Ferhat Akdeniz werd geboren in het patriottische dorp Gûzereş in het district Gever (Yüksekova) van Colemêrg (Hakkari). Hij groeide op in een gezin dat zeer gehecht was aan de Koerdische waarden. In 1991 werd zijn familie echter gedwongen om naar het centrum van Hakkari te verhuizen onder druk van de Turkse staat.
Gevormd door verzet
Hakkari staat bekend om zijn onwrikbare patriottische houding. In die tijd organiseerde de bevolking talrijke opstanden tegen de Turkse staat. Ondanks de onophoudelijke onderdrukking en brutaliteit bleef de familie Akdeniz vasthouden aan haar principes en waardigheid. Deze moedige houding liet een diepe indruk achter op Ferhat, die opgroeide tussen de tegenstrijdigheden van zijn realiteit: aan de ene kant de waarden die zijn familie hem bijbracht en aan de andere kant de grimmige vijandigheid van de staat.
Nadat zijn nicht (de dochter van zijn oom van moederskant) de martelaarsdood was gestorven en hij voortdurend het verzet van guerrillastrijders en de wrede aanvallen van de staat op het Koerdische volk had gezien, groeide Ferhats vastberadenheid. In 2010 besloot hij zich bij de guerrilla aan te sluiten en een nieuw leven te beginnen binnen de Vrijheidsbeweging. Hij nam de naam Dilgeş Zîlan Gûzereş aan.
Het guerrillaleven: Een weg naar eer
Dilgeş Zîlan begon zijn guerrillatocht in Xakurkê, waar hij een rigoureuze training onderging. Het guerrillaleven beïnvloedde hem diep. Zoals hij in zijn geschriften uitdrukte, vertegenwoordigde de guerrillastrijd een plek van heldendom en een weg om het leven zin te geven. Voor hem was guerrillaoorlogvoering niet slechts een manier van leven, maar een diepgaande verdediging van de waarheid en menselijke waardigheid. Hij zag het als zowel een eer als een verantwoordelijkheid.
Hij opereerde in verschillende regio’s, waaronder Başûr, Rojava en Bakûrê Koerdistan, vervulde leiderschapsrollen en onderscheidde zich als een vooraanstaand strijder.
Op 26 augustus 2023 stierf Dilgeş Zîlan de martelaarsdood tijdens een vijandelijke aanval in het district Farqîn van Amed (Diyarbakır), samen met zijn kameraden Berxwedan Farqîn (Hanifi Saygı) en Mervan Wan (Muhterem Koç).
Dilgeş Zîlan stond niet alleen bekend om zijn moed, maar ook om zijn inzicht in het leven en de strijd. Zijn vastberadenheid kwam duidelijk naar voren in zijn woorden, zijn daden en de gevechten die hij leverde.
Uit zijn dagboek kunnen we zijn kijk op het guerrillaleven en het transformerende effect ervan op hem persoonlijk begrijpen. In de fragmenten uit zijn dagboek (hieronder weergegeven), blikt hij terug op de aanvallen van de Turkse staat in de regio Garê in 2022 en het standvastige verzet van zijn kameraden.
“Om het guerrillaleven te definiëren, het is de belichaming van moed en opoffering. Toen ik voor het eerst met dit leven in aanraking kwam, wilde ik het diepgaand begrijpen. De guerrillagebieden waren plaatsen waar eervolle mensen een strijd voor waardigheid voerden. Als Koerd geloof ik dat iedereen die met trots kan zeggen: “Ik ben Koerdisch,” zou moeten deelnemen aan deze strijd. Als er een zoektocht naar vrijheid is, leidt het pad ongetwijfeld naar de gelederen van de guerrilla.
Mijn beslissing om me aan te sluiten bij de guerrilla kan niet los worden gezien van de sociale en historische realiteit van ons volk. Aan de ene kant is er de onderdrukkende realiteit van de vijand; aan de andere kant is er de eervolle strijd van ons volk om te overleven. Het oplossen van deze dualiteit vereist een oprechte toewijding en vastberaden strijd.”
Een erfenis van verzet
Het leven van Dilgeş Zîlan getuigt van zijn onwrikbare toewijding aan gerechtigheid en vrijheid voor het Koerdische volk. Door zijn dapperheid werd hij een symbool van verzet en liet hij een nalatenschap achter die een inspiratiebron blijft voor hen die waarheid en waardigheid zoeken in het aangezicht van onderdrukking.
Nogmaals, in zijn woorden: “Toen ik het guerrillaleven omarmde, kwam ik niet voor moeilijkheden te staan. Als Koerdische volk leerden we onszelf kennen door deze manier van leven en ontdekten we onze ware identiteit. De PKK belichaamt een transformerende geest die individuen hervormt en verheft. Ongetwijfeld groeiden we golf na golf, gevoed door deze diepe waarheid. We begonnen onze dromen na te jagen met elke kracht die we hadden. Een van de kameraden die tijdens mijn guerrillaleven een blijvende indruk op me achterlieten was Rizgar Amanos. Zijn woorden klinken nog steeds diep door: Een mens wordt geboren met eer. Niemand kan deze eer toekennen of wegnemen. Waar het om gaat is dat je tot het einde van je leven vecht om die eer te beschermen.
Deze woorden van kameraad Rizgar Amanos hebben mij diepgaand beïnvloed. Ze leidden me om elke beslissing en strijd met meer bewustzijn en kracht te benaderen. In essentie leerde hij me hoe een commandant moet strijden en hoe hij de mensen om hem heen effectief kan leiden en kracht kan geven.
Zolang de PKK bestaat, zal onze strijd voor vrijheid doorgaan
De ontelbare ervaringen en lessen van het guerrillaleven gaven me een nieuw perspectief. Ik kwam tot het inzicht dat ik kon optreden als een leger van één, de erfenis van commandanten Egîd, Zîlan en de principes van de partij belichamend. We zullen de jaren van onderdrukking, het gewicht van de geschiedenis en de offers van onze martelaren wreken. Vandaag de dag is de guerrillastrijd noodzakelijker dan ooit. Voor ons is er geen andere weg dan de overwinning. Het is of we winnen of we winnen. Deze onverzettelijke vastberadenheid en overtuiging heeft ons gebracht waar we nu zijn. Met de opeenstapeling van ervaring en vastberadenheid zullen we de overwinning van de guerrilla veiligstellen. In de geschiedenis van onze vrijheidsbeweging zijn helden voortgekomen uit de smeltkroes van verzet en strijd.
Deze helden bezitten de Apoïstische geest: ze hebben zich nooit overgegeven, hebben nooit verraad geaccepteerd en zijn ons altijd voorgegaan. Deze waarheid kan alleen volledig begrepen worden door de strijd aan te gaan en de diepten van dit leven te ervaren. We zijn met dit begrip opgegroeid. Zolang de vijand bestaat, zal een vredig bestaan voor ons nooit mogelijk zijn. En zolang wij bestaan, zal onze strijd tegen het fascisme voortduren. De offers van deze helden hebben opnieuw bevestigd dat zolang de geest van de PKK blijft bestaan, ons verzet voor vrijheid zal doorgaan.
De vijand heeft zijn doel niet bereikt
Op 10 februari 2022 lanceerde de fascistische vijand een aanval op Siyanê, waarbij hij al zijn technologische kracht inzette. Deze operatie, die van tevoren zorgvuldig was gepland, was erop gericht om de regio via verschillende methoden te veroveren. Met een massale inzet van soldaten begon de aanval. Op de eerste dag probeerden ze snel troepen via helikopters aan land te brengen en de grotten te infiltreren. Onder leiding van kameraad Şoreş Beytûşebab werd deze poging echter verijdeld. Kameraad Şoreş was een kameraad die opviel door zijn ervaring en inzicht in de vrijheidsstrijd. Zijn standvastige houding en niet aflatende strijd tegen de vijand tijdens deze aanvallen waren cruciaal in het leiden van het verzet.
Van het begin tot het einde van de aanval reageerden alle kameraden onder leiding van Şoreş op elke beweging van de vijand. Tijdens de grotaanvallen werden veel vijandelijke soldaten, waaronder hun commandanten, geneutraliseerd. Dit verzet schokte de vijand en deed hun plannen ontsporen. Ondanks het gebruik van chemische wapens en andere extreme maatregelen slaagde de vijand er niet in zijn doelen te bereiken. Tijdens de hele operatie handelden onze kameraden gedisciplineerd en georganiseerd en boden heldhaftig weerstand bij elke aanval.
In februari brachten veel van onze eenheden in de Garê-regio aanzienlijke schade toe aan de vijand. Vooral onder leiding van kameraad Rojhat deelden onze acties zware klappen uit aan de oppositie. Dit verzet benadrukte eens te meer de zelfopofferende geest van de Vrijheidsbeweging. De vijand slaagde er niet in de gewenste resultaten te bereiken. Als laatste redmiddel bombardeerden ze de Garê-regio vanuit de lucht, waardoor de operatie voortijdig eindigde en ze zich haastig terugtrokken. Deze operatie toonde eens te meer de kracht van de Apoïstische geest en de veerkracht van de vrijheidsstrijd. Dit is de waarheid van ons bestaan.”
Bron: ANF