Politieke gevangenen van PKK- en PAJK-processen zijn al vijftig dagen in afwisselende groepen in hongerstaking om het isolement van Abdullah Öcalan te beëindigen en tegen de systematische rechtenschendingen in Turkse gevangenissen. Enkele duizenden gevangenen hebben al deelgenomen aan de hongerstaking van vijf dagen. De tiende groep is nu in hongerstaking en er vinden ook solidariteitsacties plaats in het vluchtelingenkamp Makhmur in Noord-Irak en in kamp Lavrio in Griekenland.
De onderdrukking vond al plaats vóór de hongerstaking
Het AKP / MHP-regime probeerde onmiddellijk de hongerstaking in de kiem te smoren om een situatie als in 2019 te vermijden, toen duizenden gevangenen de staat hadden gedwongen om het isolement van Öcalan, althans tijdelijk, te verminderen. Zelfs vóór de hongerstakingen begon het regime een golf van repressie tegen verenigingen voor hulp aan gevangenen en viel het de kantoren van de MATUHAYDER-vereniging in Amed (tr. Blader door Êlih (Batman), Ankara en Izmir binnen. 60 mensen, waaronder de covoorzitter van de Hüsnü Taş-vereniging, en verschillende leden van het managementteam werden gearresteerd.
Gevangenen: “Het is genoeg – indien nodig aanvaarden we de dood”
De gevangenen maakten via hun gezinsleden de start van hun actie voor 27 november 2020 bekend. In de eerste groep zat het voormalige parlementslid van de Democratische Volkspartij (HDP), Çağlar Demirel.
Hongerstaker Nurcan Aslan legde het doel van de actie uit: “De vrijheid van PKK-leider Abdullah Öcalan is de vrijheid van het Koerdische volk. Het is tijd voor vrijheid. We zeggen ‘genoeg’. We verzetten ons – indien nodig aanvaarden we de dood. We gaan door totdat er een resultaat is. Dit isolement heeft 20 jaar geduurd. Onze volkeren moeten zeggen: ‘Het is voorbij’. We zijn vastberaden en vol passie. Verzet betekent leven.”
Vrouwen en jongeren leiden de steun voor de hongerstaking
Op 2 december ging de tweede groep in hongerstaking. Gedurende deze tijd begonnen de vrouwen en de jeugd buiten met de eerste ondersteuningsacties. De Vrije Vrouwenbeweging (Tevgera Jinên Azad – TJA) verklaarde: “We verwelkomen de hongerstakingen die begonnen zijn onder leiding van vrouwen en roepen alle vrouwen, jongeren, instellingen, organisaties en het publiek op om niet te zwijgen en aan de zijde van de ‘vrije’ gevangenen te staan. ”De HDP Jeugdraad Payas (Kayapınar) organiseerde een fakkeltocht door de noordelijke Koerdische stad. De vredesmoeders spraken toen hun steun uit en gingen de straat op onder de slogan “Vrijheid voor Öcalan”. De vrouwen waarschuwden de regering: “De eisen van onze kinderen zijn ook onze eisen.” De vredesmoeders speelden een cruciale rol in het succes van de laatste hongerstaking. Na afloop hebben veel partijen, agentschappen en instellingen zich solidair verklaard met de hongerstaking.
De hongerstaking groeit – aanvallen op gevangenen nemen toe
Nadat de hongerstaking de eerste week was verstreken, namen de aanvallen op gevangenen tijdens hongerstakingen toe. Hatice Arat, een gevangene in de Gebze-gevangenis, wees ook op de toenemende repressie sinds het begin van de hongerstaking en riep het publiek op de situatie op de voet te volgen. Tegelijkertijd deed gevangene Davut Barin, die in hongerstaking was, verslag van invallen in cellen, waarbij essentiële items voor de hongerstaking zoals zout, suiker en citroenen in beslag werden genomen. Als reactie hierop spraken de gevangenen hun vastberadenheid uit om te protesteren.
Mehmet Kurt (49) meldde telefonisch vanuit een gevangenis in Kayseri: “De gevangenen werden van hun mensenrechten beroofd. De invallen worden elke dag agressiever. Communicatiemiddelen zoals radio, televisie etc. zijn in beslag genomen, kranten worden niet meer uitgedeeld.”
Serhat Karsu meldt vanuit een gevangenis in Rize: “De belangrijkste reden waarom we in hongerstaking zijn, is om te eisen dat het isolement van Abdullah Ocalan wordt opgeheven. We zijn vastbesloten om door te gaan totdat aan onze eisen is voldaan.”
Ook de hongerstakers in een gevangenis in Alanya werden gestraft. Ze mochten bijvoorbeeld niet bellen.
Gevangene Savaş Koçyiğit meldde telefonisch vanuit Rize dat gevangenen naakt gevisiteerd worden.
Fuat Bor, die in 1994 in Wan werd gearresteerd en veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf wegens zogenaamd “steun aan een terroristische organisatie”, zei dat de stakende gevangenen niet genoeg suiker, zout en citroenen hadden gekregen.
Eind december hadden al 2.500 gevangenen deelgenomen aan de hongerstaking.
Hongerstakingen in Mexmûr en Lavrio
Ook buiten de gevangenissen vinden hongerstakingen plaats. Sinds 18 december houdt de Vereniging van Families van Martelaren een solidariteitshongerstaking in het vluchtelingenkamp Makhmur in Noord-Irak. In het vluchtelingenkamp Lavrio in de buurt van Athene zijn mensen eveneens een hongerstaking gestart en duurt nu al 12 dagen. De hongerstaking in het kamp wordt geleid door de Revolutionaire Jeugdbeweging (TCŞ-Tevgera Ciwanên Şoreşger), de Koerdische vrouwenbeweging in Europa (Tevgera Jinên Kurdistan a Ewropa) en Navenda Çanda Kurdistanê (Koerdisch Cultureel Centrum).
Acties in veel landen
Er vinden solidariteitsacties voor de hongerstaking plaats van Australië tot Oostenrijk, van Groot-Brittannië tot Duitsland. In Berlijn is er elke dag een protestwake tussen 13.00 uur en 15.00 uur.
