- Noord-Koerdistan
Drugs worden door het Turkse regime in de Koerdische provincies gebruikt als speciaal oorlogsmiddel. Mensenrechtendelegaties en maatschappelijke organisaties doen hier al tientallen jaren waarnemingen over, vooral in de provincies Wan (Tr. Van) en Colemêrg (Hakkari). Nu heeft een rapport van het kantoor van de mensenrechtenorganisatie IHD in Colemêrg opnieuw het gebruik van drugs als tegenmiddel bevestigd. Het rapport werd gepresenteerd op een persconferentie bij de IHD in Gever (Yüksekova) door vertegenwoordigers van de balie van Colemêrg, de lokale afdeling van de Advocatenvereniging ÖHD en de mensenrechtenorganisatie.
Het elf pagina’s tellende rapport behandelt de herkomst van drugs, de distributie, de situatie van verslaafden en omwonenden. Tegelijkertijd werd er een veldstudie uitgevoerd en werden bestaande preventiemaatregelen geanalyseerd. Het rapport werd gepresenteerd door Pınar Zengin (IHD).
“Mensen die geen brood kunnen vinden, krijgen drugs van de politie”
Pınar Zengin verklaarde dat uit de gevoerde gesprekken was gebleken dat vooral mensen met een laag of gemiddeld inkomen in de regio drugs gebruikten. Ze citeerde een verklaring over de distributie van drugs uit het rapport: “We zien vaak met onze eigen ogen dat deze mensen de stoffen krijgen van veiligheidstroepen. Dit zijn mensen met wapens aan hun riem en radio’s in hun hand, ze komen in hun burgervoertuigen of Scorpion-pantserwagens, stappen uit op plaatsen waar mensen aan het consumeren zijn, tikken mensen op de schouder, praten met ze en geven ze dan deze stoffen. Terwijl de mensen hier honger lijden en geen brood meer kunnen vinden, voeden ze hen ermee. Iedereen weet dat mensen die verslaafd zijn aan drugs en geen inkomen hebben, over kunnen gaan tot diefstal of zelfs moord.”
“Verslaafden worden ook van buitenaf de stad binnengebracht”
Zengin wees er ook op dat er de laatste tijd veel drugsverslaafden van buitenaf naar Gever zijn gekomen, waardoor er een nieuwe situatie is ontstaan. Bewoners waren van mening dat deze mensen opzettelijk naar het verzetsbolwerk Gever werden gebracht. Dit was bedoeld om de sociale structuur van de stad te veranderen. Dit had sinds 2015 geleid tot een enorme verandering in de omstandigheden in de stad. Het gebruik van alcohol en andere drugs is toegenomen. In 2015 werd het stedelijk verzet voor zelfbestuur in Gever ook brutaal aangevallen met militair geweld.
Drugs als pressiemiddel
Pınar Zengin deed verslag van enkele verklaringen van drugsverslaafden die door de IHD en de onderzoekscommissie waren verzameld. Eén persoon verklaarde: “De politieagenten komen, geven de drugs aan hun mannen en vertrekken. Als ik niet doe wat de agenten zeggen, slaan ze me, nemen ze de drugs van me af en geven ze aan de anderen en nemen ze me mee om me te ondervragen. Of je bent een informant voor de politie of je wordt heel anders behandeld. Ze raken hun eigen mensen niet eens aan. Wat de politie wil van jonge drugsverslaafden zoals ik is dat we problemen veroorzaken, stelen, slaan, slaan en huizen in brand steken.”
In een andere verklaring stond: “Ik heb zes maanden drugs gebruikt. De afgelopen twee maanden ben ik gestopt met de steun van een broer. Ik ben niet behandeld. Je moet het in je hoofd stoppen. Drugsgebruik is meer dan wat je ziet. Niets is wat het lijkt. Je kunt drugs krijgen van mensen van wie je het nooit had verwacht. Het ene moment is het je beste vriend, het volgende moment is het de politie die ze naar je toe brengt, of je vrienden die drugs gebruiken. Tegenwoordig is zelfs de politie bang om drugs te brengen. In de tijd van Süleyman Soylu [voormalig minister van Binnenlandse Zaken] had hij zijn eigen bende. Hun doel was duidelijk. Ze wilden ons hier allemaal vermoorden met dit gif. Soms namen ze vrienden mee naar het politiebureau en haalden ze twee krantenkoppen. Ze noemden het een drugsoperatie en lieten vervolgens iedereen binnen twee uur vrij. Süleyman Soylu hield zijn handen ervan af en nu zijn er nog maar een beperkt aantal politieagenten die drugs distribueren. Nu kun je niet meer herkennen wie wie is. Ze geven je drugs en dwingen je om als informant te werken. Als je dat niet doet, slaan ze je in elkaar, dan geven ze drugs aan een andere vriend waar je bij bent en moet je toekijken. Natuurlijk is het niet alleen de politie die drugs verdeelt, er zijn veel mensen die ermee te maken hebben. Soms geven ze het aan hen en verspreiden ze het en soms komen ze het zelf controleren. Ik heb mezelf gered, ik wens hetzelfde voor de anderen.”
“We wilden niet dat ze lid werden van de partij, nu zijn het drugsverslaafden”
Bewoners maakten de volgende opmerkingen: “Soms komen ze op de binnenplaats van ons huis zitten. Het zijn onze jongeren, we kunnen ze niet wegjagen. Ze doen ons geen kwaad. Ze doen ons geen kwaad, maar zichzelf wel. Natuurlijk zijn we verdrietig, maar we kunnen niets doen. God zal de verantwoordelijken straffen, we weten heel goed wie het zijn. We zien ook de eenheden die hier elke nacht komen. Ze komen en zeggen tegen hen ‘Hé Turkse kinderen, hoe gaat het’. God straffe hen. Zij zijn degenen die van onze kinderen zulke mensen hebben gemaakt. Waar halen ze dit vergif vandaan als de jongeren geen brood te eten hebben? Iedereen met hersens zou eens moeten nadenken. Er is hier geen werk. Hoe kunnen ze dit vergif betalen? Vroeger waren we bang dat onze jongeren iets zou overkomen als ze bij de partij gingen, dat ze ergens vermoord zouden worden, nu zijn alle jongeren die we niet bij de partij wilden, drugsverslaafd geworden. Ik wou dat ze bij de partij waren gebleven.”
“Dit is een schending van het recht op leven”
Pınar Zengin beschreef dit narco-beleid als een “schending van het recht op leven” en wees erop dat het ieders verantwoordelijkheid is om een einde te maken aan het drugsgebruik in Koerdistan: “Het is belangrijk dat mensen samenwerken en een andere omgeving creëren voor hun kinderen en vooral de jeugd. We verwachten dat de politieke structuren in de regio en alle relevante niet-gouvernementele organisaties en natuurlijk de relevante overheidsinstanties actie ondernemen tegen deze narco-politiek. Drugsgebruik moet worden voorkomen.” Ze riep op tot de behandeling van drugsverslaafden en het creëren van werkgelegenheid voor jongeren, terwijl tegelijkertijd het culturele aanbod moet worden uitgebreid.
Bron: ANF