkrachten die een inspiratie in de regio zijn geweest, zowel vanwege hun interne democratische organisatie en gendergelijkheid als vanwege hun vermogen om ISIS effectief te weerstaan. Het verlaten van de Koerdische democratische beweging door het Westen in haar uur van nood is schandelijk. De Koerdische beweging onderscheidt zich als een belangrijke progressieve kracht in de regio en verdient de solidariteit van progressieve stemmen over de hele wereld.
