ANF Nieuwsagentschap publiceerde een artikel van de Hongaarse filosoof Gâspâr Miklôs Tamâs die pleit voor steun voor de Koerdische zaak, waarin wordt gezegd dat vooral Turken hun Koerdische broeders en zusters moeten steunen, omdat onderdrukking noch vrijheid een ras of een etniciteit hebben.
De voortdurende tragedie van een geweldig volk zou ons allemaal bezig moeten houden. Toen Hitler door zijn acolieten werd gevraagd of het nageslacht geschokt zal zijn door wat de nazi’s de Joden hebben aangedaan, antwoordde hij, niemand herinnert zich hoe de Armeniërs in 1915 werden gedood. Hij had volkomen gelijk, niemand herinnert zich de Armeense genocide (1,5 miljoen doden ) en de wereld kent vele Holocaust-ontkenners, om nog maar te zwijgen van degenen die het willen voltooien. De Koerden zijn – zoals de Armeniërs en de Joden toen – een staatloos volk. Koerden zijn verspreid over Turkije, Irak, Iran, Syrië en andere landen waar ze een afzonderlijke, autonome minderheid vormen, met een eigen complexe politiek en cultuur, maar zonder de bescherming breiden zelfs de slechtste staten zich uit naar hun woongebied. Ze verdedigen zich dapper tegen een groot aantal vijanden, maar volgens het internationale recht hebben ze geen rechten, net zoals de Armeniërs en de Joden die ook niet hadden, met de resultaten die we kennen.
De Armeniërs en de Joden werden aan hun lot overgelaten door de Westerse mogendheden – op de beruchte internationale conferentie van Évian-les-Bains (6-15 juli 1938) met uitzondering van de Dominicaanse Republiek zou geen enkele staat Joodse vluchtelingen accepteren, de Joodse vertegenwoordiger , Golda Meir mocht niet eens spreken, en de nazi-pers schreef, zie, niemand is bereid om de joden te verdragen – en dat geldt ook voor de Koerden.
We weten allemaal over de moorddadige aanval van president Erdoğan en zijn Turkse leger op de Koerden van Syrië. Maar dit is niet alles. We moeten in gedachten houden wat er gebeurt in Turkije zelf, waar een volkomen legale parlementaire partij volgens een recent rapport op de volgende manier wordt behandeld:
‘Op 15 oktober 2019 hielt de politie razzia’s in de gemeenten Hakkari, Yüksekova, Nusaybin en Ercis en stopten de co-burgemeester van Hakkari, de heer Cihan Karaman, de co-burgemeesters van Yüksekova, mevrouw Remziye Yaşar en de heer İrfan Sarı, de co- burgemeesters van Erciş, mevrouw Yıldız Çetin en de heer Bayram Çiçek, en de burgemeesters van Nusaybin, mevrouw Semire Nergiz en de heer Ferhat Kut in de gevangenis. Op 17 oktober werden de co-burgemeesters Cihan Karaman, İrfan Sarı, Remziye Yaşar, Semire Nergiz en Ferhat Kut gearresteerd met de typische beschuldigingen van het maken van “terroristische propaganda” en “lidmaatschap van een terroristische organisatie”.
Op 18 oktober benoemde de minister van Binnenlandse Zaken “beheerders” om de burgemeesters van Hakkari, Nusaybin en Yüksekova te vervangen, waardoor het aantal overgenomen HDP-gemeenten toenam tot acht. Op 21 oktober 2019 werd de geschorste burgemeester van de grootstedelijke gemeente Diyarbakır, de heer Adnan Selçuk Mızraklı, samen met mevrouw Keziban Yılmaz van de gemeente Kayapınar en de co-burgemeester van de gemeente Bismil, de heer Orhan Ayaz gevangen gezet wegens een ‘lopend juridisch onderzoek tegen hen’ – enzovoort. Deze mensen leven nog, maar we moeten niet vergeten dat de strijd op alle fronten gaande is, ondanks het twijfelachtige ‘staakt-het-vuren’ en andere Erdoğan-trucs.
Het Koerdische volk is sterk, maar bij afwezigheid van een internationaal erkende gemeenschappelijke staat kan het zich niet voor onbepaalde tijd verdedigen tegen èèn van de sterkste legers op aarde. Omdat het geen soevereine staat bezit, kunnen de internationale wettelijke regels tegen agressie – die illegaal zijn – in dit geval niet worden toegepast. Dit obstakel zou door Europa kunnen worden opgeheven als het zich niet zou onderwerpen aan de chantage van Erdoğan om een vluchtelingenplaag op het continent te ‘ontketenen’, een gedachte die ondraaglijk is voor racistische regeringen en voor naties die besmet zijn met racistisch gedachtengoed.
Het verachtelijke Europees Parlement heeft zojuist een voorstel aangenomen ter ondersteuning van reddingspogingen in de Middellandse Zee. De meerderheid is blijkbaar voor verdrinking terwijl mensen proberen te ontsnappen aan een gewelddadige dood.
De situatie heeft zijn dieptepunt bereikt en de morele kwaliteit van de belangrijkste ‘democratische’ spelers op het wereldtoneel is net zo verachtelijk als altijd in vergelijkbare gevallen. Het spijt me te moeten toevoegen dat ‘mijn’ regering, de Hongaarse, niet eens hypocriet was, het steunt openlijk en luid het initiatief van de heer Erdoğan. We hebben hiertegen in Boedapest geprotesteerd en we zullen opnieuw protesteren op 7 november, de dag dat de Turkse president onbeschaamd een bezoek zal brengen aan Hongarije en de Hongaarse premier, de heer Orbán, onbekwaam genoeg zal zijn om hem te verwelkomen. Maar dit is slechts een detail.
Het belangrijkste is dat alle mannen en vrouwen van goede wil de Koerdische zaak in de hele wereld moeten ondersteunen – en nog belangrijker dat Turken hun Koerdische broeders en zusters moeten steunen, omdat onderdrukking noch vrijheid een ras of etniciteit hebben. Geen nationale solidariteit – of, om het duidelijker te zeggen, medeplichtigheid – is voldoende om de steun voor wreedheid, onrecht en moord goed te praten. Dit klinkt natuurlijk als een cliché, maar het is toevallig waar.
We denken alleen maar aan u en we vergeten u niet, want we hebben geen macht, dit helpt niet. Maar geloof me, deze regeringen die je in de steek hebben gelaten, zullen ervoor betalen: het uur van afrekening is nabij.
