Besê Hozat, medevoorzitter van de Uitvoerende Raad van de Unei van Koerdische gemeenschappen (KCK), sprak in een intervieuw gepubliceerd door ANF Nieuwsagentschap over de moord op Hamasleider Ismail Haniyeh in Iran en de rol van de Turkse geheime diensten daarin.
Het interview luidt als volgt;
De moord op Hamasleider Ismail Haniyeh in Teheran en de aanslag op een hooggeplaatste commandant van Hezbollah hebben het risico van een regionale oorlog opnieuw op de agenda gezet. Is zo’n oorlog mogelijk en waarom wil vooral Turkije deze oorlog zo graag?
Het antwoord op de vraag waarom de Turkse regering deze oorlog wil, moge duidelijk zijn. De Turkse staat voert een beleid van genocide op de Koerden. Het voert ook een hegemoniaal beleid en een expansionistische, neo-Ottomaanse strategie in de regio. Welnu, als de oorlog zich uitbreidt in de regio, als de huidige oorlog verder gaat dan Gaza en Israël, als hij zich uitbreidt naar Libanon, als hij zich uitbreidt van Libanon naar Syrië, als hij geleidelijk verandert in een Israëlisch-Iraanse oorlog, dan zal de alliantie van AKP-MHP, Ergenekon en ISIS daar natuurlijk van profiteren, omdat ze in zo’n oorlog veel mogelijkheden en kansen voor zichzelf zien. Door zo’n chaos als rechtvaardiging te gebruiken, zou deze alliantie haar expansionistische, neo-Ottomaanse beleid voortzetten waar ze maar wilde, zonder grenzen, en zou ze zo ver gaan als ze maar kon. Daarom willen ze dat deze oorlog zich uitbreidt, vooral om uit te draaien op een oorlog tussen Iran en Israël, en daar kijken ze naar uit.
Sinds de dood van Haniyeh zenden de regerende media om de dag oorlogsuitzendingen uit. In al deze uitzendingen provoceren ze altijd Iran en Israël. Ze zien dit in hun voordeel, want dit fascistische AKP-MHP regime voedt zich met oorlog, chaos en genocide op de volkeren. Zo overleeft het. Het heeft zo’n oorlog hard nodig om zijn macht te behouden, terwijl het al op instorten staat. Zowel om de Koerdische genocidepolitiek tot een einde te brengen als, zoals we zeiden, om de grenzen van Misak-i Milli te bereiken en hegemonie over Irak en Syrië te vestigen. Er zijn andere plaatsen, zoals Libië, waar het al naartoe is gegaan. Ze voeren een algemeen hegemoniaal beleid in de regio. Hun inschatting van de situatie is dat als er een gevecht zou uitbreken tussen Israël en Iran, beide verzwakt uit de strijd zouden komen, terwijl ze zelf aan macht zouden winnen. Daarom willen ze met dit expansionistische beleid de genocide op de Koerden beëindigen en de eerste hegemoniale macht in de regio worden. Met deze berekening lokken ze deze oorlog uit.
Onlangs evalueerde kameraad Abbas ook de moord op Haniyeh. Hij zei dat omdat Turkije deze oorlog zo graag wil, de Turkse inlichtingendienst (MIT) en de staat een beslissende rol speelden bij de moord. De Turkse staat wil deze oorlog heel graag; daarom wilde het de moord op Haniyeh echt tot een aanleiding maken, en dat is tot op zekere hoogte gelukt. Het is een feit dat de Turkse inlichtingendienst een rol speelde, maar niet alleen zij; het lijkt erop dat deze aanslag een gezamenlijk plan was van de Mossad, de CIA en het MIT. Deze drie krachten speelden een rol bij de moord op Haniyeh. Het is bekend dat de Mossad sterk en georganiseerd is in Iran. Er zijn veel mensen die door de Mossad worden gerekruteerd. De CIA is hetzelfde. Ook het MIT heeft zich serieus georganiseerd in Iran, vooral de laatste jaren. De Turkse staat bereidt zich voor op een mogelijke oorlog tussen Iran en Israël of een mogelijke burgeroorlog in Iran. Het verwacht en wil dit. Daarom wordt aangenomen dat deze drie inlichtingenorganisaties een rol hebben gespeeld bij deze aanval. Iran bevindt zich nu in een moeilijke situatie en er zijn serieuze interne discussies.
Er is constante sociale woede, er is verzet en er is economische ineenstorting. Aangezien Israël misbruik maakt van deze zwakke situatie in Iran, is de Mossad hier hoogstwaarschijnlijk ook bij betrokken en de VS staat ook openlijk achter Israël. Zij steunen deze aanvallen. De CIA en de Mossad zijn partners bij veel aanslagen en ook het MIT is erbij betrokken. De Turkse staat zit al te wachten op een oorlog tussen Iran en Israël. Het doet er alles aan om Iran verder te verzwakken, af te knijpen en concessies af te dwingen. Het heeft zelfs een explosie veroorzaakt in Iran via ISIS. Waar deze drie inlichtingenorganisaties aan werken is de verspreiding van de oorlog in de regio. De transformatie van deze oorlog in een Israëlisch-Iraanse oorlog wordt al lange tijd besproken, zelfs in termen van Libanon. Er is besproken dat de oorlog zich ook naar Libanon zal verspreiden. De geleidelijke verspreiding van deze oorlog is een zeer slechte situatie voor de samenleving in het Midden-Oosten en voor de volkeren.
Volkeren lijden enorm onder zulke bloedige oorlogen, slachtpartijen en genocide-oorlogen. Samenlevingen lijden zwaar en vooral vrouwen lijden zwaar. Dit is in het voordeel van de heersers, de hegemoniale machten. Het is in het voordeel van de genocidale kolonialistische machten. In dit opzicht zijn wij tegen alle soorten oorlog. We strijden al meer dan vijftig jaar tegen de genocidale oorlog van de Turkse staat. Israël voert op dit moment dezelfde genocide op het Palestijnse volk als de Turkse staat op het Koerdische volk.
Wij verzetten ons hier met kracht tegen. De wijze van strijd die organisaties als Hamas voeren namens de Palestijnen geeft geen uitdrukking aan de belangen van het Palestijnse volk. In plaats daarvan brengt het grote schade toe aan het volk. De oorlog in deze regio die gebaseerd is op nationalisme, religie en sektarisme is niet in het voordeel van de volkeren, maar brengt hen schade toe. Dit is het meest wrede aspect van de natiestaat. Natiestaten zijn uniformistisch en fascistisch. De Turkse staat is bijvoorbeeld een racistische nationalistische staat en Israël is niet anders. Dit systeem van natiestaten heeft de volkeren niets gebracht behalve lijden en genocide.
Er zijn zeer waardevolle oplossingsprojecten die Rêber Apo [Abdullah Öcalan] heeft ontwikkeld voor de mensheid, niet alleen voor de regio maar voor de volkeren van de wereld, tegen de verwoesting die is veroorzaakt door deze Derde Wereldoorlog die sinds de jaren ’90 in het Midden-Oosten woedt. Er is het paradigma van de Democratische Natie: het gelijkwaardige, vrije en democratische samenleven van alle volkeren, alle culturen en alle overtuigingen, gebaseerd op het democratische confederale systeem. Daarin kan iedereen zich naar eigen goeddunken organiseren en dienovereenkomstig besturen, terwijl hij tegelijkertijd confederaal verweven is met alle anderen.
Dit is de enige oplossing voor de chaos en de oorlog in de regio. Het systeem van de natiestaat is de vijand van het volk, de samenleving en de vrouwen. Maar het systeem van een democratische natie is het systeem van volkeren, vrouwen, geloofsovertuigingen en allerlei culturele gemeenschappen. Dit toont aan hoe belangrijk en waardevol de ideeën en het paradigma van Rêber Apo zijn en hoe groot de nood is. De oplossing ligt voor het grijpen. Op dit moment is er sprake van een wurgsituatie. Iedereen snijdt elkaar de keel door en verscheurt elkaar. Het is verschrikkelijk. De dood van mensen is heel gewoon geworden. Bloedbaden zijn heel gewoon geworden. Elke dag worden er ergens honderden mensen vermoord en afgeslacht. Duizenden, tienduizenden worden verminkt. Miljoenen zijn getraumatiseerd. Dit is een verschrikkelijke realiteit. Dit zijn allemaal de gevolgen van die wrede fascistische natiestaten en het systeem van kapitalistische moderniteit.
Dit betekent dat het verzetsfront van de volkeren moet worden versterkt en uitgebreid. Het lot van het Midden-Oosten hangt af van het succes van deze strijd die we voeren. Het lot van de samenleving en de volkeren in het Midden-Oosten, het lot van de vrouwen, hangt af van het succes van deze strijd, want dit is niet alleen een vrijheidsstrijd voor Koerdistan. Dit is de strijd voor een democratisch Midden-Oosten.
Op 12 juni 2019, toen Rêber Apo [Abdullah Ocalan] zijn advocaten ontmoette, zei hij iets heel belangrijks. Hij evalueerde en bekritiseerde de genocidepolitiek van de Turkse staat en gaf waarschuwingen. Hij zei dat als er geen Koerden in Mesopotamië waren, er geen Turken in Anatolië zouden zijn. Als je de Koerden vernietigt, kun je de Turken niet in leven houden. Je kunt geen Turk creëren zonder Koerd. Dit is een historische waarheid. Nu probeert de Turkse staat het Turks-zijn te verspreiden door de Koerdische genocide, de grenzen van Turkije uit te breiden en een expansionistisch beleid te voeren. Maar de Turkse staat zou zich bewust moeten zijn van deze historische waarheid. Het zal begraven worden onder hetzelfde beleid en dezelfde strategie die het voert. Die strategie en dat beleid zullen zijn grafsteen zijn. Zo kan het de Turken niet in leven houden.
Nu zeggen sommige mensen dat Rêber Apo een oplossing wil, maar dat de beweging dit zou verhinderen. Natuurlijk wil Rêber Apo een oplossing, daar wijst hij altijd op. Toen Rêber Apo op 12 juni 2019 een ontmoeting had met zijn advocaten, zei hij: “Ik ben nu verder dan in 2013 wat een oplossing betreft. Maar ik ben op zoek naar een gesprekspartner.” De Turkse staat is echter niet op zoek naar onderhandelingen of een democratisch oplossingsproces; het heeft gekozen voor een beleid van genocide. Het is een weg van vernietiging en genocide tegen de Koerden. Maar zoals Rêber Apo al zei, is het niet nodig om te praten over de uitvoering van dit plan, ze zullen zichzelf erin begraven. Dit pad kan hen alleen maar naar hun eigen graf leiden.
Bron: ANF