Besê Hozat, medevoorzitter van de Uitvoerende Raad van de Koerdische Gemeenschap Unie (KCK), sprak met Medya Haber TV over de huidige gebeurtenissen in de context van de Derde Wereldoorlog, die zijn huidige centrum vindt in Syrië in het Midden-Oosten. Hozat sprak over verschillende andere onderwerpen, waarbij hij enerzijds het genocidale beleid van de fascistische Turkse regering aan de kaak stelde en anderzijds sprak over de noodzaak van verzet en zelfbestuur van de volkeren. Hieronder staat het eerste deel van het uitgebreide interview met Hozat.
Momenteel wordt de regio geconfronteerd met voortdurende veranderingen en ontwikkelen zich dagelijks nieuwe realiteiten. Het Midden-Oosten is het centrum van de Derde Wereldoorlog, en na Palestina en Libanon heeft de oorlog nu nieuwe intensiteit gekregen in Syrië. De HTS en andere bendes van de onderdrukkende Turkse staat hebben Aleppo aangevallen. Deze aanvallen vinden op dit moment nog steeds plaats. Er rijzen veel vragen: Wat is de huidige algemene situatie in Syrië? Wie zijn de krachten achter deze nieuwe aanval? Wat is de Amerikaanse en Russische aanpak van deze ontwikkelingen? De lijst met vragen kan zeker nog langer en langer worden, maar ik wil er één centraal stellen: Wat is de noodzakelijke houding van het Koerdische volk, evenals die van de andere volkeren van de regio en hun zelfverdedigingskrachten die het begrip van de democratische natie volgen en zich dienovereenkomstig verenigen, met het oog op de situatie in Syrië?
Er is een grote oorlog gaande en Syrië is echt het centrum geworden van de Derde Wereldoorlog in het Midden-Oosten. Het begon met de bezetting van Aleppo en nu heeft het zich verspreid. De bendes staan ook op het punt om Hama in te nemen en beweren dat ze zullen oprukken naar Homs en Damascus. Aan de andere kant worden bendes gemobiliseerd door Turkije, niet alleen daar, maar ook in Noordoost-Syrië. De Turkse staat voert momenteel een plan uit om Noord- en Oost-Syrië aan te vallen. Men moet zich bewust zijn van de realiteit dat Turkije sinds 2011 de belangrijkste speler is in deze oorlog in Syrië. Het speelde een zeer beslissende rol bij het uitbreken van de burgeroorlog. Het nam het voortouw in het organiseren van vele bendes, tienduizenden huurlingen. Turkije is het centrale hoofdkwartier van de bendes geworden. Het traint, rust uit, levert allerlei soorten logistiek en munitie en voert het bevel over de bendes. Het doet dit al jaren. Het ontwikkelde ook een alliantie met ISIS en zorgde ervoor dat deze Rojava en in het bijzonder Kobane aanviel. Die oorlog werd gecoördineerd door Turkse generaals samen met ISIS.
Op dit moment coördineren ook de Turkse staat en het Turkse leger deze oorlog. Samen met al-Nusra en de zogenaamde FSA is het commando- en controlecentrum van deze oorlog in Syrië de Turkse staat zelf, het Turkse leger zelf. Turkse generaals coördineren deze oorlog. Dit moet heel duidelijk gezegd worden. Het zijn de Turkse generaals die de strijd om Aleppo en de oorlog in andere regio’s coördineren en leiden. Al vier of vijf jaar voeren ze samen een grote vernietigingsoorlog in de Medya Defense Zones (guerrillagebieden in het noorden van Irak). Ze kwamen en stortten neer in deze oorlog. Ze raakten opgesloten op de plaatsen waar ze binnenkwamen. De ontwikkelingen in de regio zijn ook versneld. Nu hebben ze hun aandacht op Syrië gericht om effectiever in Syrië te kunnen interveniëren. Er moet niet gezegd worden dat al-Nusra vecht, of dat de bendes die gelieerd zijn aan Turkije vechten; het is het Turkse leger dat vecht in Syrië. De bendes zelf zijn paramilitaire troepen die gelieerd zijn aan het Turkse leger. Het is een tak van de Turkse staat, een militietak. En het heeft grote verwoesting aangericht in Syrië en zet deze verwoesting momenteel voort. Omdat Turkije buiten de balans is gehouden, buiten de vergelijking is gehouden in de reorganisatie van de regionale orde, voert het met alle macht oorlog in Syrië om zichzelf in deze vergelijking te plaatsen, om weer een rol te spelen. Het voert een oorlog van genocide, een oorlog van bezetting en annexatie tegen het Koerdische volk en de Syrische volkeren. Dit is hoe het neo-Ottomaanse beleid momenteel in al zijn naaktheid en zichtbaarheid in praktijk wordt gebracht. Turkije traint deze bendes al jaren. Idlib en de andere bezette gebieden stonden onder controle van de Turkse staat. Het heeft deze bendes getraind in Idlib; het heeft ze getraind in Turkije; het heeft veel kampen veranderd in rekruteringscentra voor bendes. Het heeft hen getraind en uitgerust, en nu heeft het hen naar de oorlog tegen de volkeren geleid, tegen de Syrische volkeren. Het voert op dit moment een grote genocideoorlog en zal deze verder ontwikkelen.
Aan de andere kant is er de oorlog die begon op 7 oktober. Het was vooral een oorlog tussen Israël en Hamas, en Hamas heeft een zware klap gekregen. Israël liet geen middel onbeproefd in Gaza en richtte zijn aandacht vervolgens op Libanon, waar een intense oorlog ontstond tussen Israël en Hezbollah. Uiteindelijk kwam er een staakt-het-vuren nadat Hezbollah duidelijk zware klappen had gekregen, maar Israël kon Hezbollah niet in zijn geheel verslaan of breken. En Israël zelf had ook te kampen met ernstige moeilijkheden en slijtage. Er moest een staakt-het-vuren komen. Ook daar werd een akkoord gesloten op een basis die gebaseerd was op Israëls belangen. Hezbollah werd verdreven uit het zuiden van Libanon. Op basis van wat Israël wil, wordt daar een nieuwe status quo en een nieuw systeem opgebouwd; er wordt een ontwerp gegeven aan dit gebied. De Libanese regering en het Libanese bestuur zullen meer op één lijn komen te liggen met Israël. Libanon zal opnieuw worden vormgegeven in overeenstemming met Israël, in overeenstemming met zijn belangen.
Het is natuurlijk geen toeval dat vlak na dit staakt-het-vuren een dergelijke aanval in Syrië werd gelanceerd in Aleppo door bendes die gelieerd zijn aan de Turkse staat en zich geleidelijk verspreidde. Er waren al eerder verschillende stukjes informatie en aanwijzingen over. In de afgelopen periode werd er zowel in de Turkse media als in de regerende media over gesproken. Net voor de aanval begon, hadden de regerende media het gemunt op al-Nusra en HTS. Het was breed uitgemeten, bekritiseerd en gericht op het feit dat al-Nusra werd getraind, uitgerust en voorbereid door Israël, Groot-Brittannië en de VS in Idlib. Nu wordt begrepen dat dit bewust werd gedaan. Ze wilden de relatie tussen de Turkse staat en al-Nusra, het plan tussen al-Nusra en de Turkse staat, verdoezelen om het niet te ontcijferen, om het te verdoezelen. Ze hebben deze agenda heel bewust ontwikkeld. Maar dit neemt de waarheid natuurlijk niet weg. Ja, de VS, Groot-Brittannië en Israël werken serieus aan al-Nusra. Niet alleen met al-Nusra, maar ook met andere bendes. Deze machten proberen deze bendes te gebruiken voor hun eigen belangen. Op die basis voeren deze machten ook een plan uit. Ze willen deze bendes gebruiken tegen Syrië. Ze willen ze gebruiken tegen het Syrische volk. In die zin heeft Israël ook verklaringen afgelegd. Na Libanon richtte het zich op Iran. Ze zeiden dat ze overal Iraanse troepen zullen treffen, dat Syrië hun doelwit is. Ze deden verschillende oproepen aan Syrië en stelden verschillende voorwaarden en bedreigden Syrië als het daar niet aan voldeed. Nu valt dit allemaal samen met dezelfde periode. De Turkse staat die zegt dat ze “de sluis sluiten”, laat zien dat hun echte doelwit nu Noordoost-Syrië is. Dat Israël zich op Syrië richt na het staakt-het-vuren, de verklaringen die het aflegde, dit soort ontwikkelingen onmiddellijk daarna, deze oorlog die zich ontwikkelt is natuurlijk geen toeval.
De Turkse staat heeft zijn ambitie om Noord- en Oost-Syrië volledig te bezetten en te annexeren niet opgegeven. Het wil zijn plannen van Misak-i Milli (Het zogenaamde ‘Nationale Pact’ verwijst naar een politieke verklaring die de leiders van het Ottomaanse Rijk in 1920 aflegden tijdens de Eerste Wereldoorlog. De eed bepaalde de territoriale grenzen – inclusief Koerdische nederzettingsgebieden in het huidige Irak en Syrië – en de basisprincipes voor het toekomstige beleid van Turkije. Vandaag de dag verwijzen Turkse nationalisten vaak naar het ‘Nationale Pact’ om hun aspiraties voor de territoriale expansie van Turkije te formuleren), inclusief Aleppo door middel van de genocide op de volkeren, met name de Koerden. Het verklaart dit plan openlijk en geeft er zelfs niet om dit in het geheim te doen. Het heeft dit op geen enkele manier opgegeven en is er altijd op uit om dit plan te verwezenlijken wanneer het maar de geringste gelegenheid vindt. Nu is de conjunctuur gunstig voor hen geworden. Het is een tussenperiode tijdens de Amerikaanse verkiezingen. Israëls oorlog tegen Hezbollah, het staakt-het-vuren, Israëls plannen voor Syrië-Iran en de regio, en het plan dat de VS, Groot-Brittannië en de internationale hegemoniale machten samen met Israël uitvoeren. Dit alles wordt ook geëvalueerd door de Turkse staat. Hoe kunnen ze deze conjunctuur gebruiken in hun eigen belang? Hoe kunnen ze de kansen op tijd grijpen? Ze zijn dit aan het berekenen en plannen. Tijdens dit proces waren er ontmoetingen. Hakan Fidan en Erdoğan hadden intensief diplomatiek verkeer met de VS, Rusland, Groot-Brittannië en de regionale machten. Dit maakt deel uit van een langetermijninspanning. Als je dit allemaal samenvat, zie je dat Amerika, Groot-Brittannië en Israël al een plan hadden voor Syrië. Of de Syrische staat als geheel zou zich aansluiten bij hun as, het zou een compromis sluiten, of het zou een gewelddadige interventie tegemoet zien. Het is mogelijk om dit te begrijpen uit hun verklaringen en oproepen aan het adres van het regime. Dit was duidelijk. Hoe konden ze dit ontwikkelen? Israël bestookt Hezbollah-doelen in Syrië al lange tijd en bestookt de troepen van het regime intensief. Het heeft dit de afgelopen maanden geïntensiveerd. Hezbollah werd ernstig getroffen en verzwakt in Syrië. Het heeft de resterende macht overgedragen aan Libanon, wat het regime erg heeft verzwakt. Dit is geen toeval. In Oekraïne werden NAVO-wapens gebruikt tegen Rusland. Er werden raketten gebruikt. Er werden nieuwe geavanceerde technieken tegen Rusland gebruikt. Rusland reageerde hierop. Ze vestigden de aandacht van Rusland op Oekraïne als geheel. Ze zorgden ervoor dat Rusland meer met Oekraïne te maken kreeg. Daarom wilden ze de positie van Rusland in Syrië verzwakken. Ze hebben Iran al verzwakt, dus de twee belangrijkste steunpilaren van het regime zijn verzwakt in Syrië. Het regime werd kwetsbaar. Met andere woorden, het heeft zijn steunpunten voor een groot deel verloren.
Aan de andere kant bereidt Turkije zich al jaren voor, en de afgelopen jaren heeft het deze voorbereidingen geïntensiveerd. Er zijn twee plausibele scenario’s: Ofwel hebben de VS, Israël en het Verenigd Koninkrijk hun interventie tegen Syrië op deze manier in gang gezet, in overleg met Turkije en door Turkije er als leidende figuur bij te betrekken. Of ze hebben een plan uitgevoerd en Turkije verschillende voorwaarden opgelegd. Turkije zag deze voorwaarden niet in zijn voordeel. Het handelde snel om het spel te verstoren, om een spel in zijn voordeel te herstellen, om een nieuwe vergelijking te creëren. En het heeft deze bendes jarenlang getraind en uitgerust en samen met deze bendes zo’n actie ondernomen. Het probeerde de spelplannen in zijn voordeel om te buigen. Dit zal over een paar dagen, in de nabije toekomst, duidelijker worden. Hebben de VS, Groot-Brittannië en Israël samen met Turkije een gezamenlijk plan bedacht door Turkije in hun plannen op te nemen? En voeren ze deze interventie in Syrië, deze interventie tegen het Syrische volk, momenteel uit onder leiding van Turkije? Of hebben ze Turkije een plan opgelegd? Turkije accepteerde een aantal van de voorwaarden niet; het beviel voortijdig. Turkije deed een zet en probeerde al deze krachten te verplichten tot zijn plan.Was het de bedoeling om op die manier samen te werken? Dit zal in de nabije toekomst duidelijker worden, maar de realiteit op dit moment is dat de Turkse staat de huidige oorlog leidt. De internationale machten en de coalitie zwijgen hier momenteel over. Ze bevinden zich in een controlerende positie. Hoe en op welk niveau is Turkije hierbij betrokken? Op welk niveau is het een medestander? Dit zal in de toekomst zichtbaar en duidelijk worden. Maar wat op dit moment duidelijk is, is de rol van Turkije, zijn leiderschap in deze oorlog. Op dit moment zwijgen de coalitie en Israël nog. Het regime heeft een grote desintegratie en ineenstorting meegemaakt. Het is bijna alsof het in een shocktoestand verkeert. Dat geldt ook voor de situatie in Rusland. Op dit moment doet Rusland ook niets ernstigs. Ik bedoel, het vecht niet terug. Het is in de huidige situatie al ernstig verzwakt, ook door de situatie in Oekraïne. Iran heeft al ernstige klappen gekregen met de aanvallen na de oorlog in Libanon.
Syrië is nu ook verzwakt. En op dit moment bestaat er niet zoiets als een regime of een Syrische staat. Op dit moment heeft de oorlog zich over heel Syrië verspreid. Men moet zich hiervan bewust zijn en van het feit dat Turkije deze oorlog leidt. Het is zeer waarschijnlijk dat zij deze oorlog zullen uitbreiden naar heel Noord- en Oost-Syrië. In dit opzicht moet ons volk, de volkeren overal, in totaal verzet komen. Mobilisatie moet worden afgekondigd in Noord- en Oost-Syrië. Vooral in Noord- en Oost-Syrië, maar in het algemeen in heel Syrië, moet het volk zich hiertegen verzetten. En dit moet gebaseerd zijn op de strategie van de revolutionaire volksoorlog. Ze moeten zich achter de strijdkrachten van de SDF scharen. Ze moeten vechten en weerstand bieden samen met de strijdkrachten van YPG en YPJ. Iedereen die in staat is een wapen in de hand te houden, mannen en vrouwen, jong en oud, moet zijn plaats innemen in dit verzet. Ze moeten hun bestaan, hun vrijheid, hun thuisland en hun land verdedigen. Er mag geen land worden opgegeven. Er mag geen migratie plaatsvinden. Waar moeten deze mensen heen? Er is overal oorlog. Overal is vernietiging. De juiste houding, de juiste aanpak is om verzet te ontwikkelen waar ze wonen, om je vaderland, je land te verdedigen, om zijn bestaan en vrijheid te verdedigen, om de revolutionaire volksoorlog te ontwikkelen. Het is de deelname van al onze mensen aan dit verzet.
Er is op dit moment een grote genocidale dreiging voor ons volk en de volkeren van Syrië. In Aleppo, Sheikh Maqsoud, Ashrafiya en andere buurten heeft ons volk veel ervaring met de revolutionaire volksoorlog. Ze hebben echt legendarisch verzet geboden tegen de bendes. De bevolking is al twee tot drie keer zo groot geworden. Ze moeten zich allemaal achter de strijdkrachten scharen, deelnemen aan de verzetsfronten en deelnemen aan dit verzet. Ze moeten hun wijken verdedigen, hun plaatsen verdedigen. Alle kantons, alle kantons van Noord- en Oost-Syrië. Op deze basis roep ik de mensen van Noord- en Oost-Syrië op om zich aan te sluiten bij de revolutionaire volksoorlog. Ik roep hen op om hun bestaan en vrijheid veilig te stellen, om het verzet tegen de fascistische, genocidale Turkse staat, tegen de bezettende, annexerende Turkse staat, tegen zijn bendes te laten groeien en te versterken.Deze aanvallen, de oorlog die ze voeren in Syrië, het beleid van de gevolmachtigden, de aanvallen en alle arrestaties hebben heel duidelijk gemaakt hoe ze een allesomvattend genocidaal plan uitvoeren, dat al deze betogen een spel zijn, een speciaal oorlogsspel. Dat is waarom overal; in Noord Koerdistan, in Turkije, in Zuid Koerdistan, in Oost Koerdistan, in het buitenland, overal, ons volk moet opstaan met een geest van mobilisatie. Ze moeten het verzet opvoeren. Rojava als geheel, alle volkeren van Noord- en Oost-Syrië moeten mobiliseren voor een revolutionaire volksoorlog. Dit kan niet alleen op de schouders van de strijdkrachten worden gelegd. Het gevaar is groot, en iedereen moet de realiteit op deze basis evalueren, en ons volk moet overal in opstand komen.
Bron: ANF