- Rojava/Noord- en Oost-Syrië
Duizenden ontheemde inwoners uit de stad Serê Kaniyê markeren het Offerfeest weg van hun huizen, levend in tenten die symbolen zijn geworden van de voortdurende tragedie sinds de bezetting van hun stad door Turkije in oktober 2019.
Na de bezetting van de steden Serêkaniyê en Girê Spî in Noord- en Oost-Syrië door de Turkse staat en zijn milities in oktober 2019, werden duizenden mensen gedwongen om hun huizen te verlaten en brengen nu Eid al-Adha door ver van hun huizen, levend in tenten.
Terwijl de vreugde van de feestdag in de meeste steden en dorpen voelbaar is, gaan de dagen van Eid voorbij als gewone dagen in de kampen in Hesekê waar de ontheemde inwoners van Serêkaniyê verblijven. De mensen proberen de herinneringen aan hun leven thuis levend te houden en willen dat er een einde komt aan de Turkse bezetting zodat ze veilig kunnen terugkeren.
“We missen het vieren van feestdagen in ons thuisland”
“Het enige wat we willen is terugkeren naar ons land,” vertelde Fatme Hisên, een moeder van vier kinderen, aan ANHA News Agency: “We willen in vrede leven tussen onze eigen mensen, onze familieleden. Toen we nog thuis waren, bereidden we ons voor op de vakantie, ontvingen we familieleden en buren. Er was vreugde in onze huizen. Nu kan dat niet meer. Vakantiedagen voelen voor ons als elke andere dag. Onze kinderen voelen de opwinding van de vakantie niet.”
“Er is geen echt feest in tenten”
Şemse Xalid, uit het dorp Menacîr in Serêkaniyê, herinnerde zich vakanties uit het verleden en vertelde aan persbureau ANHA: “Toen we thuis waren, begonnen we dagen voor de vakantie met de voorbereidingen. We kookten vakantiemaaltijden en kleedden onze kinderen in nieuwe kleren. Op de ochtend van de feestdag bezochten we begraafplaatsen. Daarna begroetten we familie, vrienden en buren. Dat waren de beste tijden van mijn leven. Ze zijn onvergetelijk. Maar nu is er geen vakantiegevoel. We worstelen met stof, vuil en extreme hitte onder deze tenten. Sommige families vieren geen feest, niet om financiële redenen, maar omdat ze de hoop hebben verloren. We hebben een kleine maar eervolle droom: we willen dat de Turkse bezetter en zijn milities ons land verlaten en dat we veilig kunnen terugkeren.”
“We willen een eervolle terugkeer”
Mecid Silêman zei dat ze alles zijn kwijtgeraakt toen de Turkse staat en zijn milities hun land bezetten: “Vroeger leefden we veilig in onze huizen. We vieren onze feestdagen met enthousiasme, maar nu we ontheemd zijn, hebben feestdagen geen betekenis meer. Het leven in tenten is erg zwaar. In de zomer worden de tenten ondraaglijk door de hitte en in de winter staan ze vaak onder water. De diensten die worden aangeboden om aan de behoeften van de ontheemden te voldoen, zijn niet toereikend. Onze enige wens is om op een eervolle manier terug te keren naar ons land.”
Bron: ANHA