Het vluchtelingenkamp in Zuid-Koerdistan is volledig afgesloten door het leger, en het verlaten van het zelfbestuurde kamp is niet langer mogelijk. De bevolking blijft verzet bieden.
Het kamp met zijn 12.000 bewoners wordt sinds zaterdag belegerd door Iraakse militaire en politie-eenheden en zal worden omheind. De mensen in het kamp verzetten zich tegen de poging om hun leefruimte in een gevangenis te veranderen. Op zaterdag raakten twee mensen uit Mexmûr gewond, het Iraakse leger gebruikte vuurwapens. Ook huizen werden getroffen door kogels.
Kamp Mexmûr staat sinds juli 2019 onder embargo van de KDP (regerende partij van de Barzani-clan), waardoor de bevolking niet meer kan winkelen, medische behandeling kan krijgen of naar omliggende steden kan reizen om te werken. Door deze maatregel hebben al meerdere mensen hun leven verloren. Talrijke andere personen zijn in de afgelopen jaren gedood bij drone-aanvallen door Turkije.
Het verzet tegen de belegering gaat op de derde dag op rij door. De bewoners hebben tenten opgezet waarin ze wacht houden. De bevolking bestaat uit mensen die begin jaren negentig hun dorpen in Noord-Koerdistan moesten verlaten vanwege het Turkse staatsgeweld, evenals hun nakomelingen.
Jiyan Pûsat, een jonge vrouw uit Mexmûr, vertelt hoe het Iraakse leger probeerde het kamp binnen te dringen: “Ze vielen aan vanuit vijf verschillende posities. De bevolking heeft zich op alle posities tegen het leger gepositioneerd. Er vindt een onvergelijkbare verzet plaats, jongeren en moeders bieden weerstand.” Pûsat roept op tot steun van de internationale gemeenschap en het Koerdische volk, ook de VN moeten hun verantwoordelijkheid nemen: “Als er geen sterke solidariteit is, zal de Iraakse staat niet stoppen.”
De mensen in Mexmûr zijn tegen geweld, maar twee bewoners zijn gewond geraakt door Iraakse troepen, vervolgt Jiyan Pûsat: “We willen niet worden omheind met prikkeldraad. De Iraakse staat beweert dat de bevolking dit wil, maar je ziet zelf dat de mensen hier zijn en het niet willen. De mensen hier beschermen zichzelf al dertig jaar. Er wordt beweerd dat we beschermd moeten worden, maar dat hebben we niet nodig. Als het gaat om onze bescherming, moeten de Turkse luchtaanvallen als eerste stoppen.”