Hoe mooi is dat?! En hoe brutaal wil je ‘t hebben? De ‘poëzie van het bedrog’. Grote problemen vragen om grote oplossingen. Rusland pakte, als koploper, uit met hun Sputnik V vaccin.
New Scientist liet weten dat het Russische staatsbureau voor Epidemiologie en Microbiologie er wel een bijsluiter bij plaatste! Het hoofd van dat bureau, Alexander Gintsburg, drukte ons op het hart dat àlle westerse vaccins vereisen dat er een maand geen alcohol wordt genuttigd… Behalve natuurlijk het eigen Sputnik V vaccin, product van eigen bodem, want ja, in een land waar de inname van Wodka onder de mannelijke bevolking nu door het dak gaat, wordt natuurlijk een medicijn uitgevonden dat zich goed verdraagt met de inname van liters Wodka. Inkoppertje.
Peer review over deze Russische claim wordt niet gegeven — daar moet je dan maar op vertrouwen. Ik ben onder de indruk van dit stoere staaltje Russisch roulette. Echt stoer was natuurlijk geweest als Alexander Gintsburg de inname van Wodka, zelf had afgeroepen als dè remedie tegen Covid-19. Sputnik W. Denk dat dan iedere potentiële terughoudendheid ten aanzien van dit ‘orale vaccin’ nagenoeg zou zijn verdampt. Briljant idee!! Echter… president Loekasjenko was hem al voor, die had al in maart de heilzame werking van Wodka aangeprezen: rijkelijke toediening van dit wondermiddel zou totale bescherming bieden aan het individu, en groepsimmuniteit garanderen. Cool!
Nog brutaler was natuurlijk de aanpak van Donald Trump, die zelf — als leider van het Covid-interventie team — het hele probleem massief heeft gebagatelliseerd. Zo kan het dus ook: Leading by F*ck You! example. ‘Alternatieve feiten’ als remedie tegen een vreselijke uitbraak van pijnlijke vragen. Bleekwater? Prima! Dikke Bleek? Ook fijn. Glorix vernieuwde formule? Beterr…
Halal-olie inmasseren? Is niet verboden. De anale variant?… Ook erg fijn. Vlak dat niet uit. Overigens, dat was in maart dit jaar in hoge Iraanse kringen dè route naar herstel…
Het probleem is dat de realiteit mijn wildste fantasieën ver heeft overtroffen. Ik kan het niet bijbenen. De bereidheid om te liegen en te fabuleren heeft zich bewezen.
Erdogan kwam er in maart nog mee weg, maar bij de tweede golf helpt er geen moedertje lief meer aan. Istanbul kraakt en beeft nu onder Covid-19.
Het mooie van de lock-down is wel dat we ons weer eens kunnen verdiepen in de het verraad van de macht.
Zoals zwaartekracht zonder tegenkrachten alle materie samenbalt en vermorzelt tot een verzameling zwarte gaten, zo is de ophoping van macht zonder maatschappelijk weerwoord een dodelijke wurggreep. Waar dat ontbreekt kan je aftellen tot het mis gaat.
Om de misdaden van het Turkse bewind te doorgronden zou je je kunnen verdiepen juist in heel andere zaken, en daarna dat inzicht spiegelen op de Turkse kwestie. Ik bedoel, ga eens kijken naar de documentaire ‘The Keepers’. Dat gaat dan over de doorgerotte bende binnen de Roomse kerk in een slaperig Amerikaans stadje in Maryland. Over generaties heen doorgepakt. En hoe de lokale overheid in dat spelletje meeging…
Juist omdat die realiteit je verbeelding totaal overstijgt is het een eyeopener hoe het menselijk verhaal echt in elkaar steekt. Schrijnend. Het schudt je wakker. Non-fictie die je bij blijft.
Aan de andere kant is er een serie als ‘Weissensee’. Een fictie-serie. Fictie op de feiten van de Oost-Duitse toestanden van voor de Wende, die je bij de kloten pakt, omdat je gaat voelen hoe staatsterreur mensen op alle registers van het bestaan verraadt en verminkt. En hoe je van jezelf aanvankelijk denkt: Oh, maar dat zou ik nóóit doen. En dan zie je hoe gaandeweg mensen onderuitgaan. Dan besef je dat je daar geen verweer tegen kan opbouwen.
Veel Nederlanders denken dat Turkse corruptie, racisme, en staatsterreur nou eenmaal bij de Turkse cultuur horen — net als baklava, glanzende olijven en maagdelijk witte stranden.
Alsof Jodengetto’s, homohaat en stampende Neonazi-laarzen in ons eigen straatbeeld passen?!!
Laten we in 2021 de Turkse kwestie nog eens tegen het licht houden, en ons blijvend verbinden met de mensen daar. En in gesprek aangaan. Juist met wie we het niet eens zijn.
Auteur: Paul Terlunen
