- Noord-Koerdistan
Omdat de inflatie in Turkije blijft stijgen, blijkt uit recente gegevens dat de hongerdrempel is gestegen tot 26.000 lira, terwijl de armoedegrens is opgelopen tot 75.000 lira. Naast de hoge jeugdwerkloosheid is ook de algemene werkloosheid gestegen en miljoenen mensen werken in ongeregistreerde en onzekere omstandigheden, die niet in de officiële statistieken zijn opgenomen.
Een van deze groepen zijn landarbeiders die buiten werken tijdens de zomermaanden wanneer de temperatuur oploopt tot 45 graden. Van jonge kinderen tot moeders met kinderen, veel mensen werken op deze velden, meestal voor ongeveer drie maanden. Naast de seizoensarbeid in de landbouw werken vrouwen dagelijks tien uur op de velden in de buurt van hun woonplaats, maar toch kunnen ze geen fatsoenlijk inkomen verdienen.
Ze worstelen met ziekte en uitputting door de intense hitte en verlangen vaak urenlang naar zelfs maar een slokje koud water.
In Amed (Tr: Diyarbakır) is Xana Axpar (Çınar) een van de districten waar de meeste landarbeiders werken. Tijdens de zomer planten de lokale mensen katoen, maïs of meloenen, waarbij ze voor alle productiefasen afhankelijk zijn van handarbeid. Van het schoffelen tot het oogsten werken teams van vrouwen op het veld en ontvangen een dagloon van 900 TL; een deel van dit geld wordt echter ingehouden door tussenpersonen die bekend staan als “çavuş.”
Sommige vrouwen werken om flesvoeding voor hun baby’s te kopen, anderen om schoolboeken te kopen, maar allemaal zeggen ze dat het geld dat ze verdienen niet genoeg is voor al hun behoeften en bekritiseren ze de economische crisis.
Vrouwen die in Xana Axpar in uienvelden werken deelden hun problemen en eisen met ons agentschap. Van 14-jarige kinderen tot 50-jarige moeders van vier kinderen, iedereen die we spraken zei dat ze geen andere keuze hadden dan onder onmenselijke omstandigheden te werken om geen honger te lijden.
Deze barre omstandigheden, die botsen met hun toekomstdromen, benadrukken eens te meer de sociale en economische problemen van de regio.
Van de universiteit naar de velden
Merve Alar, 24 jaar, zegt dat ze weer op het land is gaan werken nadat ze was afgestudeerd en geen baan had kunnen vinden.
“Vroeger werkte ik op het land. Ik ging naar de universiteit om een opleiding te volgen en een beroep te hebben. Twee jaar lang heb ik zowel gewerkt als gestudeerd. Maar na mijn afstuderen kon ik geen baan vinden. Als laatste redmiddel keerde ik terug naar dit werk,” zegt Merve Alar en ze voegt eraan toe dat ze met haar dagelijkse inkomsten studieboeken hoopt te kopen voor het KPSS-examen voor ambtenaren.
Merve Alar legt uit dat ze om 3 uur ’s ochtends opstaat en om 5 uur ’s ochtends begint met werken:
“We nemen maar drie pauzes per dag. Als ik ’s avonds thuiskom, ben ik zo uitgeput dat ik zelfs zonder avondeten in slaap val.”
Ze vertelt dat hun dagloon 900 TL is, waarvan 70 TL naar de “çavuş” gaat, en dat de betalingen aan het eind van het jaar het leven nog moeilijker maken.
“Helaas is er geen andere werkmogelijkheid in het district. De enige keuze zijn de velden. Vooral voor vrouwen en studenten is steun essentieel,” voegt ze eraan toe.
Bron: ANF