- Zuid-Koerdistan
Amed Malazgirt, commandant van het hoofdkwartier van het Volksverdedigingscentrum (HSM), beoordeelde de huidige ontwikkelingen van de Turkse invasieoorlog tegen de door guerrilla bezette Medya-verdedigingszones in Zuid-Koerdistan (Noord-Irak).
Malazgirt wees erop dat de guerrillastrijders strijden tegen een vijand die alle mogelijkheden en grote steun van buitenaf heeft, en vervolgde: “We hebben nooit gezegd dat de vijand niet kan oprukken, maar ze kunnen nergens komen zonder een hoge prijs te betalen. Elke stap heeft een prijs. Hoe langer de oorlog duurt, hoe hoger de prijs zal worden.”
‘Technologie en soldaten falen tegen de guerrilla’s’
In een interview met ANF Nieuwsagentschap beschreef Malazgirt de ontwikkelingen van de afgelopen drie maanden. Hij meldde dat de aanvallen op 14 april begonnen met bombardementen door 55 vliegtuigen en bewapende drones, raketvuur en zware artillerie. Op 17 april werd een grondaanval gelanceerd. Sindsdien is de oorlog met volle intensiteit doorgegaan in de regio’s Zap, Avaşîn en Metîna. Gedurende deze drie maanden hebben de guerrilla’s herhaaldelijk de zwaarste verliezen toegebracht aan het Turkse leger, ondanks de moeilijke omstandigheden, zei Malazgirt en vervolgde: “De vijand leed zware verliezen en zware klappen op elke heuvel en in elk gebied waar ze een voet op de grond zetten. Er woedt nog steeds een hevige strijd in Zap, Avaşîn en Metîna. Echter, de getrainde speciale troepen, alle professionele strijdkrachten en de modernste technologie die door de NAVO wordt geleverd, falen tegen de guerrilla’s. Dus nu zijn Koerdische verraders en collaborateurs, zogenaamde dorpswachten, in de oorlog gebracht.”
Malazgirt wees ook op het gebruik van jihadistische huurlingen uit Syrië die naar de bergen werden gebracht. Desalniettemin, zei hij, heeft de Turkse staat zware nederlagen geleden, en daarom neemt het zijn toevlucht tot chemische wapens, fosforbommen en andere verboden strijdmiddelen.
‘Turkije staat niet alleen in deze oorlog’
Malazgirt merkte op dat Turkije niet de enige is in deze oorlog: “Op de recente NAVO-top werd duidelijk dat het een internationaal concept is tegen het Koerdische volk. Het versterkte isolement van Rêber Apo [Abdullah Öcalan], de marteling van de vrienden en patriotten die zich verzetten in de gevangenissen, de politieke vernietigingsoperaties (arrestaties tegen het maatschappelijk middenveld), de pogingen om de vrije media het zwijgen op te leggen maken deel uit van een liquidatiestrategie.Deze feiten tonen aan dat de internationale machten groen licht hebben gegeven aan de huurlingen van Erdoğan en Devlet Bahçelis (MHP-leider) en hebben de weg vrijgemaakt voor allerlei soorten misdaden tegen de menselijkheid.”
Malazgirt wees op de speciale oorlogsmethoden van het Turkse leger en meldde dat beelden van lichamen van gesneuvelde guerrillastrijders die met bijlen en messen werden verminkt, op Turkse staatszenders zijn verspreid. Hij riep op om dit criminele beleid door de media aan het licht te brengen: “Deze kwestie moet permanent op de agenda worden gehouden. We worden hier geconfronteerd met een situatie waarin de Turkse staat niet eens om de lijken van zijn eigen soldaten geeft, maar ze in ravijnen gooit en er bommen op laat vallen. Dit zijn misdaden tegen de menselijkheid, maar de internationale mogendheden negeren dit feit en doen er zelfs aan mee.”
De situatie in de gevechtszones
In een bericht over de situatie in de oorlogsgebieden in Zuid-Koerdistan verklaarde Malazgirt dat het Turkse leger de invasie begon in het oosten van de Zap-regio, maar daar onder enorme druk kwam te staan en zich moest hergroeperen. Ten aanzien van verdere ontwikkelingen verklaarde de commandant:
“De bezettingstroepen breidden vervolgens hun aanval uit naar het westen van Girê Hekarî en Zap. Aan het front van Şehîd Şahîn werden zeer zware klappen uitgedeeld aan de vijand onder leiding van Bager en Avzem. De lichamen van de soldaten werden achtergelaten bij de verzetstunnels en de guerrilla’s namen materiaal in beslag. Alle pogingen van de vijand om de tunnels binnen te gaan werden gedwarsboomd. Toen de vijand er niet in slaagde resultaten te behalen door tientallen keren chemische wapens te gebruiken, werden zeer zware ontploffingen uitgevoerd. Dit was bedoeld om de wil van de Şehîd Şahîn-strijders te breken die bereid waren offers te brengen.
Bij Girê Cehennem stuitten de special forces met hun moderne technologie, veel geprezen door de Turkse staat, op weerstand van een groep guerrillastrijders. De guerrilla’s kwamen in actie tegen deze eenheden en boekten grote successen door effectieve, creatieve acties.
In het gebied van Çiyareş werden de soldaten die tot ver in het terrein waren opgerukt, zwaar getroffen door guerrillastrijders. In Şikefta Birîndara en Karker boden de kameraden drie maanden lang groot verzet en neutraliseerden ze de moorddadige aanvallen van de vijand. Ondanks het gebruik van allerlei verboden wapens kon de vijand geen succes boeken. Nu proberen ze Şikefta Birîndara binnen te komen met gepantserde graafmachines en voertuigen.
In het verzetsgebied van Werxelê strijden de guerrilla’s al drie maanden onder de moeilijkste omstandigheden tegen de Turkse binnenvallende troepen. Hoewel de vijand alle onmenselijke methoden gebruikt tegen de oorlogstunnels, zoals gifgas, enorme explosies, brandende banden bij de ingang, enz., blijven de kameraden in Werxelê zich verzetten en voeren ze acties uit tegen de vijand die de tunnels probeert binnen te gaan. Daarbij wordt vaak militair materieel in beslag genomen. 90 dagen lang heeft de vijand tevergeefs geprobeerd deze berg met alle middelen te veroveren.
Toen de vijand zich in de richting van het Çemço-gebied keerde, deelden de kameraden hun enorme klappen uit en vernietigden enkele van hun gepantserde voertuigen. Sinds het begin van de oorlog vinden er in dit gebied gevechten plaats.
Tijdens de aanvallen op Koker maakte de vijand gebruik van gifgas. In de regio vonden hevige één op één gevechten plaats. Daarbij werd de vijand tientallen keren hard geraakt en afgeslagen. Nu proberen ze hun succes te garanderen met thermobare wapens.”
Gevechten in het westen van de Zap-regio
Terwijl er aan de ene kant tunneloorlog is, spelen de mobiele eenheden van de guerrilla’s ook een zeer belangrijke rol in het verzet, zei Malazgirt: “De vijand dacht dat ze in korte tijd zouden slagen. Ze breidden hun aanvallen uit naar het westen van de Zap-regio om zich toch als succesvol te presenteren. Ze leden echter zware verliezen op alle heuvels in het westen van de Zap. Sommige lichamen liggen nog steeds op de kliffen.”
Lichamen van soldaten in guerrillagebied
Malazgirt meldde verder dat de lichamen van enkele soldaten in handen zijn van de guerrillastrijders. Hij vervolgde: “We hebben nooit gezegd dat de vijand niet kan oprukken, maar ze kunnen nergens komen zonder een hoge prijs te betalen. Dit is een staat die grote steun van buitenaf krijgt. Maar ze zullen nergens komen zonder opoffering. Elke stap die ze zetten hoe langer de oorlog duurt, hoe hoger de prijs zal worden.
“De guerrilla’s zijn overal”
Waardevolle kameraden zijn gevallen in deze oorlog. Ze streden in de geest van het verzet van 14 juli en in de lijn van Zîlan. De vijand heeft misschien enkele plaatsen bereikt, maar het verzet zal doorgaan. De guerrilla’s zijn overal. Op de bergen, in de steden, op straat, overal zal het verzet blijven groeien. Dit is een noodzaak die voortkomt uit onze gehechtheid aan de martelaren.”