- Noord-Koerdistan
De directeur van het Taal en Cultuur Onderzoeksvereniging Mesopotamië (MED-DER), Ramazan Holat, zei dat het gebruik van de taal niet beperkt zou moeten blijven tot instellingen en op alle gebieden van het leven gebruikt zou moeten worden. “Als we onze moedertaal niet op alle gebieden van het leven kunnen gebruiken, kunnen we assimilatie niet voorkomen.”
Regionale kostscholen (YIBO), die onder de naam onderwijs werden opgericht in vele steden van Koerdistan met als doel assimilatie als onderdeel van het speciale oorlogsbeleid, assimileren Koerdische kinderen. Holat evalueerde het assimilatiebeleid van de YIBO’s en zei: “YIBO’s hebben een andere en speciale plaats. Ze zijn geconcentreerd in Koerdistan. Ze hebben als doel ervoor te zorgen dat mensen die geen toegang hebben tot onderwijs toch op de een of andere manier van onderwijs kunnen profiteren. Dit zijn scholen die opgericht moeten worden, maar in landen als Turkije worden ze voor andere doeleinden gebruikt. Het belangrijkste doel is om Koerdische kinderen te assimileren, ze te vervreemden van hun eigen realiteit en ze te turkificeren.”
Als de taal wordt uitgewist, blijft er niets over
Holat wees erop dat de staat een intensief assimilatieproces uitvoert in Koerdistan: “Als we kijken naar het grote deel van de kinderen die afstuderen aan regionale kostscholen, zien we dat ze afzien van het spreken van hun moedertaal. Als de taal van een samenleving wordt afgenomen, blijft er niets over. Assimilatiebeleid heeft vele poten. Het assimilatiebeleid begint al jaren zichtbaar te worden. Terwijl het assimilatiebeleid zichtbaar wordt, gaat de strijd door omdat het Koerdische volk vele methoden gebruikt om zichzelf te beschermen tegen assimilatie. Het volk van Koerdistan probeert het assimilatiebeleid te verslaan.”
Moedertaal moet in elk aspect van het leven gebruikt worden
Holat verklaarde dat er een allesomvattende strijd moet worden gevoerd om het assimilatiebeleid te dwarsbomen en zei: “Veel instellingen en structuren zijn geboren uit behoeften. Als assimilatie niet werd opgelegd aan de mensen die in Koerdistan wonen, zou er geen behoefte zijn aan de oprichting van dergelijke verenigingen en instellingen. Daarom zijn wij een instelling die ernaar streeft om alle talen die in Koerdistan leven te onderzoeken en te ontwikkelen. Deze situatie eindigt niet alleen bij ons. Het gebruik van taal zou niet alleen beperkt moeten zijn tot instellingen, maar zou gebruikt moeten worden op alle gebieden van het leven. Als we onze moedertaal niet in elk aspect van het leven kunnen gebruiken, kunnen we assimilatie niet voorkomen. Ouders moeten het kind al op jonge leeftijd aanmoedigen om zijn/haar eigen taal te spreken. Het is noodzakelijk om een allesomvattende strijd te voeren.”