- Rojava/Noord- en Oost-Syrië
Hamûdê Elo komt uit het dorp Kurzelê in Sherawa, in de provincie Afrin. Hij woont momenteel in Shehba als gevolg van de bezetting door de Turkse staat. In zijn huis in Afrin verzamelt hij al jaren gereedschap, apparatuur en symbolen die de Koerdische cultuur vertegenwoordigen.
Elo, dat door de bezetting jaren van werk achter zich moest laten, geeft niet op en zet zijn werk in Shehba voort.
In een gesprek met ANF Nieuwsagentschap zei hij dat hij de bescherming van de Koerdische cultuur van zijn vader heeft geërfd en voegde eraan toe: “Mijn vader hield zich bezig met landbouw. Hij was verbonden met zijn land. Hij was geïntegreerd met zijn land. Iemand die verbonden is met het land is ook verbonden met zijn cultuur en streeft ernaar zijn cultuur levend te houden. Mijn vader was zo iemand. Hij verzamelde, beschermde en verzorgde voortdurend het gereedschap en de uitrusting die symbolen waren van de Koerdische cultuur. Hij vertelde zijn kinderen wat elk symbool betekende, zodat ze niet vergeten of verloren zouden gaan.”
Alles bleef in Afrin
Hamûdê Elo merkte op dat zijn huis in Afrin overvol was met symbolen die de Koerdische cultuur uitbeelden: “De symbolen die onze cultuur levend hielden waren in ons huis in Afrin. Er was een cultureel erfgoed dat door onze voorouders was achtergelaten. Maar alles bleef in Afrin. De huurlingen namen ons huis en ons dorp in beslag. We hadden geen tijd om ons cultureel erfgoed te redden. Ons huis werd geplunderd, alle voorwerpen werden stukgemaakt en verbrand door de huurlingen, omdat het hun doel was om onze cultuur te vernietigen. Maar vandaag bedekken we ons huis in Shehba met gereedschappen en apparatuur die de Koerdische cultuur vertegenwoordigen, van de muren tot de koffietafels.”
Kinderen opleiden
Hamûdê Elo zei dat hij de gereedschappen en apparatuur die de Koerdische cultuur vertegenwoordigen met veel moeite bij elkaar heeft gebracht en voegde eraan toe: “Mijn doel is om onze cultuur levend te houden en te voorkomen dat het vergeten wordt.”
Elo is lid van TEV-ÇAND. Hij zei dat hij al op jonge leeftijd geïnteresseerd was in cultuur en kunst en voegde eraan toe: “Ik was ongeveer 13 jaar oud. Ik nam stiekem de saz van mijn broer mee naar school en speelde erop. Mijn leraar merkte mijn talent op. Dus begon ik te zingen en saz te spelen. Ik speel saz sinds 1986. In de jaren 1990 leerde ik orgel spelen. Ik zong en speelde op bruiloften. Ik leer ook kinderen saz spelen en geef stemles. Het is onmogelijk voor een kind dat zijn cultuur niet kent om zichzelf te kennen. Daarom leer ik mijn kinderen de saz te bespelen, te zingen en hun band met de kunst te versterken, in de omstandigheden van vandaag.”
Bron: ANF