De hongerstaking gelanceerd door DTK-covoorzitter Leyla Güven tegen de isolatie van de Abdullah Öcalan heeft dag 169 bereikt. Zevenduizend politieke gevangenen traden op 1 maart toe tot de hongerstaking.
De gezinnen van gevangenen en het Vredesmoeders Initiatief hebben een sit-in gehouden voor de Gebze gevangenis om het kritieke stadium van de hongerstaking te onderstrepen. Maar de moeders zijn bruut aangevallen door de politie, de beelden van de verslagen moeders zijn rond gegaan op de sociale media en hebben wereldwijd een grote reactie veroorzaakt.
De provinciale covoorzitter van HDP Istanbul, Esengül Demir, werd in hechtenis genomen tijdens de sit-in georganiseerd door de moeders in Gezbe toen zij werden aangevallen door de politie.
Laat onze zonen en dochters niet alleen!
In een interview met ANF Nieuwsagentschap zei Demir: “Vóór de sit-in kwamen de moeders ons opzoeken. Ze deelden hun beslissing om met ons te demonstreren en zeiden dat ze hun hongerstakende kinderen in de gevangenissen niet alleen zouden achterlaten. Ze zeiden dat ze van binnen brandden en niet konden thuisblijven zonder iets te doen. Ze besloten om deze actie te ondernemen om de aandacht van het publiek te vestigen op de hongerstakingen. Ze vroegen om onze steun.”
Na het open bezoek in de Gebze gevangenis verklaarde Demir dat de provinciale organisatie HDP de moeders steunde en persoonlijk zou deelnemen aan de sit-in.
“Die dag, – herinnerde ze zich – de moeders startten een sit-in, waarna ze brutaal werden aangevallen door de politie en in hechtenis werden genomen. Ze werden een paar uur later vrijgelaten en opnieuw vastgehouden voor de gevangenis. Ondanks de omstandigheden verzetten de moeders zich en zetten ze hun sit-in voort. Moeders zetten hun acties voort en de HDP staat aan hun kant. ”
Demi herinnerde ook aan hoe de “moeders met traangas werden aangevallen door de politie waarna ze op de grond vielen,en ademhalingsproblemen ondervonden.”
Demir beëindigde haar opmerkingen door te zeggen dat “het verzet dat werd georganiseerd door de moeders moet worden ondersteund. Het isolement doorbreken – voegde ze eraan toe – is niet alleen de eis van politieke gevangenen die in hongerstaking zijn. De implementatie van de wet geldt voor iedereen, hoewel de vraag specifiek is om het isolement van de heer Öcalan te beëindigen en hem het recht te geven om zijn familie en advocaten te zien. Maar isolatie wordt niet alleen aan hem opgelegd.
Als we vandaag naar alle gevangenissen kijken, is er een isolatieregime geïmplementeerd. De meeste brieven worden niet aan gevangenen gegeven. Bezoeken worden geannuleerd of uitgesteld. Gezondheidssituaties zijn herhaaldelijk gecommuniceerd aan het ministerie van Justitie maar worden helaas genegeerd. Dit isolement heeft een sociale dimensie. In feite is isolatie een probleem van heel Turkije.”
