- Turkije
De Democratische Volkspartij (HDP) heeft een rapport uitgebracht over “De bomaanslag in Istanbul en de oorlog van Turkije tegen Noord- en Oost-Syrië (Rojava)”, hoe Turkije de onverklaarbare aanval van 13 november in Istanbul gebruikt om oorlog te voeren in Noord- en Oost-Syrië (Rojava).
In het rapport staat het volgende:
In de nacht van 19 op 20 november lanceerde Turkije een grote lucht- en artillerieaanval op Noord- en Oost-Syrië (Rojava). Dit werd gepresenteerd als een reactie op de bomaanslag in Istanbul zes dagen eerder, die de Turkse minister van Binnenlandse Zaken Süleyman Soylu de volgende ochtend toeschreef aan de “PKK/YPG-terreurgroep”. (De Turkse regering weigert onderscheid te maken tussen de PKK en de YPG) De bomaanslag, een verbod op het verspreiden van verslagen van de gebeurtenis buiten de regeringsverklaringen, betekende dat de officiële mening slechts in beperkte mate werd aangevochten.
Onderzoek afgewezen door AKP/MHP-coalitie
Elke bomaanslag vereist een volledig onderzoek naar de oorzaak en de daders, maar nog meer als het als casus belli wordt gebruikt – hoewel we ook moeten opmerken dat het internationale recht in geen geval een dergelijke militaire reactie op een dergelijke terroristische aanslag zou rechtvaardigen. De HDP diende een voorstel in voor een volledig onderzoek naar de bomaanslag in het Turkse parlement, maar het werd verworpen door de stemmen van de AKP/MHP-meerderheidscoalitie, die president Erdoğan volledig steunt. Mazlum Abdi, de opperbevelhebber van de Syrische Democratische Krachten (SDF), die nauw samenwerkt met de Internationale Coalitie tegen ISIS en waartoe ook de YPG behoort, heeft opgeroepen tot een internationaal onderzoek.
Het verhaal van de Turkse regering is nergens op gebaseerd
Zo’n onderzoek, als het er ooit komt, zal lang op zich laten wachten. Laten we in de tussentijd uitleggen waarom het verhaal van de Turkse regering geen basis heeft en alle logica tart.
Aangezien we tot nu toe alleen hebben kunnen vertrouwen op de informatie die is verspreid in de regeringsgezinde media, weten we niet hoe nauwkeurig dit is en wat er nog meer bekend is maar niet openbaar is gemaakt. Het is echter duidelijk dat het officiële verslag van de minister van Binnenlandse Zaken en de politie onder zijn bevel beladen is met inconsistenties, tegenstrijdigheden en onwaarschijnlijkheden die toenemen met elk nieuw vrijgegeven bewijsstuk. Zowel de PKK als de YPG hebben elke betrokkenheid bij de aanval resoluut ontkend en hun condoleances betuigd aan de slachtoffers. De Turkse regering heeft dit bombardement gebruikt als voorwendsel om een nieuwe aanval op de Koerden over de grens te rechtvaardigen, en beweerde dat het een geval van “zelfverdediging” was.
Inconsistenties, tegenstrijdigheden en onwaarschijnlijkheden
Basisdetails van het verhaal veranderen voortdurend. Zo zou Ahlam Albashir, de vrouw die beschuldigd wordt van het plaatsen van de bom, via Afrin naar Turkije zijn gekomen. Later veranderde dit in Idlib. Er wordt ons verteld dat ze al vier maanden in Turkije is. Buren meldden dat ze daar een jaar woonde. We kregen te horen dat ze de tas met de bom een tijdje had achtergelaten en daarna terugkwam, maar dit werd tegengesproken door de videobeelden. Er werd ons verteld dat ze een getrainde PKK-activiste was en naar Griekenland zou vluchten en “uitgeschakeld” zou worden. Ze werd echter gearresteerd in Istanbul en de kleren die ze droeg ten tijde van het bombardement werden bij haar thuis gevonden. Meer dan vijfentwintig mensen werden gearresteerd na de aanval, maar geen van hen is Koerdisch, ze zijn allemaal van Arabische afkomst en velen van hen, waaronder Albashir, zijn eerder in verband gebracht met ofwel de Islamitische Staat of Turkse volmachten in Syrië, zoals het Vrije Syrische Leger (FSA) of familiebanden hebben met dergelijke organisaties.
Dit alles ondermijnt het officiële verhaal van de Turkse regering, die onmiddellijk de Koerden in Syrië de schuld gaf, wat we zien als een poging om de situatie te verdoezelen en te mystificeren, in plaats van de waarheid te onthullen en erachter te komen wie er werkelijk achter de aanval zat.
Achtergrond Albashir
Commandant Mazlum Abdi van de SDF vertelde al-Monitor dat de SDF de achtergrond van Albashir heeft onderzocht en ontdekte dat ze “uit een familie komt die banden heeft met de Islamitische Staat”. Drie van haar broers stierven terwijl ze vochten voor Islamitische Staat. Een stierf in Raqqa, een andere in Manbij en een derde in Irak. “Een andere broer is de commandant van de door Turkije gesteunde Syrische oppositie in Afrin. Ze was getrouwd met drie verschillende IS-strijders en de familie komt uit Aleppo.”
De rol van MHP-politicus Mehmet Emin Ilhan
Ahmad Haj Hasan, die wordt beschuldigd van het organiseren van de bomaanslag, zou de politie hebben verteld dat zijn broer is omgekomen bij het vechten voor het Vrije Syrische Leger.
Uit de telefoon van Albashir bleek dat ze een aantal telefoontjes had ontvangen van Mehmet Emin Ilhan, een districtsleider van de Partij van de Nationalistische Beweging (MHP), die gelieerd is aan de regerende Partij voor Rechtvaardigheid en Ontwikkeling (AKP) en belangrijke steun verleent aan de regering. Als reactie op deze ontdekking aarzelde Ilhan tussen toegeven en ontkennen dat hem was gevraagd om een politieverklaring af te leggen. Hij beweert dat het telefoonaccount dat met de bommenlegger communiceerde zijn identiteit heeft gestolen. Er is geen informatie over latere onderzoeken naar dit telefoonaccount om de juistheid van deze bewering te verifiëren. Als het inderdaad om identiteitsdiefstal gaat, moet de ware beller worden gevonden. Het is helemaal niet moeilijk om de beller te identificeren, maar er is geen vooruitgang in dit opzicht. We vermoeden dat er geen andere beller is.
Conclusies
We hebben gezien dat de bomaanslag werd gebruikt als voorwendsel voor een aanval op Noord- en Oost-Syrië, in overeenstemming met het publiekelijk verklaarde doel van de Turkse regering om een strook van 30 kilometer langs de hele grens te controleren. We merken op dat dit niet de eerste keer zou zijn dat de regering een bomaanslag ten onrechte aan de PKK toeschrijft (zie bijvoorbeeld de aanslag in Ankara in oktober 2015 of de aanslag in Diyarbakir in november 2016, waarvoor ISIS de verantwoordelijkheid heeft opgeëist); dat er sterke vermoedens waren (onder meer in een veiligheidsrapport van de Europese Unie) van betrokkenheid van de Turkse inlichtingendienst bij de IS-bombardementen voorafgaand aan de verkiezingen van november 2015; en dat Turkije invasies in Syrië heeft uitgevoerd voorafgaand aan elk groot referendum in de recente geschiedenis, te beginnen met de aanval op Jarablus voorafgaand aan het referendum van 2017.
De Turkse regering beweert dat er veiligheidsdreigingen zijn van de SDF en de YPG in Noord-Syrië en dat het Turkse leger gebruik maakt van het recht op zelfverdediging. Uit gegevens van het Armed Conflict Location and Event Data Project (ACLED) blijkt echter dat de realiteit precies het tegenovergestelde is van dit officiële discours: dat Turkije de grootste veiligheidsdreiging vormt voor de Koerden in Syrië sinds ze ISIS hebben verslagen. Van 1 januari 2017 tot 1 augustus 2020 registreerde ACLED “3.319 aanvallen door het Turkse leger of Turkse gevolmachtigden tegen de SDF/YPG of burgers in Syrië, vergeleken met 22 aanvallen door de SDF/YPG in Turkije. Van deze 22 incidenten konden er tien niet onafhankelijk worden geverifieerd. Met andere woorden, het werkelijke aantal aanvallen buiten de eigen grenzen dat wordt toegeschreven aan de YPG/SDF is waarschijnlijk maximaal 12. Bovendien vonden deze 12 incidenten allemaal plaats nadat Turkije op 9 oktober 2019 Operatie Peace Spring lanceerde.
Meer details zijn te vinden in een artikel van Amy Austin Holmes, gepubliceerd door het Wilson Center in mei 2021: Threats Perceived and Real: New Data and the Need for a New Approach to the Turks-SDF Border Conflict.