- Rojava/Noord-en Oost
PYD-politica Foza Yûsif bekritiseert de internationale mogendheden voor hun stilzwijgen over de Turkse aanvallen en waarschuwt het Syrische regime voor een nieuwe overeenkomst met Turkije.
Parallel aan zijn militaire nederlaag in de Zap-regio in Zuid-Koerdistan, heeft de Turkse staat zijn aanvallen op Noord- en Oost-Syrië uitgebreid. De Turkse staat lijkt met Rusland en Iran te hebben onderhandeld om het luchtruim boven Rojava te mogen gebruiken voor drone-aanvallen. Deze troepen stemden echter niet in met een grondoperatie. De afgelopen weken is er herhaaldelijk gesproken over toenadering tussen Ankara en Damascus. Dit duidt op een heroriëntatie van de plannen van Turkije. In een interview in de krant Yeni Özgür Politika gaf Foza Yûsif, bestuurslid van de Democratische Eenheidspartij (PYD), commentaar op deze actuele ontwikkelingen.
Hoe beoordeelt u de huidige Turkse aanvallen en de dreigementen van Erdoğan, vooral tegen de achtergrond van de gesprekken met Rusland en Iran?
De aanvallen en bedreigingen door de Turkse staat zijn niet nieuw voor ons. De Turkse staat wil al lang zijn oorlogsbeleid gebruiken om zich in de regio te positioneren en zich permanent in Syrië te vestigen. Deze situatie is na de NAVO-top in Madrid en de top in Teheran en Sochi een nieuwe richting ingeslagen. De aanvallen en bedreigingen tegen onze regio kunnen niet los worden gezien van deze onderhandelingen. De aanvallen op de pioniers van de Rojava-revolutie proberen de Syrische Democratische Krachten (SDF) te verzwakken. Vanuit ons oogpunt beoordelen we de aanslagen als volgt: De Turkse staat is een oorlog begonnen en deze oorlog heeft een nieuw stadium bereikt. Daarom mag niemand de illusie hebben dat de oorlog nog niet is verklaard of nog niet is begonnen. Elke dag zijn er aanslagen, elke dag worden mensen afgeslacht, dorpen geplunderd, de demografische structuur veranderd, de waardigheid van vrouwen aangevallen en vinden er verkrachtingen plaats. De regio wordt in brand gestoken en de Turkse staat voert allerlei vuile oorlogsvoering tegen de volkeren van onze regio.
De Turkse aanvallen op het bestaan van Rojava, vooral op de burgerbevolking, zijn geïntensiveerd. Elke dag is er nieuw nieuws over de gevallenen. Waarom zijn deze aanvallen juist nu toegenomen?
Er zijn veel redenen voor aanvallen op burgers: de belangrijkste is om instabiliteit in de regio te creëren en mensen te dwingen te vluchten door de bevolking angst aan te jagen. Met name de Koerdische regio’s worden bij deze aanvallen aangevallen. Het gaat erom mensen weg te jagen. Net zoals er tegenwoordig culturele vernietiging en slachtingen plaatsvinden in de bezette gebieden, is er ook een uitzettingsbeleid. In veel grensregio’s zijn de muren tussen Turkije en Syrië verwijderd als voorbereiding op een grote aanval. Het belangrijkste punt is dat meedogenloze aanvallen op burgers het vertrouwen van de mensen in het zelfbestuur en de Democratische Krachten van Syrië proberen te ondermijnen. Met behulp van speciale psychologische oorlogsvoeringsmethoden moet de bevolking worden verschrikt en het zelfbestuur geliquideerd.
Al enige tijd worden moorden op leidende persoonlijkheden van de revolutie georganiseerd door MIT-agenten. Veel mensen zijn daarbij gevallen. Wat is de houding van de bevolking over deze kwestie?
Onlangs zijn talloze MIT-agenten gearresteerd door de veiligheidstroepen (Asayiş) en de inlichtingendiensten van de SDF. De arrestatie van deze verraders veroorzaakte grote publieke vreugde. Wie zichzelf, zijn waardigheid en zijn eer op de markt voor centen werpt, komt er niet ongestraft mee weg. Er zal afrekening zijn en de gevallenen zullen worden gewroken. Mensen zijn erg boos op de verraders, het verlangen naar wraak is groot. Ze hebben ook families van deze personen uitgesloten. De bevolking eist dat de verraders voor het gerecht worden gebracht en dat hun processen in het openbaar worden gehouden. Er is al een besluit van het zelfbestuur in deze richting. Deze procedures zullen ook een soort vervolgopleiding voor de mensen betekenen. Ze zullen leiden tot een ontwaken. De waakzaamheid van de bevolking is groot. Allen zien zichzelf als onderdeel van de verdediging van de regio. Het volk staat klaar om de verworvenheden van de revolutie te beschermen.
Opvallend is dat de aanslagen zijn toegenomen na een conferentie van Koerdische vrouwen. Is het toeval dat zoveel aanvallen op vrouwen zijn gericht?
Niet alleen het project van de democratische natie, maar ook een vrij leven met gelijke rechten wordt vandaag bedreigd. De conferentie diende om een vrouwelijk ontwaken te ontwikkelen. Het vond met name ook plaats om de strijd tegen seksistisch beleid ten aanzien van vrouwen te versterken. Het doel is om de houding van vrouwen tegen het Turkse fascisme en tegen de seksistische ideologie van het AKP-regime te bevorderen. Vandaag wordt de vrouwenrevolutie zwaar aangevallen. Daarom moeten alle vrouwen deze kwestie bespreken en solidair zijn met de revolutie. De vrouwenrevolutie staat niet alleen op de agenda in Koerdistan, maar wordt ook gezien als een prestatie voor vrouwenbewegingen over de hele wereld. Om deze verworvenheden niet te verliezen, moeten alle vrouwen waakzaam zijn en zichzelf als verantwoordelijk beschouwen en samen en op gecoördineerde wijze strijden tegen de Turkse staat en het AKP-fascisme. Dit regime is evenzeer een vijand van vrouwen als van het volk. Vrouwen spelen een belangrijke rol bij de verdediging tegen deze storm van aanvallen. We zullen niet toestaan dat deze op macht gerichte, kolonialistische en patriarchale krachten onze revolutie verstikken en vernietigen.
Vooral op de linies Ain Issa, Minbic, Şehba en Serêkaniyê zijn de aanvallen toegenomen. Waar gaat het over? Gaat het om de 30 km bezettingszone?
Het gaat de Turkse staat niet om 30 kilometer. De aanslagen hebben niets te maken met grensbewaking, dat is een grote leugen. De indringers spreken op deze manier om hun ware ambities te verbergen. In feite probeert Turkije zijn vroegere hegemonie in het Midden-Oosten te herstellen en van Syrië een provincie onder zijn controle te maken. Deze aspiraties van Turkije staan niet los van de politieke ontwikkelingen in de wereld. De Turkse staat wil enkele gebieden van de buurlanden aan zich binden. Daartoe valt hij onder verschillende voorwendselen de buurlanden aan.
Bovendien is Turkije historisch gezien een staat die zijn bestaan heeft gebouwd op de genocide op de Koerden. Hij heeft de Koerdische gebieden tot vijandelijk gebied verklaard en valt ze op alle niveaus aan. Op deze manier denkt hij de Koerdische kwestie te kunnen beheersen. Deze aanpak is echter openbaar gemaakt, evenals de daadwerkelijke ambities van de Turkse staat. Hij kan aan niemand meer doen alsof hij een veiligheidsprobleem heeft. Er werd geen ander initiatief genomen dan zelfverdediging door Rojava tegen Turkije. Elke keer dat Turkije heeft aangevallen, hebben we ons recht op zelfverdediging uitgeoefend en dat doen we nog steeds. In dit opzicht zou het een verkeerde en bekrompen benadering zijn om de doelen van Turkije te zien als een strook van 30 kilometer. Hun doel is om de protesten en oppositie tegen de Turkse regering het zwijgen op te leggen door nieuwe regio’s binnen te vallen en te bezetten. Aan de andere kant probeert de Turkse regering haar macht te behouden door stemmen te winnen met een valse overwinning.
Dit alles vindt plaats voor de ogen van de internationale coalitie, de bondgenoten van zelfbestuur in de strijd tegen IS. In hun halfslachtige kritiek op aanslagen noemen de coalitie en de VS de dader niet eens. Hoe ziet u deze houding?
De overgrote meerderheid van de strijdkrachten die bij de coalitie betrokken zijn, zijn NAVO-troepen. Tegen de achtergrond van de top van Madrid werd bekend dat er concessies werden gedaan aan de Turkse staat voor de uitbreiding van de NAVO. Een van die concessies is dat het luchtruim altijd open blijft voor Turkije om te gebruiken wanneer het maar wil. Men kan zeggen dat de staten en mogendheden in de bovengenoemde coalitie een leugenachtig beleid voeren. Aan de ene kant willen ze de Turkse staat een plezier doen, aan de andere kant proberen ze Rojava van zich af te schuiven met halfslachtige verklaringen over de aanslagen zonder zelfs maar de naam van de Turkse staat te noemen. Het doel is om de zorgen van de bevolking op te vangen en weg te nemen. Onze mensen weten echter heel goed dat de coalitiestaten verantwoordelijk zijn voor de aanvallen van de Turkse staat in de regio. En voor zover we uit de eerdere verklaringen kunnen opmaken, is er een dergelijke overeenkomst. Wat er gebeurt is afgesproken. We weten wat er gaande is en we hebben hen laten weten dat we de positie van de coalitietroepen in deze situatie niet accepteren. Wij bekritiseren dit beleid van de coalitie en strijden voor verandering. We strijden voor haar om een duidelijk standpunt in te nemen.
Er vinden ook aanslagen plaats in Shehba, waar zowel Russische als Syrische troepen aanwezig zijn. Rusland is ook aanwezig in de regio Kobanê en Ain Issa. Erdoğan beweert dat hij samenwerkt met Rusland. Wat denkt u?
Rusland is zowel ten oosten als ten westen van de Eufraat aanwezig in de regio. Het is duidelijk dat bij de besprekingen in Teheran en Sochi is afgesproken dat Turkije luchtaanvallen mag uitvoeren. Tot dusverre was de houding van Rusland over deze kwestie negatief. Maar Rusland zwijgt nu en neemt geen standpunt in. Dat wil zeggen, er is overeenstemming bereikt over deze kwestie. De in Syrië aanwezige staten hebben duidelijk concessies gedaan in hun eigen belang ten koste van de bevolking van Syrië en de regio. Dit was duidelijk te zien aan hun houding en gedrag.
De Turkse staat en Syrië zijn een nieuwe gespreksronde begonnen. Het vermoeden bestaat dat hier anti-Koerdische samenwerking achter zou kunnen zitten. Hoe ziet u het?
De plannen die worden gemaakt in gesprekken tussen Turkije en Syrië zijn een zeer gevaarlijk en smerig spel. Omdat de Turkse staat het beleid voert om Syrië onder zijn controle te brengen sinds de Adana-overeenkomst, toen het de betrekkingen met Syrië begon. Hiervoor zet hij alle middelen in. De Turkse staat heeft deze strategie zelfs vandaag nog niet opgegeven. Het doel is om Syrië aan zichzelf te binden of het in zijn geheel politiek en militair te vernietigen. In deze context zal een dergelijk bondgenootschap niet alleen gericht zijn tegen het Koerdische volk, maar tegen alle volkeren van Syrië. Aangezien de Turkse staat een fascistisch karakter heeft, is hij verre van het helpen oplossen van de problemen zelf de bron van de problemen. De Turkse staat heeft de chaos in Syrië vergroot. Hij leidde de revolutie van de volkeren van Syrië van haar doel af en zorgde ervoor dat deze zijn eigen snode belangen diende.
Erdoğan werd verslagen, het project en de strategie die Erdoğan in Syrië en in de regio wilde uitvoeren, hebben gefaald. Daarom wil Erdoğan de betrekkingen met Saoedi-Arabië, Egypte, de Verenigde Arabische Emiraten, Syrië en vele andere Arabische landen herstellen. Hij wil zijn tactiek veranderen en zijn chauvinistische, kolonialistische en agressieve beleid aanpassen. Het gevaar is dus niet alleen voor het Koerdische volk, maar ook voor de toekomst van alle volkeren van Syrië. Het niet ontwikkelen van een democratische oplossing en een alliantie gebaseerd op anti-Koerdische sentimenten zal de fragmentatie van Syrië verder verdiepen. Zoiets zou de chaos en burgeroorlog in Syrië zelfs kunnen verergeren. Niemand in Syrië zou uit deze situatie moeten blijven. Erdoğan zegt dat hij democratie, broederschap en stabiliteit in Syrië zal brengen. Hoe kan Erdoğan, die geen stabiliteit kan brengen in zijn eigen land, stabiliteit brengen in Syrië? De regering in Damascus heeft een grote verantwoordelijkheid om dit gevaarlijke spel te vermijden. Net zoals de eerste Adana-akkoorden leidden tot de ineenstorting van Syrië en Syrië openstelden voor buitenlandse interventie, zullen de tweede Adana-akkoorden de fragmentatie en verdeeldheid vergroten en een burgeroorlog uitlokken. Deze deal zal de toekomst van Syrië verduisteren en tot zijn vernietiging leiden.
Kunt u verslag uitbrengen over uw militaire, politieke en diplomatieke inspanningen om bestaande verworvenheden te behouden en de bezette gebieden te bevrijden?
Vandaag wordt er een beleid van bloedbad en liquidatie gevoerd tegen ons volk. We worden geconfronteerd met een totale aanval op onze waarden, onze toekomst en ons bestaan. Deze oorlog is niet alleen gericht tegen Rojava, maar is ook een gevaar voor de Koerden in alle andere delen. De Turkse staat wil een onderworpen, samenwerkende Koerden creëren, een willoze Koerden in de regio. De politieke bewegingen in alle vier de delen van Koerdistan dragen de historische plicht en last om hun identiteit, bestaan en waardigheid te verdedigen.
Belangrijke historische prestaties voor de volkeren en vrouwen werden gecreëerd in Rojava en Noord- en Oost-Syrië. Er vindt echter een grote aanval plaats om deze democratische en libertaire waarden te elimineren. Maar er is ook historisch verzet tegen. Zowel de bevolking als de SDF, de interne veiligheidstroepen en de organen voor zelfbeschikking van vrouwen voeren deze strijd met alle vormen van mobilisatie. Bij aanvallen in diplomatieke, militaire en vitale gebieden organiseren we ons volgens de realiteit. We bereiden ons voor op de oorlog van het revolutionaire volk. Wij geloven dat de prestaties van volkeren, vrouwen en revolutie alleen kunnen worden beschermd door onbeperkt verzet.
We zijn ons bewust van de omvang van het gevaar. Daarom moet de weerstand groot genoeg zijn om deze dreiging te overwinnen. Het verzet in de Zap is een inspiratiebron voor alle volkeren van deze regio, het Midden-Oosten en de vier delen van Koerdistan. Het verzet van jonge mannen en vrouwen tegen chemische wapens en hoogontwikkelde oorlogstechnologie zou een rolmodel moeten zijn voor heel Koerdistan en de mensheid.
De volkeren van Noord- en Oost-Syrië en de hele regio moeten zich bewust zijn van de vuile spelletjes en dat ons lot van elkaar afhangt. Zolang we elkaar beschermen en onze eenheid versterken, kunnen we vreedzaam samenleven. In deze overtuiging zeggen we dat een totale aanval totale weerstand vereist. Met deze overtuiging en vastberadenheid wordt hier groot werk verricht en wordt er een grote strijd geleverd. De strijd wordt gedeeld door vele geledingen van de samenleving. We zijn niet zwak en machteloos, onze strijders zijn sterk. We hebben de macht om de plannen van de vijand te dwarsbomen. Ons geloof in onszelf is belangrijk. We moeten onze strijd met veel doorzettingsvermogen en vastberadenheid voortzetten en samen een standpunt innemen. Net zoals we veel plannen en complotten hebben verijdeld, hebben we de macht om deze ook te dwarsbomen.
Er zijn berichten over onderhandelingen tussen het regime in Damascus en het zelfbestuur van Noord- en Oost-Syrië. In welk stadium bevinden de onderhandelingen zich?
De betrekkingen tussen de Syrische regering en het zelfbestuur bestaan sinds 2011 en zijn altijd gekenmerkt door strijd en dialoog. Helaas hebben deze gesprekken nog niet geleid tot een duurzame oplossing. Alle mensen in Syrië moeten samenkomen, praten en dit probleem oplossen. De internationale mogendheden hebben geen andere rol gespeeld dan de problemen te compliceren. Deze mogendheden blijven dagelijks vuile zaken doen ten koste van de volkeren van Syrië, waarbij ze de regio opofferen voor hun eigen belangen. Om deze rotzooi op te ruimen en tot een duurzame en rechtvaardige oplossing te komen, moeten wij als volkeren van Syrië elkaar erkennen als Syrische strijdkrachten.
Is het mogelijk dat de onderhandelingen tot een oplossing leiden? Ja, dat is mogelijk. Waarom niet, we hebben veel gemeen. Er zijn veel gemeenschappelijke thema’s waarover we het eens kunnen worden. De stabiliteit van Syrië is belangrijk voor ons allemaal, eenheid is belangrijk voor ons allemaal. Samenwerking in de strijd tegen kolonialisme en bezetting is een gemeenschappelijk punt van ons allemaal, inclusief de regering in Damascus.
Ook hier zijn een democratische oplossing en een partnerschap van groot belang om ervoor te zorgen dat buitenlandse troepen Syrië verlaten. Als we over een oplossing willen praten, zijn de punten waarover we het eens zijn veel belangrijker dan de punten waarover we verdeeld zijn.
Uiteindelijk zitten we allemaal in hetzelfde schuitje in Syrië. Niemand moet denken dat sommigen zullen verliezen en anderen zullen winnen. Een zorgvuldige blik op de afgelopen twaalf jaar maakt duidelijk dat elke ontwikkeling in Damascus een directe impact heeft op andere regio’s. Als we er niet in slagen om onze problemen onderling op te lossen, zal dat leiden tot de desintegratie van Syrië en een grotere tragedie. Er is maar één oplossing: democratische principes en een democratische grondwet die de rechten van iedereen in Syrië garandeert.