Het perscentrum van het hoofdkwartier van de Volksverdedigingskrachten (HSM-BIM) heeft een gedetailleerde verklaring afgegeven over de bezettingsaanval op de regio Gare en het guerrilla-verzet in de Koerdische Autonome Regio (Noord-Irak).
“De aanval van de kolonialistische Turkse staatstroepen op 10 februari is na vier dagen in de vroege ochtend van 14 februari gestopt. Deze aanval uitgevoerd door het AKP / MHP / Ergenekon-regime had duidelijk een aantal serieuze politieke en militaire doelen. We achten het op dit moment niet nodig om in te gaan op het politieke doel van deze alomvattende aanval, maar vanuit militair oogpunt vertoont de aanval bepaalde nieuwigheden in omvang en inhoud.
“Aanval was bedoeld voor vernietiging”
Het fascistische regime bevindt zich in een moeilijke positie en wilde politieke punten scoren met deze op geavanceerde technologie gebaseerde operatie. Daarom zijn bij de planning van de aanval risico’s ingecalculeerd. Tijdens het intensieve bombardement van de hele Gare-regio, dat vier dagen duurde, wilde het Turkse leger een permanente voet aan de grond krijgen in het gebied en tegelijkertijd de gevangenen die bij ons waren in handen krijgen. Het is duidelijk dat deze operationele aanval werd uitgevoerd in de wetenschap dat niemand het zou overleven. De aanval was zeker niet bedoeld om de gevangenen te bevrijden, maar om ze te vernietigen. Bovendien is het zeker dat een permanente inzet in een strategisch belangrijke perimeter in Gare was gepland als het leger de beoogde locaties in de eerste opmars had kunnen behouden zoals gepland. Voor Tayyip Erdoğan en Bahçeli was de belangrijkste reden voor de operatie om hun vermeende succesverhalen als realiteit te presenteren en zo de levensduur van hun regime te verlengen. Daarom had de aanval voor hen een strategische betekenis. Het was gepland en uitgevoerd op het hoogste niveau en georganiseerd in de vorm van een speciale aanval. De aanvalsoperatie was gepland met de kennis -en op een bepaald level met de steun- van de krachten die het getroffen gebied domineren, en was gericht op een absoluut resultaat.
“Verwoestende tegenstand jegens de vijand”
De guerrillastrijders onder leiding van de heldhaftige commandant Şoreş Beytüşşebap hebben maandenlang in de meest hardnekkige vorm gereageerd op het plan van de vijand. Bij de eerste stap kreeg de vijand een zware slag te verduren. De Turkse staat wilde zijn doel bereiken door het hele gebied te bombarderen met meer dan veertig straaljagers vergezeld van gewapende en ongewapende drones. Deze aanval werd teniet gedaan door onze guerrilla-troepen in Gare met de apoïstische onzelfzuchtige geestkracht, met groot meesterschap, met tactische creativiteit en de juiste manier van manouvreren. Op basis hiervan zijn op de directe contactpunten zware slagen toegebracht aan de vijand. In nadelige omstandigheden voor de guerrillastrijders zoals een open terrein zonder enige dekking, heeft de nieuwe manier van stijden, gebaseerd op professionele kleine groepen, geleid tot een duidelijk succes. Zoals eerder opgemerkt in het Heftanîn-verzet (Cenga Heftanînê), zijn de aanvallen van de vijand op basis van inlichtingeninformatie en technologie niet succesvol geweest vanwege de nieuwe technieken van de guerrilla en de juiste manoeuvreerbaarheid. Op deze basis is het mogelijk geweest om verpletterende slagen toe te brengen.
“Zes doden ter verdediging van de gevangenen”
Tijdens de belegering van het kamp in het dorp Siyanê, waar zich gevangenen bevonden, werd aan de ene kant voorkomen dat de fascistische bezettingsmacht zich in het gebied verspreidde. Aan de andere kant waren de troepen die het kamp belegerden zelf omsingeld en geïmmobiliseerd. Het Turkse leger kon deze troepen alleen verdedigen door middel van intensieve luchtaanvallen. Het kamp met de gevangenen werd aanvankelijk intensief vanuit de lucht aangevallen. Als resultaat van de pogingen van de vijand om het kamp vanaf de grond binnen te dringen, deed zich een fysieke gevechtssituatie voor die zich uitbreidde naar het binnenste gedeelte van het kamp. Niemand kan beweren dat de gevangenen hadden kunnen overleven in deze gevechtssituatie die dagenlang duurde. Om de gevangenen te verdedigen streden zes van onze metgezellen tot de dood. Als gevolg hiervan stierven twaalf gevangenen van de Turkse veiligheidstroepen en een tijdelijke gedetineerde uit Zuid-Koerdistan.
“De doden werden in het hoofd geschoten”
Nadat twee mensen op de vierde dag in handen van de vijand vielen op een manier die ons nog niet duidelijk is, viel het Turkse kolonialistische leger het kamp op krijgshaftige wijze aan met gifgas. Op dit punt heeft het een duidelijk laffe houding laten zien, die om resultaten te boeken niet is gebaseerd op een gevecht op eigen kracht, maar op het gebruik van technologie en gifgas. Blijkbaar werden na het gebruik van gifgas de mensen die binnen waren omgekomen met schoten in het hoofd ‘geëxecuteerd’. De Turkse staat had een grote nederlaag geleden op het slagveld en kon het kamp niet alleenbinnendringen. Dat lukte alleen met de informatie van de mensen die het had gevangengenomen en met smerige methoden.
“De nederlaag in Gare is het begin van het einde”
De Turkse staat moet het feit erkennen dat het niet terugschrikt om zelfs zijn eigen volk op wrede wijze te doden en hen te gebruiken om zijn eigen realiteit te verhullen en zijn prestiges te redden. De vertegenwoordigers van deze fascistische denkwijze, die op deze manier de kinderen van het volk verspillen om hun macht te behouden, kunnen doen wat ze willen, maar zullen de weg uit het diepe gat waarin ze zijn gevallen niet vinden. De brute militaire aanval waarmee het AKP / MHP-regime zichzelf aan de macht wilde houden en die uitsluitend op oorlogstechnologie was gebaseerd, heeft in Gare een totale nederlaag geleden.
Voor het fascistische regime, dat zichzelf altijd als succesvol presenteert en daarmee de samenleving bedriegt, toont de nederlaag in Gare aan dat het einde niet ver weg is. Het AKP / MHP-regime heeft geen van zijn doelen bereikt in de vierdaagse oorlog in Gare. Het is door de guerrilla’s verijdeld en verslagen. Net zoals de nederlaag in Zap in februari 2008 het begin was van het verlies van de suprematie van het leger, zo betekent de nederlaag in Gare in februari 2021 het begin van het einde van het fascistische regime.
“Vijandelijke verliezen: minstens 37 doden”
Tijdens de vier dagen van oorlog in Gare hebben onze troepen met duidelijke zekerheid 37 verliezen van het Turkse leger vastgesteld. Bovendien zijn er ook tientallen gewonden gezien. Aangezien sommige van onze eenheden stierven voordat ze hun oorlogsrapport konden verzenden, is het genoemde aantal niet de totale omvang van de vijandelijke verliezen. Er wordt aangenomen dat de vijand nog grotere verliezen lijdt. Het gegeven cijfer is alleen van die gevallen die met zekerheid zijn bevestigd. Bovendien werden twee Sikorsky-helikopters geraakt door onze troepen. Ze stortten niet neer, maar moesten het gebied verlaten.
“15 guerrilla-slachtoffers”
In deze oorlog vielen zes van onze vrienden onder het bevel van Heval Şoreş, die het kamp met de gevangenen beschermden in heroïsch verzet. Vijf andere vrienden kwamen op verschillende tijdstippen om het leven tijdens de aanvallen op de vijandelijke troepen. Drie van onze vrienden kwamen tijdens de ontsnapping van de vijand buiten het operatiegebied om terwijl ze onderweg waren naar een taak. Een vriend kwam tijdens een luchtaanval in zijn positie om het leven. Tijdens de vierdaagse operatie stierven 15 van onze vrienden in hun heroïsche strijd. Twee personen vielen in handen van de vijand. De persoonlijke gegevens van de martelaren zullen de komende dagen worden gepubliceerd.
“Namen van de omgekomen gevangenen”
De gevangengenomen soldaten, politieagenten en MIT-leden die stierven in de gevechtssituatie zijn Adıl Kabaklı, Aydın Köse, Hüseyin Sarı, Mevlüt Kahveci, Muhammed Salih Kanca, Müslüm Altıntaş, Sedat Sorgun, Sedat Yabalak, Semih Özmitcın Köse, Süleyman Sungur, Üleyman en Sungur. Vedat Kaya. Bovendien kwam ook Cotyar Muhsin uit Duhok, die tijdelijk werd gearresteerd, om het leven bij de aanval.
We bieden onze condoleances aan aan de families van de gevangenen en arrestanten die zijn omgekomen bij de aanval door het fascistische AKP / MHP-regime. De volkeren van Turkije en onze mensen zouden moeten weten dat we deze gevangenen zes jaar lang hebben beschermd en hebben geprobeerd ze tot het einde te verdedigen. Wij zijn niet verantwoordelijk voor hun lot, maar de vertegenwoordigers van het AKP / MHP-regime die deze aanval hebben gepland en uitgevoerd en zij zullen zichzelf moeten verantwoorden.
“Overwinning behaald dankzij de martelaren”
Als eindresultaat kunnen we zeggen dat het verzet in Gare een groot en historisch verzet was tegen moderne technologie en de wil en creativiteit bewees van de militanten die waren uitgerust met de apoïstische ideologie. In de persoon van Heval Şoreş als commandant van dit grote verzet in een historisch belangrijke tijd, gedenken we al onze heroïsche martelaren. We betuigen onze condoleances aan hun familieleden, aan alle patriottische mensen van Koerdistan en aan de vrienden van ons volk. Dit grote verzet was het werk van onze dappere martelaren. Wij zijn hen veel dank verschuldigd voor het behaalde resultaat. Met hun strijd hebben ze laten zien hoe de overwinning behaald kan worden. Als fakkels van de overwinning zullen ze altijd voortleven in onze strijd.”
