- Zuid-Koerdistan
Op 20 juli bombardeerde het Turkse leger vanuit een basis in Zuid-Koerdistan het zomerresort in het dorp Perex (Parakh) in het Zuid-Koerdische (Noord-Irak) district Zaxo met vier artilleriegranaten. Negen mensen, waaronder een aantal kinderen, werden gedood en meer dan twintig anderen raakten gewond.
Terwijl Irak Turkije al vroeg beschuldigde van de artillerie-aanval, blijft de regering in Ankara elke betrokkenheid ontkennen. Volgens een onderzoeksrapport van het Iraakse Joint Operations Command werd het resort gebombardeerd door Turkse 155 mm-granaten. Murat Karayilan, lid van het uitvoerend comité van de PKK, sprak in een interview door het radiostation Dengê Welat over het bloedbad in Zaxo (Zakho). Het interview luidt als volgt;
Op 20 juli viel de Turkse staat het dorp Perex aan. Negen Iraakse burgers werden gedood en tientallen raakten gewond. Waarom richt de Turkse staat zich ook op burgers?
Allereerst wil ik mijn medeleven betuigen aan de families van al degenen die bij deze aanval zijn omgekomen en alle gewonden een spoedig herstel wensen. Het waren onschuldige mensen, en werden het slachtoffer van het Turkse kolonialisme. Ik veroordeel dit bloedbad van de Turkse staat met klem. Natuurlijk moet het niet alleen worden veroordeeld, deze bloedzuigende bezettingsmentaliteit moet worden bestreden.
Deze kwestie wordt fel bediscussieerd in Irak, in Zuid-Koerdistan en in heel Koerdistan. Het dorp Perex ligt in Heftanin, op slechts anderhalve kilometer van de staatsgrens met Turkije. Er is een grote Turkse militaire basis, Kiryares. De Turkse staat bezet momenteel 23 bergen in Heftanin. Met andere woorden, hij heeft op 23 locaties militaire bases gevestigd, waarvan een groot deel rond Perex. Het is een regio die wordt gecontroleerd door het Turkse leger. Iraakse grenstroepen zijn gestationeerd langs de lagere Kêrê-lijn, net als enkele Peshmerga, maar het gebied staat voornamelijk onder controle van de Turkse staat.
Het volgende moet absoluut duidelijk zijn:
* De PKK heeft niets te maken met dit incident. Daar heeft de Turkse staat de touwtjes in handen.
* Zoals Iraakse politici ook zeggen, heeft de Turkse staat dit incident veroorzaakt. Dit is zeker.
* De Turkse staat heeft dit incident niet per ongeluk veroorzaakt, maar heeft het opzettelijk uitgevoerd. Dat is zeker, want de Turkse troepen staan pal voor het dorp en daar worden 400-500 Turkse militaire voertuigen ingezet. Doorgaans zijn er zo’n duizend toeristen. De Turkse staat weet ook dat het een toeristische plaats is. Als hij een persoon onder een boom kan zien en ze kan doden met zijn geavanceerde technologie, hoe kan hij dan per ongeluk een picknickplaats raken? Er is hier geen vergissing en de Turkse staat heeft niet gebombardeerd omdat een commandant in het gebied er zin in had.
Het is een benadering van het Turkse staatsbeleid. De Turkse politiek wil haar dominantie in Zuid-Koerdistan en Irak uitbreiden. Op deze manier wil de staat psychologische druk gebruiken om mensen bang te maken, te verdrijven en te domineren. Het was niet de eerste aanval; op basis van dit beleid doden ze al jaren burgers in Zuid-Koerdistan, Rojava en Noord-Koerdistan. Ze willen mensen intimideren. Het lijkt erop dat ze niet meer willen dat het een picknickplaats is; ze geven er de voorkeur aan dat het gebied aan hen wordt overgelaten.
Vooral in de door het Turkse leger bezette gebieden in Zuid-Koerdistan hebben ze zo’n beleid. Hetzelfde geldt voor Metîna en Xakurke. Met andere woorden, hij wil geen mensen in die gebieden; Hij wil volledige militaire overheersing vestigen. Kortom, de Turkse staat heeft deze aanslag bewust uitgevoerd.
‘Turkije had zo’n reactie niet verwacht’
Misschien had Turkije zo’n reactie op hun aanval niet verwacht omdat ze al veel bloedbaden hadden gepleegd en geen enkel land reageerde. Er waren er bijvoorbeeld verschillende rond Qandil, in Sheladize en, meer recentelijk, in Bamerne. Vorig jaar vielen ze een ziekenhuis in Sikeniyê in Shengal aan en kwamen acht burgers om het leven. Als de Iraakse staat en de regering van al-Kadhimi destijds op Turkije hadden gereageerd, zou dit laatste bloedbad niet hebben plaatsgevonden. In augustus 2020 werden de twee belangrijkste militaire commandanten van het Iraakse leger, Zubayir Hali en Muhammed Rashit, opzettelijk vermoord door de Turkse staat, maar de Iraakse premier onderwierp zich aan Erdogan. Ze reageerden helemaal niet. Dat is de reden waarom de Turkse regering comfortabel handelt, maar deze keer toonde vooral het Iraakse volk een zeer waardevolle reactie op Turkije. Het Iraakse volk zei: ‘genoeg is genoeg’. De laatste aanval was in dit opzicht de druppel die de emmer deed overlopen.
Hoewel er enkele tekortkomingen zijn, is er een zekere mate van reactie. Als deze reactie eerder had plaatsgevonden, zou de Turkse staat dergelijke slachtingen niet hebben kunnen uitvoeren. Als je de Turkse staat niet stopt, kan hij alles doen omdat hij zijn dominantie over het gebied wil vestigen. Het maakt deel uit van zijn concept en daartoe slaat hij toe zonder onderscheid te maken tussen strijdkrachten en burgers.
Ontkenning, bloedbad en leugens
De Turkse staat heeft ontkend dit bloedbad te hebben gepleegd. Hij beweerde zelfs dat “de PKK het deed”. Hoewel Irak bewees dat het door hen was begaan, ontkende Turkije het. Door deze ontkenning ziet de wereld de Turkse realiteit. Wat is deze realiteit? Dit is wat Turkije altijd doet: het bevordert de terreur in Koerdistan, maar beschuldigt ons ervan “terroristen” te zijn. Hij vermoordt onze mensen, maar zegt: “Ik vermoord geen burgers.” Hoe dan ook, hij ontkent en negeert het Koerdische volk volledig. De realiteit van de Turkse staat is ontkenning, bloedbad en leugens. Hij beoefent staatsterrorisme. Dit is de realiteit van de Turkse staat. De Iraakse autoriteiten hebben nu de daders vastgesteld, maar Turkije heeft helemaal niet gereageerd. Dit onthult het ware gezicht van de Turkse staat.
“Er zijn 30 duizend Turkse soldaten”
De meeste verklaringen van Irak over dit onderwerp zijn correct, maar de cijfers die het heeft verstrekt zijn onvolledig. Hoewel het aantal door de Turkse staat opgerichte militaire bases in Zuid-Koerdistan ongeveer 100 bedraagt, is het aantal soldaten dat momenteel gestationeerd en mobiel is op Iraaks grondgebied ten minste 30.000. In feite zijn alle speciale brigades van de Turkse staat, zoals speciale troepen, commando’s, enz., momenteel gestationeerd in Zuid-Koerdistan, d.w.z. Irak. Het zou goed zijn om dit zeker te weten. Bovendien bedroeg het aantal bombardementen door gevechtsvliegtuigen op Iraaks grondgebied in de periode van drie maanden van 14 april tot 14 juli 2.574 en het aantal helikopteraanvallen 1.933.
‘De houding van Irak biedt een kans’
Ik wil niet te lang praten over wie verantwoordelijk is voor het zo roekeloos handelen van de Turkse staat. Dit is al duidelijk, maar het belangrijkste is dat het Iraakse volk, de Iraakse staat en de Iraakse regering nu een standpunt innemen tegen de agressie van de Turkse staat. Ik denk dat dit een kans is voor de regionale regering van Koerdistan en de KDP om opnieuw te beginnen. Als ze willen, is hun een kans geboden en kunnen ze een nieuwe houding aannemen ten opzichte van het Turkse kolonialisme. Met andere woorden, ze kunnen een nationale Koerdische en Iraakse houding ontwikkelen en opnieuw beginnen tegen het groeiende Turkse kolonialisme en de agressie in Zuid-Koerdistan. Sommige groepen in de politiek van Zuid-Koerdistan hebben dit standpunt al ingenomen. Maar ook degenen die nog geen standpunt hebben ingenomen, zelfs degenen die met Turkije samenwerken, kunnen opnieuw beginnen. Hoewel dit mogelijk is, is er ook een verwachting dat ze deze kans zullen benutten en opnieuw zullen beginnen. We hopen dat er dankzij de huidige situatie een ontwikkeling kan ontstaan.
Sommige kringen bekritiseren het feit dat de PKK haar oorlog met de Turkse staat naar het zuiden heeft verplaatst. Is dat zo?
Er hebben enkele debatten over deze kwestie plaatsgevonden in het Iraakse parlement. Deze discussies vinden plaats vanuit het standpunt dat de PKK zich verplaatst van Zuid-Koerdistan naar Noord-Koerdistan, daar de Turkse staat aanvalt en vervolgens terugkeert naar Zuid-Koerdistan. Zoiets bestaat op dit moment niet en heeft de afgelopen tien jaar ook niet bestaan. Tien jaar geleden was er een wapenstilstand tussen ons en de Turkse staat. Het duurde twee en een half jaar. Dit staakt-het-vuren bepaalde dat we al onze troepen zouden terugtrekken naar Zuid-Koerdistan. We hadden al een deel van onze strijdkrachten teruggetrokken, maar toen we ons realiseerden dat de Turkse staat slechte bedoelingen had, hebben we de terugtrekking stopgezet. In die tijd was de regering van de regio Koerdistan ook betrokken bij het proces van terugtrekking van onze troepen naar Zuid-Koerdistan; ze wist ervan en keurde het goed. Irak ging de facto ook akkoord met de overeenkomst. Dat weet iedereen.Om een oplossing te vinden moesten de guerrillastrijders zich terugtrekken in Zuid-Koerdistan. Toen brak Erdogan, oftewel de Turkse staat, het proces af, hoewel er in Dolmabahçe een overeenkomst was getekend. Vandaag, 24 juli, herdenken we deze gebeurtenis. Op 24 juli 2015 lanceerde de Turkse staat een directe aanval op Zuid-Koerdistan. Sindsdien heeft hij eenzijdig aangevallen waar we krachten hebben. We verdedigen zowel onszelf als het grondgebied van Zuid-Koerdistan legitiem. De oorlog speelt zich in dit kader af. We hebben de oorlog niet naar het zuiden gebracht, het was de vijand die deze oorlog hierheen heeft gebracht. Hij valt eenzijdig aan en wil de landen bezetten die deel uit maken van hu nnationaal pact, Misak-ı Milli [dt. nationaal pact; een plan opgesteld in het Ottomaanse parlement in de vroege jaren 1920, dat voorziet in Turks grondgebied, waaronder Thracië, Rojava (Noord-Syrië) en Zuid-Koerdistan (Noord-Irak).]. We zijn ertegen, we verdedigen de gebieden van Irak en Zuid-Koerdistan. Dat is waar het allemaal om draait.
Het gaat niet om de PKK
Als wij de oorzaak van de aanslagen zijn, waarom heeft het Turkse leger dan een basis in Bashiqa? Waarom heeft de Turkse staat zijn troepen daar niet teruggetrokken toen de Iraakse regering hen drie tot vier jaar geleden vroeg om dat te doen? Turkije heeft zich nooit teruggetrokken en zet nu in het geheim zijn troepen in Kirkuk in. Ook wil hij het bezetten door inzet van burgers en elementen van de MIT (Turkse inlichtingendienst). Hij bundelt daar krachten en leidt ze op. De Turkse staat heeft berekeningen gemaakt over deze gebieden; dat moet erkend worden. De PKK mag dan een kant van de zaak zijn, het is niet het hele probleem. Ook dit is een realiteit die erkend moet worden.
Hebben de protesten in Irak niet een aantal realiteiten blootgelegd?
Natuurlijk hadden de reacties van het Iraakse volk zo’n effect. Alle volkeren van de regio, vooral de Koerdische, Arabische en Assyrische volkeren, kunnen en moeten zich verenigen tegen het concept van Turkije, dat ook het neo-Ottomanisme omvat. Dit concept is gericht tegen de Koerden, maar ook tegen de Arabieren en Assyriërs. Het is gericht tegen alle volkeren van de regio. Ook op deze manier is het fundament voor een alliantie tussen de volkeren versterkt. Een alliantie gebaseerd op het perspectief van de Democratische Natie is al ontstaan in Noordoost-Syrië, maar bovenal moet een alliantie van de volkeren worden gevormd tegen de aanvallen van de Turkse staat in het algemeen. Dit aspect is opnieuw aangetoond.
Bovendien heeft de Iraakse staat momenteel interne problemen, maar staat hij sterk ten opzichte van de Turkse staat. Als Irak bijvoorbeeld zijn grens twee maanden sluit en geen handel drijft met Turkije, kan het de AKP/MHP-regering vernietigen. Op dit moment zijn Zuid-Koerdistan en Irak de luchtpijp voor de Turkse staat. Turkije brengt al zijn goederen hier en verkoopt ze hier. Als de Iraakse staat dit stopt, zal de Turkse staat de economische crisis niet kunnen overleven en zal hij instorten. Irak heeft de economische kaart in handen en deze kaart versterkt die enorm. Irak kan hier een standpunt over innemen en de Turkse staat het nodige antwoord geven.